It's Christmas time ~ De Buurtpolitie

Een bondgenoot ~ Tineke

Shit. Koen en ik lossen elkaar vlug. Er staat iemand in de deur opening te kijken naar ons. Brigitte. We kijken haar angstvallig aan. 'Euhm.. wat heb ik net gezien?' Ze lijkt half verbaasd en half hyper. 'Menen jullie dit?' Vraagt ze daarna. We knikken. 'O My Gawddd! Dees is zo geweldig!' 'Shht, Bri niet zo luid! Het is niet de bedoeling dat iemand het te weten komt..' Verbazing en verwarring wisselen op haar gezicht. 'Maar waarom mag niemand het weten?' We kijken elkaar even aan. 'Vertel het haar maar.' Zegt Koen tegen mij. Ik knik even en begint dan het verhaal te vertellen. Ons verhaal.

Nu ik ben uitgepraat snapt Brigitte de situatie al wat beter. 'Oke, ik snap dat jullie er niet mee te koop willen lopen maar ik weet zeker dat de collega's allemaal voor zijn! Tenslotte zijn het ook de collega's die Kineke...' Ze praat zo snel dat het bijna niet opviel dat ze haar mond voorbij heeft gepraat. Pas toen ze zo plots stil viel merkte Tineke het. 'Bri? Wat is Kineke?' Ze wordt rood en buigt haar hoofd. 'Euhmm.. Niets hoor.' We staren haar doordringend aan. 'Al goed, al goed! Kineke is jullie shipnaam..' 'Wat is een shipnaam?' Hoor ik Koen naast me vragen. Ik slaag mijn handen voor mijn gezicht. 'Leg het hem maar uit, Bri. En leg ook meteen uit waarom want dat kan ik ook niet helemaal volgen.' Ze knikt. 'Goed, een shipnaam is een naam voor koppels of mensen die gewoon cute zijn samen en die hun namen mix je dan en dan krijg je dingen als Ju-ppe of Annel-ies.'
(A/N: Sommige mensen zullen zich wel aangesproken voelen 😉)

Koen lijkt het te snappen. 'Oke en wie en waarom shippen ons?' Vraag ik haar. Ze wordt weer rood. 'Wel eigenlijk zijn de collega's jullie beginnen shippen en zij kwamen uiteindelijk met "Kineke" en dat sloeg geloof ik wel aan want al snel begonnen ook jullie andere vrienden en zelfs sommige familie jullie te shippen.' 'Allemaal goed en wel maar waarom?' Koen is zijn nieuwsgierigheid is nu ook aangewakkerd. 'Ja, waarom?' Ze zucht even. 'Iedereen vindt jullie gewoon cute en geef toe met wat jullie allemaal doen en zeggen zou iedereen het zo doorhebben!' Ik dacht tot nu dat we nog redelijk subtiel waren geweest. Ook Koen lijkt verbaasd maar herpakt zich uiteindelijk nog het snelste. 'En.. euhm.. wat bedoel je daar precies mee?' Ze rolt met haar ogen. 'Iedereen ziet hoe verliefd jullie elkaar kunnen aankijken, hoe jullie spontaan beginnen lachen als je elkaars stem nog maar hoort en de cadeautjes voor Tineke waren ook wel redelijk duidelijk.'

We blijven nog even staan om wat na te denken. We praten nog even met Brigitte voordat we terug gaan naar ons papierwerk.
Ze heeft ons belooft om tegen niemand iets te zeggen en daar ben ik haar wel heel dankbaar voor. Zo'n dingen zeg je toch het liefste zelf. Het voelt wel goed om iemand te hebben die onze relatie steunt. Een soort bondgenoot. Koen loopt weer naar de bureau waar Eric op hem wacht en ik ga weer terug naar Brigitte met onze koffie's. 'Zouden die koffie's nog niet koud zijn? We hebben wel lang staan praten!' Ik haal mijn schouders op en neem een slokje. 'Valt nog goed mee.' Ik plof neer in de stoel naast Brigitte en neem een dossier waar ik aan begin te werken. Dankzij onze leuke gesprekken gaat de tijd vlug en is onze shift snel voorbij.

Terwijl ik naar huis rijd bedenk ik me dat ik mijn koffer al moet beginnen inpakken om op teambuilding te vertrekken met de rest van het korps. In mijn hoofd overloop ik de belangrijkste dingen even. Niet veel later kom ik thuis aan en loop meteen door naar de zolder om mijn koffer alvast klaar te zetten. Ook leg ik de belangrijkste dingen die ik de komende dagen niet meer nodig zal hebben al in de buurt van de koffer, sommige erin, andere erop. Nadat kruip ik in mijn zetel met een dekentje. Ik zet de tv aan en kijk naar Professor T. Het zijn heruitzendingen maar ik heb er een heel wat gemist door late shifts. Voor de rest van de avond zit ik aan het beeldscherm gekluisterd met een zak chips.

Na de aflevering stap ik in mijn bed en probeer ik in slaap te vallen. Na een uur besef ik dat ik eigenlijk niet moe ben. Ik stap terug uit bed en kijk de rest van de nacht nog wat tv. Nu begint het daglicht alweer door mijn ramen te schijnen. Ik ga me wat opfrissen en klaar maken om te gaan. Vandaag hebben Koen en ik een late shift maar ik heb afgesproken met Feline om te gaan paardrijden. Het is alweer een tijd geleden dat ik naar de manege ben geweest maar ik kijk er wel enorm naar uit. Niet veel later rij ik de oprijlaan van de manege op. Feline staat me al op te wachten met Uranus en Sol. 'Hey Feline!' Begroet ik haar vrolijk. 'Hey Tineke! Ben je er klaar voor?' Ik knik enthousiast. 'Ik heb er zin in!' Ze moet lachen om mijn enthousiasme.

Nu Uranus en Sol zijn gepoetst en opgetuigd, bereid ik ook mezelf voor op de rit. Ik doe mijn rijhandschoenen aan en ik zet mijn cap op. 'Zo, klaar!' Feline kijkt me goedkeurend aan. 'Ziet er goed uit! Oh, Tineke. Nu ik eraan denk moet ik je nog wat vertellen over Uranus.' Ik knik eventjes. 'Goed, zoals je weet zijn Uranus en Sol beide mijn eigen paarden maar met Uranus rij ik niet meer veel omdat we samen een soort trauma hebben opgelopen. Hierdoor is hij heel schichtig en laat hij nog amper mensen in zijn buurt komen. Ik hoop dat jullie een klik hebben en dat jij zijn redding kan zijn.' Nu snap ik waarom ze nooit meer met Uranus rijdt. 'Kom! We gaan er eens in vliegen!' Zegt ze dan.

Ja, de paarden zijn er weer bij hoor! 😏🦄 Wat met Kineke? Kan Brigitte het voor zich houden en wat met Breric?