Mind

🐜5.2

အားလံုးအိပ္ေမာၾကေနေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္မ်က္စိေၾကာင္
ေနေသးသည္ထင္၏။ အိပ္မေပ်ာ္ေသး၍ ဟိုးအရင္ ဒီေနရာ ဒိလိုအခ်ိန္ေလာက္နီးနီးအေျခေနတစ္ခု လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္တြင္ ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္မအိပ္ႏိုင္ေသးပဲရန္ျဖစ္ေနပံုကို ျပန္လည္ျမင္ေယာင္ေနမိသည္။ အဲဒီအခ်ိန္က လက္ေတြ႕ခ်ိန္ၿပီးၿပီးျခင္း Yoongi ကအတင္းေခၚ၍လိုက္လာေသာေၾကာင့္ စိတ္ညဥ္းညဴေနေသး၏။ ထိုအခ်ိန္ျပသနာ လာ႐ွာေသာသူကို ကြၽန္ေတာ္စိတ္တိုမိမွာအမွန္ပင္။ ထိုျပသနာလာ႐ွာေသာသူကလည္း Yoongi ကိုတိုင္ပင္ျဖစ္တယ္။
ကြၽန္ေတာ္ကားေပၚက ဆင္းလ်ွင္ဆင္းျခင္း တစ္လမ္းလံုးစကားမေျပာပဲေနသည့္ Yoongi မွစ၍

"ေဟ့ ငါမေျပာဘူးဆိုၿပီး ကားေပၚမွာကတည္းကတစ္ေလ်ွာက္လံုးေတးလာတာခုေတာ့ ေျပာမွရေတာ့မယ္...ညေနက ပရက္တီကယ္လ္ ခန္းထဲကေကာင္က ဘယ္ကေကာင္လဲ ဘာေကာင္လဲ....ဟမ္"
အမေလး...က်ြန္ေတာ္ရဲ႕ စိတ္ညစ္ညစ္ညဴးသည္မ်ား အဆင့္ထပ္၍တက္သြားသည္။ ေျပာရမည္၊ ဒီလိုအထင္လြဲမႈမ်ိဳးကို နည္းနည္းေလးမွမႀကိဳက္ သဝန္တိုတတ္တဲ့သူ႔စိတ္ကိုလည္း သိသည္။ အေခါက္အခါခါစြပ္စြဲခံရသမ်ွတြင္ ကိုယ္ကခ်ည္း အေရးတရာယူသည္းခံေခ်ာ့ခဲ့ရသည္။ ဒီတစ္ခါေတာ့မရေတာ့ ကိုကို ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕စိတ္အေျခအေန အခ်ိန္အခါဘယ္လို႐ွိသည္ဆိုတာကိုေတာ့သိသြားေစခ်င္သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ပဲ မ်က္ႏွာထားတင္းစြာေျပာခ်လိုက္သည္။

"ဟုတ္တယ္ေဟ့..ငါကအဲ့ဒီတစ္ေယာက္နဲ႔ ပရက္တီကယ္တစ္ခ်ိန္လံုး ခိုးစားေနခဲ့ၾကတာ ႐ွင္းၿပီလား..."

"ေဟ့..ေဟ့ ေတာ္ၿပီ ငါက မင္းကို အဲ့ေကာင္ကဘာလဲ ဘယ္လိုအထာလဲ ဘာေၾကာင့္အသားယူေနရတာလဲ ဒါေမးတာ...ဘာလဲ အိုးမလံုအံုပြင့္ေနလို႔လား...ေျပာစမ္း"

အေျခအေနတစ္ခုက ႐ုတ္ခ်ည္းေျပာင္းလဲခက္ထန္သြားသည္။

"အဲလိုအသားယူေနမွန္းသိရင္ မင္း ဇြတ္တရြတ္ဝင္လာၿပီး အဲ့ေကာင္ကိုလာသတ္လိုက္ပါလား အစကတည္းကဘာလို႔မသတ္လဲ ဘာလို႔လက္သီးနဲ႔လာမထိုးပစ္ခဲ့လဲ ဘာလို႔..ဘာလို႔ ငါ့ကိုပဲလာၿပီးျပသနာလာ႐ွာေနတာလဲ..ေသာက္ေကာင္ရဲ႕...အီး..ဟီး.."