Het Fantasiespel

Hoofdstuk 53

Chantal

Het volgende gebied komt het dondervogel gedoe toch goed uit. We vechten weer tegen vampieren. Ook nu weer zijn het van die gepantserde individuen. Gelukkig helpt pantser niet tegen bliksem: het trekt de bliksem alleen maar aan. Het enige wat ik hoef te doen is rondvliegen en de elektriciteit die van mijn lichaam af springt doet de rest. Helaas is dat rondvliegen zo goed als onmogelijk met mijn armen als vleugels. Met moeite voorkom ik dat ik neerstort, meerdere keren. Na de zevende keer ben ik het zat. 'Flurier! Help me!'

Flurier snelt de lucht in en grijpt mijn torso vast met alle vier zijn klauwen. Met zijn hulp kan ik in de lucht blijven. De schichten blijven van me afspringen. Ik hoor Julia wat zeggen. Zoals verwacht duurt het een eeuwigheid voor ik de hele zin hoor. 'Ik weet niet wat Flurier en die dondervogel aan het doen zijn, maar dit gaat een makkie worden.'

Ik dood vampier na vampier. Als eindelijk de baas in zicht komt ben ik al redelijk gewend aan het dondervogel gedoe. De baas, die de losgeslagen vampier heet, pakt het wel slim aan. Hij gebruikt meteen een teleportatie en probeert Flurier van me af te halen. Ik wring me los uit de greep van Flurier en strek mijn vogelklauwen. De bliksem kraakt tussen de klauwen als ik de vampier ermee pak. De vampier brult van de pijn. Dan doe ik iets waarvan ik nooit had gedacht dat ik het zou doen, zelfs niet als een draak. Ik pak het hoofd van de vampier met mijn kaken en draai snel mijn nek om. Met een misselijkmakende *krak* breekt de nek van de vampier. Dan laat ik de vampier vallen.

Ik land onder het gejuich van de meiden. Ik transformeer direct terug. Surilla land dan, zodat Willow van haar af kan springen en mij kan omhelzen. 'Wauw! Dat was geweldig! Je was zo snel! En hoe deed je dat met de dondervogel?'

Ik laat haar de parel zien. 'Hiermee. Deze parel bevat de macht van de dondervogel. Zodra mijn zwaard de dondervogel raakte veranderde hij in de parel. En zodra ik de parel aanraakte veranderde ik in de dondervogel.'

Ik weet dat ik aan het liegen ben. Maar om te vertellen dat ik de dondervogel in me heb zitten gaat me te ver. Ik stuur Seniera een blik dat we er nog over moeten praten. Ze knikt en loopt weg. Dan pakt Willow de parel van me over, nog voor ik haar kan waarschuwen. Terwijl dat gebeurt ziet Anouk mijn gestreste blik. Willow valt voorover met een enorme kreun. Seniera kijkt om en ziet, net als ik, hoe Willow groeit, hoe haar armen enorme veren groeien, hoe haar vacht veranderd in veren en hoe haar benen in vogelklauwen veranderen. Willow probeert te praten, maar het is compleet onverstaanbaar. Flurier land naast haar en legt een vleugel over haar heen. Ondertussen draai ik me naar de rest. 'Ik ben zo klaar met die onvoorspelbare transformaties. Alsjeblieft zeg. Kan ik niet een maand mezelf blijven?'

Julia reageert, vanaf haar relaxte positie tegen Surilla aan. Ze weet wel beter dan tegen Flurier aan te liggen. 'Tja, als je een draak wordt dan kies je er zelf voor. Maar om de een of andere reden ben jij wel elke keer degene die door iedereen getransformeerd wordt. Ben jij soms het makkelijkste doelwit?'

Siceria legt een klauw op mijn schouder. 'Nee, dat is het niet. Zij is degene die elke keer voor iedereen open staat, dus willen de wezens hier ook dingen delen met haar. Ik verwacht dat dit niet de laatste keer zal zijn. Je bent gewoon te aardig.'

Dat laatste deel weet ik, is gericht naar mij. Ik ben er niet blij mee. 'Ik kan ook keihard zijn als je dat wil! Ik kan de verschrikkelijke koningin zijn! Ik kan een miljoen keer erger zijn dan wie dan ook! Daag me maar eens uit! Ik zal je dan laten zien wat ik bedoel!'

Siceria springt angstig naar achteren. Iedereen kijkt nu verbaasd naar mij. Ze zien nu een kant van mij die ik jarenlang verborgen heb gehouden, maar nu weer boven komt drijven. Ik ben altijd aardig geweest op een periode rond mijn achtste verjaardag na. De verjaardag dat mijn ouders uit elkaar gingen. Het veroorzaakte bij mij zoveel stres dat ik een boos kreng werd. Mijn vader had me geholpen weer mezelf te worden. Maar nu, met Siceria die het waagt op deze manier te reageren op mij, komt het weer boven. Julia doet haar handen omhoog. 'We bedoelden het niet zo! We willen je gewoon helpen!'

Ik blijf boos. 'Dat merk ik anders niet! Je zegt alleen maar dat ik veel te aardig ben! Nou, als je een feeks wil kan je een feeks krijgen! Maar kom dan niet zeiken als je de feeks niks vindt!'

Orden buigt zijn nek en komt iets dichterbij. 'Vergeef Julia en Siceria alsjeblieft. Ze hebben het verkeerd gezegd. Ze bedoelen: u wilt iedereen helpen en staat altijd open voor iedereen, maar soms profiteren anderen daarvan. Nu is dat het geval, namelijk de dondervogel die zijn verenpak wilde redden.'