Germangie echte liefde

"Is dat?..."

Angie:

Dan komt Sophie naast me staan en pakt mijn hand. "Mammie wie is dat?" Vraagt ze. "Dat is Roberto een vriend van me." Roberto kijkt naar Sophie en dan naar mij, ik krijg het er benauwd van. "De zelfde bruine ogen als die van Herman." Zegt hij. "Eh..." Zeg ik maar er zit een brok in m'n keel. "Mammie ik moet plassen!" Zegt Sophie dan. Ik wijs naar de wc naar de wc en zeg "wel snel terug komen hè?" En Sophie loopt naar de wc. "Is dat wie ik denk dat het is?" Vraagt Roberto "Eh... Ja..." Antwoord ik. Dan zie ik Herman op me afkomen. "Ik laat jullie even alleen" zegt Roberto. En hij loopt weg. "Angie hoe gaat het met jou?" Vraagt Herman. "Goed! En met jou?" "Ook goed." Antwoord hij. "Herman ik moet je iets vertellen het gaat over..." "En wie is dat mammie?" Vraagt Sophie die terug gekomen is. "Dat vertel ik zo wel. Kom even mee." Ik pak Sophie's hand "ik ben zo terug." Zeg ik tegen Herman en ik loop naar Roberto die een stukje verderop staat. "Zou jij Sophie heel even bij je willen houden?" Vraag ik. "Ja natuurlijk." Zegt Roberto, hij begint met Sophie te praten. Als ik terug loop naar Herman wordt ik misselijk. Hoe moet ik hem het nou vertellen. Als ik bij hem sta vraagt hij. "Is dat..."

Herman:

Angie kijkt naar me en zegt "ja dat is ze." Ik kijk naar Angie en vraag dan "hoe heet ze?" "Sophie Violetta Maria Castillo." Zegt Angie. "Violetta en Maria?" Zegt Herman. "Ja... Het spijt me echt heel erg dat ik niks verteld hebt. Maar toen ik weg was... Was ik bang om je te bellen... En toen Sophie geboren werd durfde het helemaal niet meer." Ik zie dat Angie elk moment kan gaan huilen. Ik pak haar hand. "Kom vanavond bij ons eten... Dan kan iedereen Sophie leren kennen." Angie kijkt me aan en omhelst me dan. "Het spijt me echt heel erg." Zegt ze