9.sayfa

168 3 0
                                    

  "İnsanlar çalışır, ben de çalışacağım." 

"Adın ne?" 

"Mihael." 

"Peki Mihael, eğer kendin hakkında konuşmak istemiyorsan, bu senin bileceğin iş; ama kendihayatını kendin kazanmak zorundasın. Eğer anlattığım gibi çalışırsan, sana yiyecek ve yatacakyer veririm."  

  "Allah seni mükâfatlandırsın. Öğreneceğim. Bana ne yapacağımı göster." 

Simon, eline sicimi alıp başparmağına sardı, sonra da bükmeye başladı. 

"Bak, çok kolay!"

  Mihael onu seyretti, o da kendi başparmağına bir miktar sicim aldı, onun gibi sarıp ipliğiçevirdi.Daha sonra Simon ona sicimi nasıl mumlayacağını gösterdi. Mihael bunu da kavradı. Simon budefa ona kalın ipi nasıl çevireceğini ve nasıl dikeceğini gösterdi. Simon ne gösterdiyse, hepsinianında öğrendi, üç gün sonra sanki bütün hayatı boyunca çizme dikmiş gibi çalışıyordu.Durmadan çalıştı ve çok az yemek yedi. İş bittiğinde, sessizce oturup yukarı doğru bakıyordu.Nadiren sokağa çıkıyor, ancak çok gerekli olduğunda konuşuyor, ne şaka yapıyor ne degülüyordu. Matryona'nın ona yemek verdiği ilk akşam haricinde onun gülümsediğinigörmediler.  

  Günler günleri, haftalar haftaları izledi ve bir yıl geçti. Mi-hael Simon'la yaşıyor ve onunlabirlikte çalışıyordu. Ünü öylesine yayılmıştı ki, insanlar kimsenin Simon'un işçisi Mihael kadardüzgün ve sağlam çizme dikemeyeceğini söylüyorlardı; o havalinin her yanından insanlar Simon'dan çizme almak için geliyorlardı. Böylece durumu gittikçe düzeliyordu. Bir kış günü, Simon ve Mihael çalışırken, kızağa koşulmuş üç atın çektiği, zilleri olan bir araba kulübelerinin önüne geldi. Merakla pencereden dışarı baktılar. Araba kapılarının önünde durdu, zarif bir uşak aşağı atlayarak kapıyı açtı. 

İnsan Ne İle Yaşar ?Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin