°Luna° (H.S)

15.

Harry

Προσπαθώ να της μιλήσω μα εκείνη καταρρέει. Τι της έχω κάνει? Την πιάνω πριν πέσει και την μεταφέρω γρήγορα στο κρεβάτι μου και την ξαπλώνω απαλά, την σκεπάζω καλά και μενω εκεί να την κοιτάζω μήπως ξυπνήσει, μήπως χρειάζεται κάτι. Είναι τόσο ευάλωτη στα χέρια μου που φοβάμαι ότι θα σπάσει.

Για το υπόλοιπο της νύχτας μένω δίπλα της για να την προσέχω. Τα συναισθήματα μου παραμένουν μπερδεμένα για εκείνη. Ξέρω ότι μου είναι απαραίτητη όμως φαντάζει ακατόρθωτο να είμαι μαζί της. Είμαι πιο μπερδεμένος από ποτέ. Δεν ήξερα πως νιώθει, ήξερα τα δικά μου ανάμεικτα συναισθήματα από την πρώτη μέρα που την είδα.Δεν θα έπρεπε να είμαι με την Anna αφού ποτέ δεν την ήθελα πραγματικά. Ήμουν ανόητος και της φέρθηκα απαίσια μόνο και μόνο για να μην πληγωθει ο δικός μου εγωισμός.

"Harry.." την ακούω να με φωνάζει νυσταγμένη.

"Εδώ είμαι." λεω χαιδευοντας τα μαλλιά της.

"Μην φύγεις." ικετευει και την σφίγγω πιο πολύ στην αγκαλιά μου, σε δευτερόλεπτα έχει κοιμηθεί ξανά. Δεν πρόκειται να φύγω. Θα προσπαθήσω για εκείνη, για εμάς.

***

Luna

Ξυπνάω από την ζέστη κάποια στιγμή το πρωί. Ανοίγοντας τα μάτια μου καταλαβαίνω ότι ο Harry κοιμάται δίπλα μου ενώ σχεδόν όλο του το σώμα έχει πέσει πάνω μου. Προσπαθώ να σηκωθώ χωρίς να τον ξυπνήσω για να τηλεφωνήσω στον Louis, θα έχει ανησυχήσει.

Όσο όμως και αν προσπαθώ μάταια, δεν καταφέρνω να σηκωθώ. Δεν θέλω να τον ξυπνήσω άλλωστε κοιμάται τόσο ήρεμα. Πως ένας άνθρωπος μπορεί να είναι τόσο όμορφος ακόμα και όταν κοιμάται? Χαϊδεύω τις ανακατεμένες μπούκλες του και χαμογελάω. Θα μπορούσα να τον κοιτάζω για ώρες.

"Δεν σου έχουν πει ότι δεν είναι ευγενικό να κοιτάζουν τους άλλους όταν κοιμούνται?" λέει νυσταγμενα και νιώθω τα μάγουλα μου να κοκκινίζουν.

"Δεν σε κοιτάζω." λέω προσπαθώντας να υπερασπιστώ τον εαυτό μου και εκείνος ανοίγει τα μάτια του.

"Εντάξει ίσως το κάνω λίγο αλλά το κάνω γιατί έχεις πάνω μου." παραδέχομαι τελικά.

"Ναι ναι σίγουρα, έτσι μεταφράζουμε το θαυμάζω τον κούκλο." λέει και γελάω.

"Ψώνιο." γελάω ενω τον χτυπάω απαλά. Κάνει τον πληγωμένο και τελικά γελάμε και οι δύο. Είμαστε αλήθεια τόσο χαλαροί? Εννοώ πριν από μερικές ώρες ήμουν έτοιμη να τα παρατήσω και εκείνος να φύγει.

"Τι θέλεις να κάνουμε σήμερα? " ρωτάει ξαφνικά και τον κοιτάζω. Θα περάσουμε την ημέρα μαζί?

"Κάτι έχω στο μυαλό μου." λέει χαμογελαστός.

"Τι?" ρωτάω από περιέργεια.

"Θα δεις. Είναι έκπληξη." λέει και χαμογελάει.

Για το υπόλοιπο της ημέρας μένουμε μαζί, αφού ειδοποιώ τον Louis για να μην ανησυχεί προσπαθώ να μην σκέφτομαι ότι έγινε χθες και προσπαθώ να χαλαρώσω. Περνάμε μια χαλαρή μέρα ενώ πάμε σε μέρη που παίζαμε όταν ήμασταν μικροί. Στο τέλος της ημέρας καθόμαστε αγκαλιά στον καναπέ του βλέποντας ταινίες ενώ μας παίρνει και τους δύο ο ύπνος τελικά.

Έκπληξη!! Δεν το περιμένατε έτσι? Ούτε εγώ να σας πω την αλήθεια. Είχα λίγο χρόνο και είπα να γράψω κάτι μικρό. Πως σας φάνηκε το κεφάλαιο? Ψηφίστε και σχολιάστε. Φιλακιαα!

P.S. Στην νέα μου ιστορία έχει ανέβει ήδη το πρώτο κεφάλαιο αν θέλετε ρίξτε της μια ματιά. ❤️

-Kat. 🦄