It's Christmas time ~ De Buurtpolitie

Een etentje ~Tineke

Vandaag was het rustdag. Vanavond gaan Koen en ik met Eric en Brigitte iets eten. Een leuk vooruitzicht dus! Terwijl ik me aan het klaar maken ben om naar het restaurantje te gaan klopt er iemand op de deur van de kamer. Het is Brigitte. 'Ben je bijna klaar Tineke?' Ik knik. 'Ga jij je nog omkleden?' Ze schudt haar hoofd. 'Daar heb ik toch geen reden voor het is niet alsof E-' Plots valt ze stil en wordt ze knalrood. Ik kijk even achter me en daar staat Koen. 'Misschien moet je even binnen komen Brigitte. Dan kan ik je het een en het ander uitleggen.'

Brigitte zit verbaasd op een stoel. 'Heeft hij dat echt gezegd?' Koen knikt. 'Zie je! Ik heb je altijd gezegd dat je de moed nooit op mag geven!' Roep ik iets te enthousiast. 'Shht Tin! Moet hij het direct weten?' Ik buig schuldbewust mijn hoofd. 'Sorry Bri! Dat is niet mijn bedoeling!' 'Weet ik toch! Je wilt alleen helpen!' Plots klopt er iemand op de deur. Ik ga open doen en zie Eric staan. 'Mag ik Koen even van je lenen?' Vraagt hij. Ik knik even. 'KOEN!' Roep ik de kamer in. Niet veel later staat Koen naast me. 'Ja?' 'Eric heeft je nodig! En je bent toch al klaar dus je kan hem best eventjes helpen.' Hij knikt en geeft me achter de deur vlug een kus. 'Tot sebiet.' Zegt hij nog voordat hij samen met Eric naar de andere kamer gaat.

Ik help Brigitte met haar klaar te maken. Ze is bijna klaar wanneer er voor de zoveelste keer op de deur wordt geklopt. Ik ga open doen en daar staan Koen en Eric. 'Zijn jullie klaar?' Ik kijk even naar Brigitte en die knikt. 'Ja, wij zijn klaar.' Zeg ik terwijl ik de deur open zwaai. Koen en ik houden even onze adem in. We zien Eric en Brigitte naar elkaar kijken. Ik glimlach en doe de deur dicht. 'Dat hebben we goe gedaan!' Zegt Koen terwijl we elkaar een vuistje geven. Eric en Brigitte kijken ons verbaasd aan. 'Hebben jullie het nu echt niet door?' Vraag ik zo mogelijk nog verbaasder. Ze schudden hun hoofden. Koen slaagt zijn hand voor zijn gezicht en zegt dan: 'Wij hebben niets gezegd maar euhm Eric.. misschien is het wel eens tijd dat je iets anders te weten komt.' Ik knik en ook Brigitte lijkt te begrijpen waar het over gaat.

'Wat moet ik weten dan?' Vraagt hij. 'Eerst moet je beloven om niets door te vertellen aan iemand anders van het korps. Brigitte weet het al maar de rest willen we het zelf kunnen vertellen.' Hij knikt even maar lijkt nog steeds verward. Koen knuffelt me even en dan kijken we elkaar diep in de ogen. Dan brengen we onze lippen naar elkaar. Niet veel later laten we elkaar los en kijken we Eric aan. Die staat verbijsterd toe te kijken. 'Ja makker!' Zegt hij dan. 'Dat heb je goed voor elkaar gekregen!' We praten nog even verder en dan vertrekken we naar het restaurantje. Intussen zit ik naast Brigitte aan tafel. 'Heb je gezien hoe hij kijkt naar jou?' Fluister ik. Ze knikt al blozend.

Na het hoofdgerecht en wat glaasjes wijn merk ik dat Eric en Brigitte wat losser worden. Koen en ik hebben nog een cola of wat water tussendoor gedronken maar Eric en Brigitte hebben haast niets dan wijn op. Koen doet al lachend teken naar hen. Toen Brigitte zei dat ze het 's nachts vaak koud kreeg en Eric daarop antwoorden dat hij haar wel ging verwarmen, moesten zowel Koen als ik onze lach in houden. 'Dat belooft voor de rest van de avond!' Fluistert Koen in mijn oor. Ik knik al lachend. Bij het dessert besluiten we allemaal iets anders te drinken dan wijn, wat vooral voor Eric en Brigitte een goede keuze blijkt.

Niet veel later stappen we het restaurant buiten per twee. Brigitte met Eric en Koen met mij. Koen slaagt zijn arm om me heen en niet veel voor ons zie ik Eric hetzelfde doen bij Brigitte. 'Kijk dan hoe schattig die twee zijn samen!' Fluister ik in Koen zijn oor. Hij geeft me gelijk. 'Eigenlijk moeten we voor hen ook een shipname bedenken!' Koen knikt enthousiast en op weg naar het huisje hebben we het eindelijk gevonden. We lopen iets sneller zodat we naast Eric en Brigitte gaan lopen. 'BRERIC!' Roepen Koen en ik tegelijk. Ze krijgen beide een knalrood hoofd. Koen en ik lachen en gaan dan maar voor hen lopen. Ik geef hem een kus wanneer ik besef hoeveel geluk ik met hem heb. Een paar stappen verder kijk ik even naar achter. Ik stop abrupt en neem vlug een foto met mijn gsm. Brigitte en Eric staan te zoenen voor een meer maar omdat Brigitte niet zo groot is heeft Eric haar opgepakt en haar benen rond zijn middel geslagen. Dit alles gebeurt terwijl de volle maan aan de hemel staat.

'Oh My Gawd!' Roep ik het uit. Eric zet Brigitte weer op de grond en ze glimlachen naar elkaar. Dan lopen ze naar ons en bedanken ons voor onze hulp om hun samen te krijgen. We praten nog even verder terwijl we steeds dichter bij het huisje komen. Ik laat intussen ook de foto zien die ik heb gemaakt aan het meer. Ze vinden hem beide prachtig en ik moet hem naar hun beide doorsturen. Dat doe ik dan maar meteen voordat ik het kan vergeten. Ze slaan hem beide op en zetten hem als achtergrond. Niet als toegang scherm want dan zou iedereen het natuurlijk meteen zien en zij willen het net als Koen en ik nog even stil houden.

Hoeraaa! Breric is real! Maar wat als de chef erachter komt? En hoe zouden de andere collega's reageren?