°Luna° (H.S)

22.

"Θα πας δηλαδή αν σε καλέσει?" ρωτάει η Lana έκπληκτη.

"Ναι.. Δηλαδή όχι.. Δεν ξέρω Lana." παραδέχομαι. Πάνε τρεις μέρες από την ημέρα που είδα τον Harry. Δεν έχω ιδέα αν εννοούσε ότι ήθελε να μου μιλήσει.

"Νιώθεις ακόμα κάτι για αυτόν?" με ρωτάει καχυποπτα και κοιτάζω κάτω αμήχανα. Νιώθω ακόμα κάτι για εκείνον?Φυσικά και το κάνω. Τα απωθημένα δύσκολα ξεχνιούνται. Αυτό είναι για εμένα όμως? Ένα απωθημένο?

"Όχι δεν νιώθω τίποτα." λέω ψέματα μα δεν φαίνεται να με πιστεύει.

"Μπορεις να είσαι λίγο ειλικρινής?" φαίνεται νευριασμενη.

"Δεν έχω ιδέα τι νιώθω για εκείνον εντάξει?" παραδέχομαι. Νιώθω εξαντλημένη από όλο αυτό. Πάντα καταλήγω στον ίδιο παρανομαστη, πάντα τόσο μπερδεμένη. Εκεί που πάω να τον ξεχάσω, εμφανίζεται.

"Ίσως ούτε εκείνος να ξέρει πως νιώθει για εσένα. Η κατάσταση είναι αρκετά μπερδεμένη. " λέει ήρεμα. Ίσως έχει δίκιο μα πως θα ξέρω?

"Και πως θα μάθω?" ρωταω.

"Είσαι τελείως χαζή! Παρε τον εσύ τηλέφωνο." φωνάζει και μου φέρνει το κινητό μου. Ίσως έχει δίκιο. Ίσως πρέπει να κάνω και εγώ ένα βήμα.

Παίρνω το κινητό μου από τα χέρια της και καλώ τον αριθμό του. Ούτε εκείνος έχει αλλάξει αριθμό. Περιμένω για λίγο μέχρι που ακούω την φωνή του από την άλλη γραμμή.  Ξαφνικά τα χέρια μου ιδρώνουν. Έχω άγχος?

"Luna?" ακούγεται έκπληκτος.

"Γεια." λέω κάπως αμήχανα.

"Δεν περίμενα να μου τηλεφωνησεις." ακούγεται και εκείνος αμήχανος.

"Ούτε εγώ." λέω και μια παύση μικρή παύση ακολουθεί που μου φαίνεται αιώνας.

"Σε πήρα για να βρεθούμε, είπες ότι ήθελες να μιλήσουμε." λέω σιγανά.

"Ναι ναι φυσικά. Μπορείς σήμερα?"

"Ναι μπορώ." απαντάω κοιτάζοντας την κολλητή μου.

"Τέλεια θέλεις να μου στείλεις την διεύθυνση σου και να έρθω να σε πάρω στις οκτώ?" ρωτάει κάπως ενθουσιασμενος.

"Φυσικά τα λέμε στις οκτώ." λέω κλείνοντας το τηλέφωνο. Του στελνω αμέσως την διεύθυνση μου.

"Δεν ήταν κακό." σχολιάζει η κολλητή μου και χαμογελάω.

"Θα συναντηθούμε σήμερα." της ανακοινώνω.

"Εσείς οι δύο είστε φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλον!" τσιριζει.

"Όχι φυσικά!" φωνάζω. Είμαστε φρικτοι ο ένας για τον άλλον.

"Ήρθε η ώρα να σου βρω τι θα βάλεις." λέει κάνοντας με να θέλω να τσιριξω από αγανάκτηση.

~~~

Έχουν περάσει αρκετές ώρες από την στιγμή που η Lana έχει ξεκινήσει να με ετοιμάζει χωρίς να θέλω. Έχω δοκιμάσει την μισής της ντουλάπα αλλά τελικά καταλήγω σε κάτι πιο απλό από την δική μου ντουλάπα.

Για καλή μου τύχη είμαι έτοιμη και η ώρα είναι σχεδόν οκτώ. Προσπαθώ να συνέλθω από τις τόσες δοκιμές και ετοιμασίες που μου έχει κάνει η κολλητή μου ενώ εκείνη έχει ένα ύφος λες και δημιούργησε κάτι.

"Η ώρα πλησιάζει πως νιώθεις?" φωνάζει χαρούμενη.

"Κουρασμένη." παραδέχομαι και εκείνη γελάει.

"Ηρθε." φωνάζει καθώς ακουμε το κουδούνι την κοιτάζω αυστηρά και πηγαίνω να ανοίξω. Νιώθω τα χέρια μου να ιδρώνουν και το στομαχι μου να σφίγγεται.

"Γεια σου Lulu." λέει χαμογελαστός.

"Γεια σου Harry." λέω λίγο αμηχανη και χαμογελαω. Ξεκόλλα Luna!

"Είσαι έτοιμη?" ρωτάει και γνεφω.

Σε λίγο έχουμε φύγει. Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο του και ξεκινάει. Μια περίεργη αλλά γνωστή σιωπή δημιουργείται για αρκετή ώρα. Δεν ξέρω τι να πω, από που να αρχίσω. Δεν ξέρω καν πως κατεληξα εδώ. Κοιτάζω τον Harry που οδηγάει. Είναι τόσο όμορφος, τόσο ήρεμος. Εμείς οι δύο δεν έχουμε τελειώσει. Κάτι μέσα μου μου λέει ότι μόλις ξεκινήσαμε και αυτό με ανησυχεί. Φοβάμαι για το τι θα έρθει.

"Βρήκες εύκολα τον δρόμο?" ρωτάω σπάζοντας την σιωπη.

"Όχι, ας είναι καλά το GPS." αστειεύεται και γελάω.

"Είσαι πολύ όμορφη σήμερα." λέει ξανά και με κάνει να κοκκινισω.

"Σε ευχαριστώ." λέω και κοιτάζω έξω. Και εσύ είσαι τόσο όμορφος.

"Έχουμε πολλά να πουμε." λέει ξανά αποφασισμένος.

"Εχεις δίκιο." συμφωνώ μαζί του ξέροντας ότι μας περιμένει μια μεγάλη νύχτα.

Γεια σααας! Τι κάνετε? Ελπίζω να είστε πολύ πολύ καλά. Πως σας φάνηκε το κεφάλαιο? Πατήστε το αστεράκι και σχολιάστε! Φιλακιαα!

Ανακοίνωση: η ιστορία μου "Expectations" κατέβηκε διότι δεν μπορούσα να την συνεχίσω εύκολα. Όταν θα την ανεβάσω ξανά θα σας ειδοποιήσω. Προς το παρόν έχω μια άλλη ιστορία στις σημειώσεις που ίσως ανεβάσω.

-Kat. ❤️