🐜1

2K 97 0
                                    

"ဒီမွာ ဒီမွာ "

႐ုတ္တရက္ေခၚသံေၾကာင့္အတန္းေနာက္က်မည္စိုး၍ျမန္ျမန္သြက္သြက္သြားေနေသာ ေျခလွမ္းမ်ားရပ္တန္႔သြားသည္။

"ဒီမွာဗ် ခင္ဗ်ားက်က်န္ခဲ့တဲ့ key chainေလး"

ေျပာလိုက္မွလက္ထဲကိုင္ထားေသာဖုန္းကိုျပန္က်ိလိုက္မွ ကိုယ္တန္ဖိုးထားရတဲ့ပစၥည္းေလး.. ဆံုး႐ံႈးမသြားတာေတာ္ေသးပါလား။
ျပန္ေပးေသာေသာေကာင္ေလးအားလည္းေက်းဇူးတင္ရ၏။

"ေက်းဇူးေနာ္.. ကေလး"
"ဗ်ာ.. ကေလးတဲ့ 😕"

လက္ကနာရီျပန္ၾကည့္မိမွပဲ အခ်ိန္ေတလြန္ေနၿပီမွန္းသိ၍ ေက်းဇူး ဆိုသည့္စကားတစ္ခြန္းျဖင့္သာလွည့္ထြက္လာခဲ့ရသည္။
Park Jimin တို႔ ပထမႏွစ္ကတည္းကပင္စ၍ ေက်ာင္းေစာစြာေရာက္သည့္ေန႔သည္ အလြန္ပင္ရွားပါးလွသည္။
ဒါေၾကာင့္သုတ္ေခ်တင္ေျပးရေတာ့သည္။
ကေလးနဲ႔ေတြ႕ဆံုမႈက ဒုတိယေျမာက္ကံၾကမၼာရဲ႕ထိုးႏွက္ျခင္းရဲ႕အစလား....

At 4:30PM
Lectureခ်ိန္မ်ားပါမကpracticalခ်ိန္မ်ားပါ
တနင့္တပိုး တက္လိုက္ရသည္ အနားယူခ်ိန္ေတာင္ ္မရိွေတာ့ေပ။
အေဆာင္ျပန္၍သာေရမိုးခ်ဳိးၿပီးမွစာၾကည့္တိုက္တြင္ ပါေမာကၡခိုင္းထားသည္မ်ား လုပ္ရန ္Taeႏွင့္ခ်ိန္း
ထားခဲ့သည္။
"ဟူး" ေလပူတစ္ခ်က္္မႈတ္ထုတ္လိုက္ၿပီးလုပ္စရာရိွတာမ်ား လုပ္ကာ Tae အလာကို ေစာင့္ရင္း BTOB ရဲ႕ Beautiful Pain သီခ်င္းျဖင့္ၿငိမ့္ေနလိုက္ရင္း...

"Ya! Park Jimin "

"အမေလး.. ပလုတ္တုတ္.. လန္႔တာကြာ...အသံမေပးဘာမေပးနဲ႔ လူကအသည္းငယ္ပါတယ္ဆို"

ကြၽန္ေတာ္ကေျပာေတာ့မွ ၿပံဳးၿပံဳးႀကီးလုပ္ေနေသးသည္။

"ငါက ေခၚေနတာအေဆာင္တစ္ေဆာင္လံုးၾကားေတာ့မယ္
မင္းကသာအိပ္ပုတ္ေနတာ "
"ဒီေလာက္အိပ္ပုပ္ေနရင္ဒီထက္၀လာၿပီးအရပ္ကထြက္ေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး"

အဲ့လိုေျပာေတာ့ကြၽန္ေတာ္ကမ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္ ေပးရင္း

"ဟာ.. အဲ့လိုေနာ္"
"ေအးပါကြာ ငါကခ်စ္လို႔စတာ မင္းကပုမွခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာ"

ေက်နပ္ေနေသာအသံျဖင့္
"သြားရေအာင္ ေနာက္က်ေနၿပီ"ဟုေျပာေတာ့မွ ကြၽန္ေတာ့္ပုခံုးေပၚလက္တင္ရင္း တီတီတာတာလုပ္ေနေသးသည္။

MindWhere stories live. Discover now