Possessive ÇEVİRİ

5- Neden Bana Yavru Köpeğine Sarkıntılık Etmişim Gibi Bakıyorsun?

Vee hikaye 1000 kişiyi geçti. Çok çok teşekkür ederim, beni nasıl mutlu ettiğinizi anlatamam, harikasınız!! :)

Hepinize iyi okumalar, yorumlarınızı bekliyorum.

Sizi seviyorum <3

 Bölüm 5 - Neden Bana Yavru Köpeğine Sarkıntılık Etmişim Gibi Bakıyorsun?

“Gran, tavsiyene ihtiyacım var,” dedim ertesi sabah sandalyeye otururken, benim için hazırlanan portakal suyunu önüme çektim.

“Elbette, hadi başla.”

İki elimi de şakaklarıma koymadan önce yanaklarımı şişirdim. Bu karışıklığı açıklamanın yollarını arıyordum. “Tamam, öyleyse.. birileri şey yaptığında nasıl davranmalıyım-”

“Tatlım, bahsettiğin kişinin Harry olduğunu biliyorum,” dedi Gran bir gülümsemeyle. “Bu yaşlı bayana bundan daha fazlasını söylemelisin, hayatım.”

Yanağıma yayılan ısıyı hissetmeme rağmen gülümsedim. “Tamam, yani.. Görüyorsun, son günlerde Harry benimle konuşuyor ve nazik davranıyor. Öyle bir şeyler. Benimle uğraşmıyor yani. Ama başka bir gün ben Luke ile konuşurken geliyor ve delirmiş gibi davranıyor. Ve dün, ben onunla konuşmaya çalıştım ama o sadece bana hakaret etti. Bir tartışma başlattı ve giderken de çok sinirliydi. Ben.. benim kafam çok karışık.”

Gran ayağa kalktı ve böyle olduğum zamanlarda hep yaptığı gibi saçımı okşadı. “Tatlım, sanırım elimizde aşk hastalığına yakalanmış bir çocuk var.”

Gözlerim neredeyse yuvalarından fırlıyordu.

“Harry beni sevemez, Gran, delirdin mi sen? Seni bir huzur evine falan götürmek zorunda değilim, değil mi? Çünkü bunu yapmayı gerçekten istemiyorum.” dedim delirmiş gibi.

Gran gözlerini devirip omzumu biraz sıktı. “Şimdi dinle, Danielle. Bu çocuğun seni Luke’tan kıskandığı apaçık ortada. Erkekler, onları anlamak için üzerinde zaman harcaman gereken sanat eserleridirler. Hepsi birbirinden farklıdır, bilirsin.”

“Anladığım dilden konuşmuyorsun, Gran. Harry Styles’ın birinden hoşlanmasıyla ilgili olan bu saçmalık çok gülünç.”

“Sadece bekle ve gör, Danielle.”

İnledim. “Ama ne yapayım? Sabırlı bir insan olmadığımı biliyorsun.”

Gran bana yumuşakça gülümsedi. “Onun bulmacasını çöz, Danielle. Sana anlatmaya korktuğu gizemli şeyleri keşfet.”

***

“Harold, benden kaçmayı kes!”

Harry Styles’ı kovalayan kişi olacağım günün geleceğini hiç düşünmemiştim. Genelde, onun planlarından kaçabilmek için soyunma odasına doğru koşan kişi ben olurdum ve o da kovalardı. Ama hayır, şu an.. şimdi bu kıvırcık saçlı çocuğun arkasından sanki hayatım buna bağlıymış gibi koşuyordum ve bu beni serseme çeviriyordu.

Oysa benden fiziksel egzersiz yapmamı istemek, Miley Cyrus’tan twerk yapmayı durdurmasını istemek gibiydi; imkansızdı.

Ve şimdi, buradayım, bir manyak gibi koşup insanları atlatan çocuğu yakalamaya çalışıyorum. Aslında onu kovalamak zorunda kalacağımı düşünmemiştim ama dolabına yaklaştığım an, bana, yanımda bana yardım etmek için duran Katy Perry’yle birlikte onun kalbini yemeye çalışan bir Jeffrey Dahmer’a dönüşmüşüm gibi davrandı.

Lanet olsun, şarkıyı bir katile benzettim.

Sakinleş, Danielle. Gerçekten sakinleş.

Biz hızlanırken insanlar bize garip bakışlar gönderdi ama umursamadım; şu an bir görevim vardı. İyice hızlandım ama Tanrım, çocuk fazla hızlıydı. Yani, Şimşek Adam bile onun bu hızını kıskanabilirdi. Ve onu kovalamak, şu an yapmak istediğim şey değildi.