It's Christmas time ~ De Buurtpolitie

Op pad ~ Koen

Vandaag vertrekken we met het hele korps op teambuilding. De chef heeft een busje gehuurd om ons naar onze bestemming te brengen. Ik kom als een van de laatste aan op de parking van het commissariaat. Iedereen staat al te lachen. 'Waarom ben ik niet verbaasd?' Hoor ik Tineke zeggen. Ik zet mijn koffer in de laadruimte van de bus en ga dan de collega's begroeten. Ik geef alle mannen een hand en alle vrouwen krijgen een kus op de wang. Bij Tineke sta ik iets langer stil. Ik fluister nog iets in haar oor voordat ik naast haar ga staan. 'Op wie wachten we nog?' Vraag ik.

'Op mij!' Klinkt het tussen de auto's. We zien een blondine onze kant op komen. Wanneer we haar bagage zien schieten we in de lach. 'Floor, we gaan maar een week weg hoor!' Lacht Robin. Floor zucht en rolt even dramatisch met haar ogen. 'Als de chef niet meer wilt vertellen moet ik op alles voorzien zijn hoor!' 'En dat doe je door je volledige kleerkast in te pakken?' Vraag ik verbaasd. Ze slaagt haar handen voor haar gezicht. De rest van de collega's vinden het nog altijd even amusant. 'Komaan mannekes!' Roept de chef. 'We moeten nu echt gaan vertrekken! Anders zijn we er overmorgen nog niet.' Iedereen stapt in en gaat vrolijk naast zijn of haar partner zitten. Niet veel later, nu we gaan vertrekken, is iedereen druk in gesprek.

We zijn halverwege op weg naar onze bestemming. Intussen zijn al een aantal collega's in slaap gevallen. Floor en Femke, die niet zolang geleden aan iedereen nog vroegen wat hun lievelingsliedje is zodat ze het voor ons konden zingen, liggen nu al te slapen met Floor haar hoofd op Femke's schouder. Robin en Tom zijn nog een spel aan het spelen terwijl Eric ongemakkelijk met Brigitte tegen zich aan zit. Brigitte is een paar kilometer geleden ook in slaap gevallen en ligt nu tegen Eric aan. Patrick is de krant aan het lezen en de commissaris rijdt met het busje. Tineke is nog steeds wakker maar ze ziet er wel moe uit. 'Slaap maar,' Fluister ik in haar oor. 'Ik let wel op jou!' Ze glimlacht even. 'Weet ik toch!' Ze legt haar hoofd op mijn schouder.

Ik word wakker door een lichtflits. Is het zo'n slecht weer dat het aan het bliksemen is? Ik open mijn ogen en kijk vol in de camera van iemands telefoon. 'Ook goeiemorgen slaapkoppen!' Hoor ik Floor zeggen. Weeral hetzelfde, debiele gedoe van onze collega's. Net zoals na het kerstfeestje staan ze allemaal rond ons en is Floor foto's aan het maken. Ik zucht en draai mn hoofd naar Tineke. Verder schenk ik geen aandacht aan de collega's en ik ga recht zitten. Ik maak Tineke wakker. 'We zijn er!'

Als we allemaal zijn afgestapt kijken we om ons heen. We zien een bosrijke omgeving met veel bergen. 'Oke mannekes! Onze eerste opdracht start hier! Elk team krijgt een kaart en een kompas. Gsm's worden afgegeven! Als jullie het eindpunt echt niet vinden mogen jullie via de radio's Patrick en mij op de hoogte stellen! Er zijn twee verschillende eindpunten dus een ander team volgen heeft geen zin.' Tineke en ik kijken elkaar even aan en knikken dan. Deze opdracht zou voor ons geen problemen mogen geven. Vol goede moed gaat iedereen op pad. We komen op een splitsing en ieder team gaat zijn eigen kant op. Tineke vertrouwt volledig op mijn richtingsgevoel en dat doet goed maar toch vraag ik haar om elke 5 minuten het kompas te checken.

Een kleine twee uur later komen we op onze eindbestemming aan. We zijn nog altijd even goed gezind als toen we vertrokken maar dat geldt niet voor al onze collega's. Ik kijk rond en hoor Floor en Femke klagen over de pijn in hun voeten vlak voor ze aankomen. Eric en Brigitte zien er wat moe uit maar Tom en Robin lijken nog even fit als voorheen. Maar ja, zij moesten van hun eindpunt nog naar ons komen. Tom en Robin horen natuurlijk ook de beste conditie te hebben dus zij gaan op kop aan een redelijk snel tempo. 'Mannekes, seg kalm aan hé!' Horen we de chef nog roepen. Zowel Floor en Femke als Tineke en ik schieten in de lach. Ook Patrick staat mee te grinniken. 'Wat valt er te lachen?' Vraagt de chef wanneer hij met een rood hoofd bij ons aankomt.

'Niks hoor chief! We zien u gewoon graag aan u conditie werken!' Lach ik. Ook de rest van het korps lacht met me mee. 'Heel grappig, Baetens!' Zegt de commissaris buiten adem. 'Ik weet het chief. Ik ben de plezantste thuis hé!' We lachen nog even verder voordat de chef ons weer tot orde roept. 'Goed mannekes! We gaan naar het huisje dat speciaal voor het korps gehuurd is. Ieder team slaapt op 1 kamer en moet samen overleggen wie als eerste van hun badkamer gebruik gaat maken.' Er wordt flink gemopperd. 'Mannekes! Geen discussie's mogelijk! Dit is al beslist.' We horen gezucht maar uiteindelijk legt iedereen zich er toch bij neer.

We mogen eindelijk naar binnen en gaan naar onze kamers. Eric en Brigitte liggen in de kamer naast ons en Tom en Robin liggen over ons. Floor en Femke slapen in een kamer beneden net zoals Patrick en de chef. Tineke en ik ploffen neer op ons bed. Dit zou nog weleens de beste teambuilding ooit kunnen worden!

Dankje voor de foto's Floor :) Wat gebeurd er nog allemaal op teambuilding?