Het Fantasiespel

Hoofdstuk 21

Julia

De draken blijken een enorme hulp te zijn. Af en toe komen we een draak tegen die wel bij het gebied hoort maar niet aanvalt, waardoor ik toch het gevoel krijg dat Chantal meehelpt. Orden en de andere draken laten ze met rust. Onze bogen hebben minder succes, hoewel de boog van Anouk wel handig is tegen de draken. De schoten die magie gebruiken zijn erg behulpzaam: hoewel de vuurballen weinig nut hebben blijken de ijspijlen en de bliksempijlen wel degelijk handig. Bij de derde golf schiet Anouk een pijl af die met een paarse gloed is omhult. De pijl ontploft zodra het de grond raakt, de draken meteen dodend. Ik zucht luid. 'Als het zo doorgaat zijn wij niet meer nodig, Anouk.'

Anouk lacht er luid om. 'Dat was ook een verrassing. En een verassing, maar laten we dat er maar buiten laten.'

Dan komen de volgende draken. Hoe verder we komen hoe vastberadener ze zijn. Het wordt steeds moeilijker om te winnen. Tot we eindelijk aankomen bij het zoveelste lavameer. Chantal ligt relaxed in het meer, haar ogen dicht. Naast haar in het meer liggen twee draken. De ene draak is de draak die haar ontvoerd had, de andere draak is veel groter. De draak ziet er gevaarlijk uit. Zodra wij aankomen kijkt de draak ons boos aan. Chantal kijkt ook op, maar veel relaxter. Ze heeft nog steeds haar harnas aan, maar nu heeft ze ook een ketting om haar nek en een of ander gouden voorwerp over haar hoofd. Ik roep naar beneden. 'Chantal! Kom naar boven! We zijn hier om je te helpen!'

Chantal kijkt ons even aan en laat haar hoofd dan weer zakken. Nog voor iemand iets kan doen komt de grote draak in beweging. Boven de kop van de draak verschijnt een balkje dat de gezondheid aan geeft. 'De draken broedmoeder.'

Ik gebaar naar de rest. We splitsen meteen op. Anouk, met haar boogschutters-uniform, is snel genoeg om een paar aanvallen te ontwijken. Net als ik schiet zij vele pijlen af, snel achter elkaar. Terwijl de broedmoeder aanvalt legt ze ook meerdere eieren, die uitkomen in jonkies. Ik roep naar Anouk. 'Schiet op de grond! We moeten die jonkies uitschakelen!'

Ongeveer met de zelfde snelheid waarmee de broedmoeder eieren legt schiet Anouk pijlen de grond in voor de eieren, waardoor het aantal jonkies niet toeneemt. De broedmoeder richt zich nu naar mij. Woedend valt ze mij aan. Zo ongeveer nu wenste ik dat ik net zo gekleed was als Anouk. Ik vond in eerste instantie dat Anouk een beetje weinig kleding aan had, maar nu ben ik jaloers op haar. Ik moet enorm veel moeite doen om uit haar klauwen te blijven. Angst vult me. Angst en verslagenheid. Chantal lijkt verloren te zijn. We kunnen niet met zijn drieën winnen van die draak. Er komt een moment dat Anouk door haar pijlen heen is, en dat moment overspoelen de babydraken ons. Onze draken kunnen misschien nog wat tijd rekken, maar het verlies staat voor de deur. Ik begin er vrede mee te sluiten als ineens de grijze draak uit het lavameer omhoog komt. Op de rug van de draak zit Chantal.

Chantal

Ik lig lekker te relaxen in het meer als ik de meiden hoor gillen. Maar niet alleen dat. De broedmoeder, die ik na een paar gesprekjes wel heb leren kennen, woedend brullen. Ik kan het niet meer aan. 'Surkal, breng me naar boven. Ik ga dit gevecht beëindigen.'

Surkal, de grijze draak, kijkt me angstig aan. 'Maar koningin! Je kan dit niet winnen alleen! Als de broedmoeder het niet aankan dan is het een verloren zaak!'

Ik kijk hem boos aan. 'Denk je dat serieus? Ben je serieus zo dom? Er is een reden waarom ik de drakenkoningin ben! En ik ben blij dat jij dat niet bent. Jij zou mensen en draken dood laten gaan die niet dood hoeven te gaan. Ik kan dit afmaken. Of je dat wil of niet.'

Ik begin te klimmen. Surkal twijfelt. Dan draait hij zijn rug omhoog. 'In dat geval help ik u. Klim maar erop.'

Ik duik op zijn rug. Zonder aanmoediging opent hij zijn vleugels en stijgt hij op vanuit het meer. Zodra ik zichtbaar ben voor Julia kijkt ze met open mond naar mij. Maar ik heb geen interesse in haar. Volgens haar ben ik nog onder de invloed van de broedmoeder. Ik duik van de rug van Surkal naar de broedmoeder. Ik land best hard op haar rug, maar tenminste beter dan ik had geschetst. Ik mis de vele punten die uit haar ruggengraat steken. Gelukkig. Ik ren over haar rug naar de basis van de nek. Daar leg ik mijn armen tegen de zijkanten van de nek, met de gouden armbanden tegen de nek aan. De broedmoeder stopt met bewegen. Het gouden haarnet en de halsketting lichten beiden op. Om de nek van de broedkoningin verschijnt een halsband, bezet met edelstenen. Net als de halsketting is de halsband van goud. Er gebeurt nog iets ernaast. Ik krijg nu ineens zicht door een tweede paar ogen. Ik hoor alles nu dubbel en voel een lichaam dat niet van mij is. Dat moment val ik flauw.

Julia

Chantal doet iets met de broedmoeder, waardoor de broedmoeder stopt met vechten. De broedmoeder, die eerst grijs was, wordt nu felgeel en heeft alleen maar oog voor Chantal. Chantal valt na haar stunt en wat ze erna ook gedaan heeft flauw en rolt van de rug. Nog sneller dan Flurier draait de broedmoeder, wiens gezondheidsbalk en naam verdwenen zijn, zich om en grijpt ze Chantal uit de lucht. De broedmoeder legt voorzichtig Chantal neer op de grond en krult haarzelf om Chantal heen. Zodra wij in de buurt komen slaat ze haar vleugels over Chantal en gromt ze naar ons. Ik doe mijn handen omhoog. De broedmoeder begrijpt dat ik geen kwaad meer in de zin heb en laat mij dichterbij komen.