It's Christmas time ~ De Buurtpolitie

Mijn droom en een shift ~ Koen

Ze knikt als antwoordt op mijn vraag. Ik hef haar op en breng haar naar boven. Stiekem heb ik hier altijd van gedroomd. Onze avond wordt perfect afgerond hoewel we achteraf uitgeput waren voelde het geweldig en ik denk dat zij dat ook vindt. Tineke is al aan het indommelen en ik ook ik ben best wel moe. Het was een super leuk dag en ik hoop dat we er zo nog veel samen mogen beleven! Ik zet nog vlug mijn wekker voor ik in slaap val want ander zouden Tineke en ik ons gegarandeerd over slapen en dat zou wel opvallen moesten we allebei te laat op het werk zijn, zeker aangezien de collega's geen idee hebben dat wij samen zijn.

Ik word wakker gemaakt door mijn wekker maar ik blijf liggen en druk nog een keer op snooze. Tineke springt direct uit bed en loopt naar de badkamer. Als ze terugkomt is ze helemaal klaar om te vertrekken en ik lig nog steeds in mijn bed. Ze begint te lachen. 'Nu weet ik hoe het komt dat jij altijd te laat komt! Kom op! Uit je bed luiwammes!' Ze trekt het dekbed van mij af en zet de venster open. Brrrr.. ik sta op om een douche te nemen en mij klaar te maken. Zo krijg je me wel uit mijn bed ja! Ik doe mijn sokken aan en ik ga naar beneden. Daar heeft Tineke intussen een ontbijtje klaargemaakt.

Ik ga achter haar staan en leg mijn handen op haar heupen. 'Goeiemorgen schat!' Ik geef haar een kus. 'Amai seg da ruikt hier lekker!' Ze knikt. 'Ja, ik had zin in een eitje. Wil jij ook?' Nu is het mijn beurt om te knikken. Ik grinnik. 'Hoe wil jij je eitje?' Vraag ik haar. Ze kijkt me aan met een alsjeblieft-geen-moppen-nu blik. Ik moet nog harder lachen. 'Gebakken, gekookt of bevrucht?' Ze slaagt haar handen voor haar gezicht. 'Hahaha, sorry schat.Ik kon het niet laten!' Ze draait zich naar mij. 'Weet ik toch! Jou grapjes maken onze shiften altijd leuker!' Ik geef haar een kus. 'Gaan we aan tafel? Anders komen we toch nog te laat.'

Na een heerlijk ontbijtje stappen we ieder in onze eigen auto. Dit leek ons het verstandigste aangezien we onze collega's nog niet direct op de hoogte willen brengen. We rijden dus ieder afzonderlijk naar het commissariaat. Daar aangekomen groet ik Patrick en ga ik de kleedkamer binnen. Ik heb net mijn broek en schoenen aan als Tineke op de deur van de kleedkamer klopt. 'Koen? Mag ik binnenkomen?' Ik doe de deur op een kier en Tineke glipt mee binnen. Ik geef haar vlug een kus. 'Ik moet ervan profiteren dat we hier alleen zijn toch?' Ik grijns even en kleed me dan verder aan. Tineke begint zich ook om te kleden. Ik neem intussen mijn gordel uit mijn kluisje en als ik klaar ben kijk ik even toe hoe Tineke zich omkleedt.

Als ook Tineke zich volledig heeft omgekleed en haar gordel heeft gepakt, zie ik haar twijfelen. 'Wat is er?' Fluister ik. 'Niets, ik.. ik twijfel gewoon of ik mijn juwelen wel moet aanhouden.' Ik schiet in de lach. 'Ga je ze laten stelen dan?' Ze lacht mee. 'Je hebt gelijk. Ik kan ze gewoon aanhouden.' Samen stappen we de kleedkamer buiten en gaan we naar de vergaderzaal. Iedereen staart mij aan. 'Wat?' Ik kijk naar mijn uniform. 'Heb ik iets fout aan?' Ze beginnen te lachen. 'Nee Koen! We zijn gewoon verbaasd dat je eens op tijd bent.' Reageert Eric gevat. Hierdoor schiet Tineke ook in de lach. Ze is intussen al gaan zitten. 'Ja seg! Ik heb nu ne goeie wekker.' Tineke moet moeite doen om weer niet in lachen uit te barsten want verder is er niemand die de grap snapt.

De chef komt de vergaderzaal binnen gelopen voor de taakverdeling. 'Goed mannekes! We gaan er na het kerstfeestje terug in vliegen! Floor en Femke patrouille, Robin en Tom stand-by, Obi papierwerk, Patrick onthaal en dan Koen en Tineke en Eric en Brigitte moet ik nog briefen. Allé aan het werk!' Iedereen behalve Eric, Brigitte, Tineke en ik begint met zijn of haar aangewezen taak. 'Goed, we hebben een zaak die we met de grootste voorzichtigheid moeten aanpakken.' We kijken elkaar allen verbaasd aan. De chef is normaal niet zo formeel. 'Waar gaat het precies over chef?' Vraagt Tineke. 'Jullie werken hier samen met Floor het langste en ik weet dat ik jullie kan vertrouwen maar ik denk dat we met een mol zitten.' 'Een mol?!' Roept Brigitte het bijna uit.

'Er zijn nu al verschillende redelijk simpele zaken die mislukt zijn en daar is maar 1 logische verklaring voor.' Knikt de chef bevestigend. 'Ik zou graag aan jullie vragen om mee een oogje in het zeil te houden voor het geval dat er nog zaken zouden mislukken en dan bedoel ik vooral de kleinere zaken zoals diefstallen en inbraken. Gewoon de simpele zaken die ieder van ons kan oplossen!' Na deze woorden loopt hij de vergaderzaal uit. Tineke en Brigitte lijken nogal overstuur, Eric eerder beduusd. 'Dit kan hij toch niet menen?' Zegt Tineke met tranen in haar ogen. 'Shht, alles komt goed!' Ik omhels haar stevig.

Ik kan haar niet zien huilen zonder dat mijn hart bijna breekt. Als Tineke huilt zou ik haast alles doen om haar weer te doen lachen, vandaar dat het me vrij weinig kan schelen dat Eric en Brigitte erbij staan. We laten elkaar los en ik wrijf haar tranen weg. 'We gaan het oplossen oké?' Ze knikt. Als ik even naar Eric en Brigitte kijk zie ik dat Brigitte ook bijna moet wenen en dat Eric haar ook in omhelzing neemt.

Ik fluister even in Tineke haar oor: 'Zouden zij niet schattig zijn samen?' Ze knikt enthousiast. Wanneer ook Eric en Brigitte uit hun omhelzing komen gaan we met zijn allen weer aan het werk. Ofja we moeten eigenlijk gewoon de andere collega's in de gaten houden.

Wordt Breric real? Of is het puur vriendschappelijk? En is er een mol of is de commissaris te achterdochtig? En als er een mol zou zijn wie is dat dan?