It's Christmas time ~ De Buurtpolitie

Tranen uit het verleden en teambuilding~ Koen

Tineke en Brigitte zijn nu al even weg. Ik begin me zorgen te maken wanneer Brigitte zonder Tineke terug komt. 'Waar is Tineke?' Probeer ik zo subtiel mogelijk te vragen. 'Luchtje gaan scheppen.' Ik knik en ga naar buiten. Daar zit Tineke op een bankje. Ik loop naar haar toe en hoor haar zingen. Wauw, ze kan echt goed zingen! Ik ga nog iets dichterbij en nu kan ik haar niet alleen horen maar kan ik ook haar gezicht zien. Ze huilt. Ik ga rustig bij haar zitten. Ze stopt abrupt met zingen en kijkt me aan. 'W-wat doe jij hier?' Ik veeg eerst haar tranen af voordat ik antwoord. 'Ik wilde zeker zijn dat je oké bent en dat ben je duidelijk niet.' Ze zucht.

'Ik voel me gewoon ontzettend schuldig!' Zegt ze. Ik kijk haar verbaasd aan. 'Jij moet je toch niet schuldig voelen!' Ze schudt haar hoofd. 'Nee, weet ik. Het voelt alleen alsof ik weer iemand zijn leven heb verpest..' Pas na een paar minuten dringen haar woorden tot mij door. Ze zei 'weer'. Wie zijn of haar leven heeft ze verpest dan? Blijkbaar valt de vraag zo van mijn gezicht te lezen want ze beantwoordt hem voordat ik een kans had om hem te stellen. 'Je snapt er vast niets van maar vroeger had mijn vader een alcoholverslaving en hij zei altijd onaardige dingen tegen me. Ik ging er dan vanuit dat ik het verdiende, dat hij er een reden voor had om zo boos te zijn op mij.'

Ik snap er nog steeds niets van. 'En wiens leven heb je dan verpest?' Ze snikt even en veegt haar opkomende tranen meteen weer weg. 'Dat was het laatste dat hij tegen me zij voor hij ons, mij en mijn moeder, verliet. Dat ik de reden was voor hun breuk en dat ik zijn leven had verpest.. Ik heb het nooit volledig van me kunnen afzetten ook al weet ik dat het niet zo is.' Nu snap ik het. Ik knuffel haar stevig en geef een kus op haar voorhoofd. 'Je hebt geen idee hoe blij ik ben dat je me dit hebt vertelt, hebt toevertrouwt.' Ze kijkt me diep in mijn ogen. 'En jij hebt geen idee hoe blij ik ben dat wij samen zijn.' Fluistert ze.

Ik wil haar bijna een kus geven tot ik besef dat we nog steeds voor het commissariaat zitten en dat onze collega's vast al door de venster naar buiten zitten kijken. Ik zeg dit tegen Tineke en ze schiet in de lach. 'Dat klinkt wel als iets voor hen, ja!' We draaien ons allebei tegelijk om en kijken naar de venster. Daar staan zoals voorspelt al onze collega's naar ons te kijken. Hierdoor moeten we alleen nog maar harder lachen. We gaan samen terug naar binnen en wanneer we de collega's hun schuldige gezichten zien, krijgen we al helemaal de slappe lach. 'Jullie gezichten!' Breng ik uiteindelijk uit. Blijkbaar is het lachen aanstekelijk want ook al onze collega's doen mee.

Niet veel later komt de chef binnen gewandeld, iets rustiger dan voorheen weleens waar. 'Goed mannekes! De taakverdeling moet even wachten want ik heb een belangrijke mededeling!' We kijken hem verwachtingsvol aan. 'Vanwege de achterdocht die ik gezaaid heb moeten de banden tussen ons team misschien weer wat hechter gemaakt worden. Daarom gaan we een hele week .... op teambuilding!' Het is even volledig stil en dan begint iedereen te juichen. Een hele week op trot met deze toffe bende! Dat wordt nog wat!

'Chef? Naar waar gaan we op teambuilding en wat gaan we doen?' Vraagt Floor nieuwsgierig.
'Ha Floor! Dat ga ik niet aan jou neus hangen! Het enige wat ik jullie vertel is dat jullie kleren moeten meenemen die vuil mogen worden en een badpak. Een trui en een dikke jas zijn ook geen overbodige luxe trouwens.' We knikken allemaal. 'Goed en dan nu de taakverdeling...' Nadat iedereen zijn of haar taak te horen krijgt loopt iedereen bijna direct door naar buiten of naar de bureau's. Tineke en ik hebben papierwerk, net zoals Eric en Brigitte. Om het wat aangenamer te maken en om eens af te wisselen zijn Brigitte en ik van plaats gewisseld zodat de vrouwen wat kunnen praten en Eric en ik ook wat kunnen bespreken.

'Zag je hoe blij ze waren?' Glundert Eric. Ik begin te lachen. 'Oh man echt, wanneer ga je het nu eindelijk toegeven?' 'Wat toegeven?' Ik rol met mijn ogen. 'Dat je haar leuk vindt!' Hij kijkt argwanend rond. 'Shht, niet zo luid! Trouwens als ik haar leuk vind wat dan met jou en Tineke?' Ik hef mijn schouders op. 'Ik snap echt totaal niet wat je bedoelt.' Hij rolt met zijn ogen. 'Koen, we zijn al lange tijd beste vrienden dus intussen weet ik ook wel wanneer je iemand leuk vindt. En jij vindt haar leuk.' Ik buig mijn hoofd. Betrapt.. Wat moet ik nu? 'Ik ga koffie halen.' Ik loop vlug weg naar het keukentje. Niet veel later komt ook Tineke binnen gelopen. 'Hey, wil je deze twee mokken ook vullen?' Ik knik en geef haar vlug een kus op haar wang. 'Eric heeft iets door.' Fluister ik. 'Wat?!' Ze klinkt heel ongerust. 'Ik weet niet goed hoe maar hij zegt dat hij me kent en dat ik je leuk vindt.'

Ze lacht zacht. 'Wel dat klopt blijkbaar ook!' Ik lach mee en knik. 'Ik ga hem zometeen vragen hoe hij het weet en van die dingen.' Ze neemt haar twee, intussen gevulde, koffiemokken weer vast en geeft me nog vlug een kus.
'O my god!'

Beblam 😜 Wie heeft Kineke ontdekt en wat nu dat Eric iets doorheeft?