🐜1(unicode)

320 14 4
                                    

"ဒီမွာ ဒီမွာ "

ရုတ်တရက်ခေါ်သံကြောင့်အတန်းနောက်ကျမည်စိုး၍မြန်မြန်သွက်သွက်သွားနေသော ခြေလှမ်းများရပ်တန့်သွားသည်။

"ဒီမွာဗ် ခင်ဗျားကျကျန်ခဲ့တဲ့ key chainလေး"

ပြောလိုက်မှလက်ထဲကိုင်ထားသောဖုန်းကိုပြန်ကျိလိုက်မှ ကိုယ်တန်ဖိုးထားရတဲ့ပစ္စည်းလေး.. ဆုံးရံှုးမသွားတာတော်သေးပါလား။
ပြန်ပေးသောသောကောင်လေးအားလည်းကျေးဇူးတင်ရ၏။

"ကျေးဇူးနော်.. ကေလး"
"ဗ်ာ.. ကေလးတဲ့ 😕"

လက်ကနာရီပြန်ကြည့်မိမှပဲ အချိန်တေလွန်နေပြီမှန်းသိ၍ ကျေးဇူး ဆိုသည့်စကားတစ်ခွန်းဖြင့်သာလှည့်ထွက်လာခဲ့ရသည်။
Park Jimin တို့ ပထမနှစ်ကတည်းကပင်စ၍ ကျောင်းစောစွာရောက်သည့်နေ့သည် အလွန်ပင်ရှားပါးလှသည်။
ဒါကြောင့်သုတ်ချေတင်ပြေးရတော့သည်။
ကလေးနဲ့တွေ့ဆုံမှုက ဒုတိယမြောက်ကံကြမ္မာရဲ့ထိုးနှက်ခြင်းရဲ့အစလား....

At 4:30PM
Lectureချိန်များပါမကpracticalချိန်များပါ
တနင့်တပိုး တက်လိုက်ရသည် အနားယူချိန်တောင် ်မရှိတော့ပေ။
အဆောင်ပြန်၍သာရေမိုးချိုးပြီးမှစာကြည့်တိုက်တွင် ပါမောက္ခခိုင်းထားသည်များ လုပ်ရန ်Taeနှင့်ချိန်း
ထားခဲ့သည်။
"ဟူး" လေပူတစ်ချက််မှုတ်ထုတ်လိုက်ပြီးလုပ်စရာရှိတာများ လုပ္ကာ Tae အလာကို စောင့်ရင်း BTOB ရဲ့ Beautiful Pain သီချင်းဖြင့်ငြိမ့်နေလိုက်ရင်း...

"Ya! Park Jimin "

"အမေလး.. ပလုတ်တုတ်.. လန့်တာကွာ...အသံမပေးဘာမပေးနဲ့ လူကအသည်းငယ်ပါတယ်ဆို"

ကျွန်တော်ကပြောတော့မှ ပြုံးပြုံးကြီးလုပ်နေသေးသည်။

"ငါက ခေါ်နေတာအဆောင်တစ်ဆောင်လုံးကြားတော့မယ်
မင်းကသာအိပ်ပုတ်နေတာ "
"ဒီလောက်အိပ်ပုပ်နေရင်ဒီထက်၀လာပြီးအရပ်ကထွက်တော့မှာမဟုတ်ဘူး"

အဲ့လိုပြောတော့ကျွန်တော်ကမျက်စောင်းတစ်ချက် ပေးရင်း

"ဟာ.. အဲ့လိုနော်"
"အေးပါကွာ ငါကချစ်လို့စတာ မင်းကပုမှချစ်ဖို့ကောင်းတာ"

ကျေနပ်နေသောအသံဖြင့်
"သွားရအောင် နောက်ကျနေပြီ"ဟုပြောတော့မှ ကျွန်တော့်ပုခုံးပေါ်လက်တင်ရင်း တီတီတာတာလုပ်နေသေးသည်။

MindWhere stories live. Discover now