Campus Heirs: Part One [ONGO-LD]

▶11

(c) HYSHP Stories, 2014.

THIRD PERSON'S POV

"AAH!" sigaw nang lalaki habang ito may biglang humarurot na sasakyan, tinignan siya nang babae at nagulat sa nakita niya, nabangga ito nang sasakyan at halos wala nang malay, agad na lumabas ang driver ng sasakyan atsaka tinignan ang nangyari. "OH MY GOD!" sigaw nito, tinignan ito nang babae at nakita niya na babae ang nakasagasa rito.

"I didn't mean to. It's just... oh crap! Let us bring him to the hospital!" sabi niya na parang inang naga-alala sa lalaki, agad na tumango ang babae at saka nagmadaling binuhat ang lalaki sa sasakyan.

Nabigatan naman ang babae, pero maayos pa rin namang nadala ng babae ang lalaki sa backseat ng kotse at inihiga, mabuti na rin daw na makahiga ito para hindi daw lumala ang fractures nito, sabi nang babaeng mga nasa-40 na taong gulang. Matangkad ito na ang height ay nasa 5'11, at ito ay mukhang mayamang matanda dahil sa kagaraan ng kanyang kotse.

"Stay conscious, don't even sleep 'kay?" sabi niya, tumango naman ang lalaki. Pumunta na ang babae sa passenger sit beside the driver's seat.

"Hija, what happened? Bakit nagpadalus-dalus kayo? Paano kapag hindi ako nakapreno at worst mas malala pa ang nangyari sa kanya or sa 'yo?!" galit na giit ng matanda sa babae. Tinignan niya ang babae na walang imik at nakatapik lamang ang kanyang mga kamay sa kanyang mukha, "Hindi ko 'din po alam, napakabilis ng pangyayari, all I know is nakidnap kami then, tumakbo, and this!" sabi niya habang tumutulo ang mga luhang kanina pa niya gusyong ilabas. Na tila ba ay ulan na papatak na kung saan man nito matripan.

"Kidnapped?! Nakatakas na 'yon. Tch. Bakit kasi gumala pa kayo alam niyo namang gabi na. Oh well, wala na akong magagawa, this happened. Baka makulong pa ako nito eh." sabi ng babae habang umiiling-iling. 'Tila ba nadidismaya ito at the same time, kinakabahan, dahil sa nangyari sa lalaking ito. Hindi niya kasi alam kung ano ba ang kahahatnunan nito, baka makulong siya, or else, baka masugod pa siya ng parents nung lalaki.

"By the way, ako nga pala si Kristina Aguilar, and you are?" sabi niya sa babae, naga-alinlangan pa at babae pero sinagot niya pa rin ang tanong ng matanda sa kanya, "Zia po, Zia Fuentabella" sabi niya sabay tingin sa kasama niya. Napurihan ang kanyang kanang binti at may kaunting sugat ito sa kaniyang kanang pisngi.

"At ano naman ang pangalan ng kasama mo?" sabi ng matanda, tinignan niya ang kaniyang mga mata at saka sinagot ang matanda, "Zian po, Zian Lim" sabi niya sabay harap sa unahan, "Lim?" sabi niya, tumango ang matanda at saka sinagot, "Opo"

"Oh, where here. Tatawag lang ako ng mga nurse, para dalhin siya sa loob ng ospital." sabi niya, habang bumababa mula sa loob ng kotse, tumango ito at saka binigyan ng 'Okay' sign.

ZIA'S PoV

Hindi ko alam kung ano ba ang pinasok naming dalawa, napakahirap lang kasi, I really damn wish na okay lang siya. How can he be so clumsy. I really know how to defend myself pero nangialam pa siya, yung time na binaba ko yung bag ko, it was suppose to be a trap to use my Taekwondo and Judo skills ko, pero bigla siyang dumating, not just a pervert, pakialamero 'din.

Dumating na ang mga nurses atsaka dinala sa emergency room. Bumili muna si Tita Kristine ng makakain, by the way, iyon ang sinabi niya sa akin, Tita na lang daw, huwag nang 'Ma'am'

"I hope he's okay" I said, kahit naman stubborn, reklamador, na uri ako nang tao, may puso 'din naman ako, hindi naman ako yung manhid na tinatawag. I know where and when to care, hindi ako yung uto-utong tao. I may not be perfect, but I really can still prove my worth.

"Oh, doc!" tawag ni Tita doon sa doctor na kalalabas lang, agad kaming tumayo and hoping na ayos lang ang lagay ni Zian.

"Kayo po ba ang kamag-anak ni Zian Lim?" sabi nung doctor sa amin. Umiling si Tita at ako naman ay nagsalita, "Kaklase po" sabi ko sabay tingin kay Tita to assure lang kung baga na okay nga, "Uhmm, we have a bad and good news" sabi niya. I really, yes damn hate this kind of conversation, it really feels very tensed, the ambiance is not that right, pero we have to face it right?

"Good news" I said with conviction.

"Okay naman po ang pasyente, at wala na po sa risk ang buhay niya" sabi niya sa amin. We smiled and breathe very deeply, it's really quite good to see somehow na okay na siya. He is safe na. Thank you, Lord.

"Bad news?" sabi ko.

"Meron siyang broken bone sa kanang binti, at kailangan po nating i-cast ang binti nang pasyente to support the bones, at hindi po ito tuluyang magkaroon nang infection, worst baka maputol ito" sabi niya. Atleast iyon lang. Hindi kailangan nang masyadong treatments, and hindi na masyadong malalagay sa peligro ang buhay niya.

"Sige po." sabi ko sa kanya.

"Hindi pwede, miss. Kailangan po namin ang permission nang kamag-anak, guardian or kung sino man ang relatives niya." he said.

Sh*t. I do not know what to do. Wala pa naman akong kilalang kaibigan niya eh or relatives. We just met today, and it really sucks. Tch. Paano na 'to. AHA! Yung cellphone niya, noce thinking, Zia. Ang talino mo talaga.

"Doc..." hindi ko na naituloy yung sasabihin ko kasi biglang may sumigaw.

"FVCKING-SH*T! Asaan ang anak ko!" sabi nang isang matandang lalaki na nasa-40's niya. Tinignan naming tatlo yung sumisigaw, and surprised kung sino ang nagwawala,

"Sino po ba kasi 'yon, Sir?!" tanong ng isang nurse na lalaki.

"My son! ZIAN LIM! OKAY?!"

I heard footsteps na parang galing sa amin at umaalis, tinignan ko kung saan galing 'yon, umaalis si Tita Kristine!

"Tita!" sigaw ko, pero she just keeps moving away.

Dumating naman yung tatay ni Zian with an angry face, kinakabahan ako, nanliliksik na ito sa galit at inis, "Yes... po?" kabang tanong ko sa kanya, he answeref my question, "Where is my son, Zian?" he said, I pointed to the Emergency Room, and he immediately go to the doctor, "Asaan ang anak ko?" he said, sinagot naman siya nang doctor, "Kayo po ba ang tatay niya?" kumalma naman ang tatay niya at nagsalita, "Yes"

Sinabi na nang doctor ang sasabihin niya, at agad na nilagyan nang cast ang paa ni Zian with the help of his father's, yes.

Pumunta na ako sa room to see his father looking at me,

"What happened?"