Our Baby

❦ 12 ❦

Jimin

Sabah kalktığımda her şey yolundaydı. Neyse ki ikizler herhangi bir sorun çıkarmadan geceyi atlatmıştık. Ve diğer iyi durum ise Woozi'nin gece hiç kalkmamış olmasıydı. Sanırım ikizlerden korktuğu için sessizleşmiş ve uyumuştu. Keşke benimde öyle bir şansım olsa çünkü ikizler beni de korkutuyordu. Manyaklar.

Mutfakta her zaman ki gibi kahvaltıyı hazırlarken Woozi bebek sandalyesinde , oyalanması için verdiğim salatalığı kemiriyordu. Dişleri çıkmaya başlamıştı ve kaşınıyordu. Nedense kemirmek için her zaman oyuncaklarını değilde appalarını tercih ediyordu minik yamyam.

Yaptığım yemeğe o kadar odaklanmıştım ki arkamdan birinin sarıldığını kafamı eğik karnımın üstünde ki elleri görünce fark ettim. İkizlerden biri olduğunu görünce sıkıntıyla soludum ve ittirdim. Neden bu kadar yapışkandı bunlar ?

"Yine mi MinSan ? Daha ne kadar yapışma demem gerekiyor sana ? Yoongi görürsem çok yanlış anlar ve seni mahveder."

"Bir şey olmaz Mochi. Hem kötü bir şey de yapmıyorum."

Kaşlarım hafifçe çatılırken yavaşça bana yaklaşmaya başladı. Ne yapıyordu bu velet ? Ben çekilirken bir anda hızla geriye çekilmişti MinSan. Ben sonunda dercesine soluduğumda ortam gerilmişti.

"Ne yapıyorsun sen MinSan ?!"

"Bunun seni ilgilendirdiğini zannetmiyorum YeonAh."

Hafifçe yutkundum. Sanırım ürken tem kişi ben değildim çünkü Woozi'nin de mızıldanmaları başlamıştı.

"O abimizin eşi. Farkında mısın ?"

"Ee ? Kötü bir şey mi yaptım ha ? Sadece yanlış anlaşılma."

"Ben senin ciğerini bilirim MinSan. Yanlış yoldasın."

Ne sikim dönüyor burda ?

"Kes sesini ve yolumdan çekil. Seni ilgilendiren bir şey yok YeonAh."

MinSan hızla mutfaktan çıkarken YeonAh bana dönmüştü. Şu an fark ediyorum ki YeonAh kesinlikle daha korkunç.

"Yoongi'ye şimdilik bir şey söyleme. MinSan'ın en ufak rahatsız edici hareketinde de bana söyle. Tamam mı ?"

"T-tamam..."

YeonAh aynı şekilde mutfaktan çıkınca Woozi ile başbaşa kaldık. Woozi salatalığını bitirmiş sevimlice bana bakıyordu. Büyük ihtimal "Babamın neresini kemirebilirim ?" diye düşünüyordu. Ona kolaylık sağlamak için kucakladım ve omzuma yatırdı. Hemen boynumu kemirmeye başlamıştı. Yoongi'nin kemirdiği bir diğer yeri...

~~~~~~~~~~~~~~~~

"Anlamadığım bir şey var...neden Woozi bu kadar küçük ?"

Öğlene doğru Yoongi bizi alıp hastaneye götürmüştü. Woozi'nin genel kontrol zamanı gelmişti. Doktor gülümseyerek sorumu yanıtladı.

"Woozi'nin şu an ki gelişimi düzgün ilerliyor. Endişenizi anlıyorum. Ama bu genlerle de ilgili olabilir. Biraz daha süre verin. Daha iyi anlayacağız."

Dudaklarım istemsizce büzüşürken Yoongi'nin sert bakışları doktor ve benim aramda gidip geliyordu. Noldu yine ?

Woozi'yi yavaşça giydirip kucaklarken Yoongi doktor ile bir şeyler konuşuyordu. Ben yanlarına ilerlerken Yoongi bir an da beni sarmaladı ve çıkışa ilerletti. Ben ona tuhafça bakarken o beni şakaklarımdan öptü ve ilerletti.

"Yoongi~ sorun ne ?"

"Bir şey yok güzelim. Sadece doktor değiştireceğiz. Mümkünse düz bir adam."

"Anlamıyoru-doktordan mı kıskandın sen beni ?"

Yoongi hafifçe güldü.

"Hah. Ben mi ? Neden kıskanayım ? Hemde dokto-EVET ! Kıskandım ! Bir daha o adamla karşılaşmayacaksın. Karşılaşırsan yolunu değiştir ben seni alırım."

Ben kıkırdamaya başlarken o dik dik bana bakıyordu. Yoongi beni kıskandı. Beni kıskandı. Beni~

"Yah~ çok sevimlisin Yoongi kkk"