Ik kom ook steeds meer te weten over Nina. Zij heeft niet zo een goed leven gehad als ik, integendeel. Bij haar geboorte stierf haar moeder en haar vader kon de zorg niet aan en heeft haar bij een weeshuis gedropt. Wat een lul, denk ik dan, maar Nina neemt het toch vaak voor hem op. Als we het over moeilijke dingen hebben merk ik dat Nina zich afsluit, ondoordringbaar prikkeldraad sluit zich dan om haar hart. Op dat soort momenten wil ik het liefst de pijn van haar overnemen. Haar vastpakken en nooit meer loslaten, maar ik ben laf, te bang voor het onbekende.
