It's Christmas time ~ De Buurtpolitie

Twee prachtige bruine ogen ~ Koen

Ik vang Tineke op en wanneer ze weer op haar benen staat draait ze zich om. Ik heb haar nog steeds vast waardoor we opeens oog in oog staan. Ik kijk hierdoor recht in haar prachtige bruine ogen. 'Gaat het?' Fluister ik schor. Ze knikt. 'Ja, ik ben wel oke. Aziz was gewoon weer bezig en ja, toen ik achteruit stapte struikelde ik.' Ik schiet in de lach. 'Ja dat heb ik gezien, ja!' Ze slaagt me op mijn borst. 'Sèèèg! Ik kan daar toch niets aan doen dat ik bij Aziz in de smaak val.' Knipoogt ze naar mij. Ik smelt.

Ja, ik zie Tineke graag. Dat is misschien vreemd maar ik heb echt het idee dat zij mijn soulmate is. We begrijpen elkaar echt goed. Met één blik zeggen wij elkaar meer dan met duizend woorden. Tineke kucht. 'Uhm Koen? Kan je me nu loslaten? Ik kan echt nog wel zelf op mijn benen staan.' Ik lach om het blozen te verbergen. Ik was helemaal vergeten dat ik Tineke nog steeds zo stevig vast heb. 'Ja sorry hoor! Ik heb mijn partner wel nodig als we op pad gaan hé en dan is het wel nodig da je op je benen blijft staan.' Ik knipoog terug naar haar. 'Trouwens ik hoop da je straks wat beter op je benen blijft staan als we gaan dansen.' Fluister ik nog in haar oor alvorens ik haar loslaat.

Ik zie Aziz jaloers kijken naar mij. 'Ja, sorry maat. Ge zijt te laat.' Roep ik hem toe. Tineke kijkt me aan met een wat-denk-je-dat-je-aan-het-doen-bent blik. Ik knuffel haar eerst even terwijl ik in haar oor fluister: 'Vertrouw me, als dit goed gaat dan heb je misschien nooit meer last van Aziz.' Ze knikt kort als een soort van bevestiging dat ze me vertrouwt. Ik kus haar vlak naast haar mond. Ze is verrast volgens mij want ik voelde haar schrikken maar al snel snapt ze wat ik in scène probeer te zetten en speelt ze het spel mee.

'Ja Aziz. Sorry hoor!' Hoor ik Tineke zeggen als we elkaar loslaten. 'Dju!' Roept Aziz. 'Awel Brad Pitt! Vind ge da plezant zo? Andermans lief'kes zoenen?' Ik kijk hem verschrikt aan. Tineke legt even haar hand tegen mijn borst om me te kalmeren. 'Luister Aziz! Ik ben u lief'ke niet! Dat ben ik nooit geweest en dat zal ik ook nooit zijn. Ik ben gelukkig met Koen nu en dat moet jij accepteren!' Aziz lijkt te schrikken van die woorden. Terwijl hij als versteend blijft staan stappen Tineke en ik in. 'Boks!' Zeggen we enthousiast terwijl we elkaar een vuistje geven. Dan schieten we beide in de lach. Oh Aziz toch...

Nog steeds lachend om Aziz komen Koen en ik aan op den bureau. Iedereen kijkt ons raar aan waardoor we beide nog harder moeten lachen. Wanneer we uitgelachen zijn vertellen we de rest van de collega's wat we allemaal hebben meegemaakt op patrouille en hoe Aziz er weer bij betrokken is geraakt. We vertelde om de beurt maar nu we bij het stuk komen van onze 'kus' beginnen Koen en ik allebei heel hard te lachen. 'En toen..' We beginnen nog harder te lachen en het is blijkbaar aanstekelijk want binnen de kortste keren zijn al onze collega's mee aan het lachen.

Plots komt de commissaris binnen gestormd. 'Koen, Tineke! Meekomen!' Hij lijkt nogal kwaad eerlijk gezegd. Tineke en ik kijken elkaar bezorgd aan. We hebben toch niets misdaan? De collega's kijken ons geamuseerd aan. 'Ja jongens, da komt er van hé!' Roept Floor ons achterna. 'Kussen tijdens de uren!' We schieten allemaal spontaan terug in de lach terwijl Koen en ik verder lopen naar het kantoor van de chef. 'Ja chef, zeg het eens.' Zeg ik terwijl Tineke en ik bij de chef zijn bureau binnen lopen. De chef kijkt ons heel serieus aan. 'Mannekes, mannekes, mannekes. Wat hebben jullie vandaag allemaal gedaan?' Tineke en ik kijken elkaar even aan. 'Ik weet niet waar je het over hebt, chef. Ik bedoel ja, we zijn opgeroepen voor een paar kleinigheidjes maar bij mijn weten hebben we niets gedaan dat niet mocht...' De chef onderbreekt me. 'Koen! Kalm. Ik ben niet boos. Ik wil jullie alleen iets vragen en laten zien.' Tineke kijkt me wat bang aan en ik neem haar hand vast. De chef lacht en draait zijn beeldscherm.

'Dit bedoelde ik!' Zei hij. Op het beeldscherm staat een foto van Tineke en mij. Al kussend. Ik ben heel verbaasd. Natuurlijk wist ik dat Aziz het had gezien maar zou hij er een foto van gemaakt hebben? 'Hoe.. euhm.. hoe komt u aan die foto?' Vraagt Tineke aan de commissaris. 'Aziz heeft mij deze foto doorgestuurd. Maar op zich maakt het me niet zo veel uit of jullie nu wel of geen koppel zijn. Ik wil gewoon op de hoogte zijn.' Denkt hij nu echt wat ik denk dat hij denkt? Ik schud al lachend mijn hoofd. 'Commissaris toch.. ge hebt veel gemist zene!' Tineke en ik vertellen hem wat we hebben meegemaakt op patrouille en als we klaar zijn met vertellen lacht de commissaris nog harder dan alle andere collega's samen.

Later vandaag maak ik mezelf klaar voor het kerstfeest met de collega's. Ik besteed net iets meer aandacht aan mijn kledij en mijn kapsel dan anders om toch wat indruk te proberen maken op Tineke. Ik kijk echt uit naar ons eerste feest met haar als mijn 'one-plus' ofwel mijn 'partner'. Nu is Tineke natuurlijk niet echt mijn partner als in mijn lief maar ze is natuurlijk wel mijn partner op het werk en vanavond ook op de dansvloer.

Wat gebeurd er met Kineke? Wat gebeurd er op het kerstfeest? En wat als ze allemaal wat glaasjes te veel op hebben?