Kör Noktam

34.Bölüm: "Ateşli"

Gözlerimi açtığımda yatağımdaydım. Ama buraya nasıl geldiğimi hatırlamıyordum.

" Abi?!"

" Günaydın uykucu."

" Ben buraya nasıl-"

O sırada mutfaktan Ateş çıktı.

" Günaydın."

Yüzüne kocaman bir gülümseme vardı.

" Günaydın?"

" Dün akşam uyuyakalmışsın. Ateş seni getirdi. Ben de sabah kahvaltıya çağırdım."

" Sen?"

Abim kahvesinden bir yudum aldı.

" Hadi bize çay koy. Bekliyoruz."

" Vay be! Bugünleri de mi görecektim?"

" Hadi Ateş biz oturalım. Ben çok acıktım."

Ateş ile birlikte masaya geçtiler. Ben de arkalarından çay koyup geldim.

" Yarın babamı görüyoruz."

" Gerçekten mi?"

Heyecandan elimdeki çayı döküyordum.

" Yavaş yavaş. Yanacaksın."

Çayları masaya bırakıp abime sarıldım.

" Seni seviyorum."

Abimin yüzünde kocaman bir gülümseme oluştu.

" Ben de seni bücür."

" Abi!"

Abim kahkaha attı. Ateş'e baktım. Yüzünde gülümseme ile bize bakıyordu. Garip ama hoş bir ifade vardı. Mutluydu. Evet mutluydu. Gözlerinde bir parıltı vardı. Hiç görmediğim...

Birlikte oturup kahvaltı yaptık.

" Ben artık kaçar!"

" Abi! Burayı bana mı bırakıyorsun?"

" Ben hazırladım. Toplama sırası sen de."

Göz kırptı. Yine bütün işleri bana bırakmıştı.

" Of!"

" Tamam tamam. Bırak öyle bugün temizliğe biri gelecek."

Ayağa kalkıp yanağına bir öpücük kondurdum.

" Abilerin en tatlısı mısın acaba?"

" Tatlı ne ya? Karizmatik, yakışıklı falan diyecektin herhalde?"

Dil çıkardım.

" Şımarık."

Yanağıma öpücük kondurup evden çıktı.

" Çok güzelsiniz."

Ateş'e döndüm.

" Anlamadım?"

" İlişkiniz."

Gülümsedim.

" Evet. Bu konuda şanslı olduğum doğru."

Durdum.

" Sizin ilişkiniz nasıl?"

" Pek görüşemiyoruz."

" Neden?"

Durdu. Kelimelerini tartıyor gibiydi.

" Teyzem de kaldığı için diyelim."

" İzin mi vermiyor?"

" Hayır tabi ki."

" O zaman?"