°Luna° (H.S)

17.

Χριστούγεννα. Η εποχή που μένουμε με τις οικογένειες και τους φίλους μας. Αυτά τα Χριστούγεννα ξέρω ότι είναι πολύ διαφορετικά από όσο είχα φανταστεί ένα μήνα πριν. Δεν αφησα κανέναν να με επηρεάσει αρνητικά. Για άλλη μια φορά εγώ και ο Harry σταματήσαμε να μιλάμε και ελπίζω να είναι οριστικό.

Αποφάσισα να κάνω Χριστούγεννα μόνη μιας και ο Louis είναι διακοπές με την κοπέλα του. Πριν φύγει με ρώτησε εκατό φορές αν θα είμαι καλά με αυτό και φυσικά του απάντησα ότι θα είμαι καλά ακόμα και αν ήθελα να ήταν εδώ. Δεν ήθελα όμως να του το χαλάσω, αξίζει μερικες μέρες ήσυχος με την κοπέλα του. Του αξίζει να είναι χαρούμενος και εγώ ήθελα να είμαι μόνη φέτος.

Παίρνω την μεγάλη κούπα μου για να την γεμίσω καφέ και να ξεκινήσω να διαβάζω τα βιβλία που αγόρασα για τις γιορτές. Είμαι τόσο ενθουσιασμενη με όλα αυτά τα βιβλία και τόσο έτοιμη να χαθώ στον κόσμο τους.

Όσο ζεστενεται το νερό για τον επόμενο καφέ σκέφτομαι πως θα ήταν τα Χριστούγεννα με εκείνον. Σίγουρα ξυπνουσα πιο πριν από εκείνον και ίσως τον  χάζευα όσο θα κοιμόταν και ύστερα ίσως μου έλεγε από εκεινα τα ηλιθια αστεία του αλλά και πάλι θα γελούσα. Ίσως μου έφτιαχνε τις φρικτες κρέπες του αλλά και πάλι θα μου άρεσαν.

Μα γιατί σκέφτομαι κάτι που δεν θα γινει?

Ακούω το κουδούνι να χτυπαει και ξαφνιαζομαι. Ίσως είναι κάποιος φίλους του Louis, μα δεν θα ήξερε ότι λείπει?

Ανοίγω και αντικρίζω εκείνον. Για μια στιγμή νιώθω την καρδιά μου να φτερουγιζει όμως τον κοιτάζω ψυχρά ακόμα και αν θέλω να τρέξω στην αγκαλιά του για ακόμα μια φορά.

"Ήλπιζα να μου ανοίξεις." λέει προσχαρα. Προσπαθεί να μπει μέσα μα δεν τον αφήνω. Τι στον διάολο θέλει?

"Lulu άσε με να περάσω, μπορούμε να μιλήσουμε." με πλησιάζει επικίνδυνα και απομακρυνομαι.

"Φύγε." λέω σκληρά.

"Μα αυτά θα μπορούσαν να είναι τα Χριστούγεννα μας." λέει και η καρδιά μου πονάει.

"Δεν είναι όμως." του απαντάω γρήγορα χωρίς να δείξω ότι πληγώθηκα. Δεν θα του κάνω την χάρη να με ξαναδεί έτσι.

"Μπορούν ακόμα να γίνουν." το θέλει επιτέλους.

"Φύγε Harry. " λέω μα όταν ξαναλέω το όνομα του μετά από τόσο καιρό μου φαίνεται τόσο ξένο όσο και ο ίδιος.

"Γιατί στον διάολο με διώχνεις συνέχεια?" ρωτάει επιθετικα.

"Εσύ γιατι στον διάολο με πληγώνεις συνέχεια?" ρωτάω το ίδιο επιθετικα και για λίγα λεπτά επικρατεί σιωπή.

"Καλύτερα να φύγεις." λέω σπάζοντας την σιωπή.

"Και τι θα γίνει με εμας?" τι στο διάολο θέλει από εμένα? Κάνει συνέχεια τον ίδιο κύκλο.

"Harry δεν υπάρχει "εμείς", υπάρχει εγώ και εσύ με την Anna οπότε γύρνα στην κοπέλα σου." λέω ψυχρά.

"Δεν καταλαβαίνεις."

"Και ούτε θέλω να το κάνω, απλά φυγε πριν χάσω την υπομονή μου." φωνάζω και του κλείνω την πόρτα πριν προλάβει να πει κάτι ακόμα.

Λίγη ώρα μετά όλα έχουν ησυχάσει και όλα έχουν γυρίσει στο φυσιολογικό. Υποθέτω ότι τα παράτησε και τώρα όλα θα είναι όπως πριν.

Έχει τόσο θράσος για να έρχεται ένα μήνα μετά και να ρωταει τι θα γίνει με εμας. Δεν θέλω να έχω επαφές μαζί του και δεν θα τον αφήσω ξανά.

Ακούω το κουδούνι και ετοιμάζομαι να φωνάξω πιστεύοντας ότι είναι πάλι εκείνος. Ανοίγω μα δεν είναι εκείνος, αντ' αυτού είναι ένας νεαρός με μια ανθοδέσμη με λευκά τριαντάφυλλα. Κανένας δεν ξέρει ότι είναι τα αγαπημένα μου. Εκτός από τον Harry.

"Θα μπορούσατε να υπογράψετε εδώ?" ρωτάει βαριεστημένα ο νεαρός.

"Ποιος τα στέλνει?" ρωτάω περίεργα.

"Κάποιος κύριος Styles." λεει και νιώθω το αίμα μου να βράζει. Τι στον διάολο θέλει επιτέλους?

"Να του τα γυρίσετε πίσω." λέω ψυχρά πριν κλείσω την πόρτα.

Γεια σααας! Που είστε εσείς βρε? Τι κάνετε πως είστε? Εύχομαι καλά Χριστούγεννα και καλές γιορτές. Ελπίζω να είστε πολύ πολύ καλά! Όπως σας είπα έγραφα αυτόν τον καιρό στην σχολή μου και δεν μπορούσα να ανεβάσω κεφάλαιο. Ελπίζω να σας άρεσε το σημερινό κεφαλαιο και αν σαν άρεσε πατήστε το αστεράκι και σχολιάστε βρε παιδια έτσι για τα καλά Χριστούγεννα!! Φιλακιαα! ❤️

-Kat. ❤️