zoraki evlilik "JENMİN"

14. BÖLÜM/ kutunun içindekiler için.

"Şurada inebilir miyim lütfen?"

Taksi'ye parasını verip teşekkür ettikten sonra taksi'den indim.

Karşımda kocaman bir villa var, burası jiminlerin evi  jimin'in annesi beni çok sevdiği için çağırdı ilk başlarda itiraz etsem de daha sonra uzulmemesi için kabul ettim.

Derken adimlarimi villa'ya doğru götürüyordum nedense bir heyecan basti yaa.

Zile bastım yaklaşık 15 saniye sonra kapı bir hizmetçi tarafından açıldı , bende selam verip içeriye girdim ve kapının önünde durdum çünkü nereye gideceğimi bilmiyorum.

"Neden orada öyle duruyorsunuz jennie hanım?"

"Şey nereye gideceğimi bilmiyorum."

"Beni takip edin lütfen"

Dedi ve ilerlemeye başladı insan bir cevap vermemi bekler. Neyse bende arkasından ilerlerken içerden jimin sesi geldi. LANET OLSUN!

Geri dönmek istiyorum. Ama adimlarim oraya doğru gitmeye devam ediyordu.

Oturma odasına ulaştığımda eğilip selam verdim. Herkes koltuklarda oturuyorlardı. Jimin de üç kişilik koltukta babasının yanında oturuyordu yani bir tarafı boştu.

Ama şanslıyım ki tek kisilik koltuk vardı o tarafa doğru yönelirken bayan park"eşinin yanına otursana kızım" dedi.

Bende zoraki bir gülüs atıp "tabi efendim" dedim. Ve adimlarimi şerefsiz jiminin yanindaki koltuğun boş kısmına yönelttim. (Bugün çok adım yönelttik sjsj)

" evlilik nasıl gidiyor çocuklar?" Dedi bay park bende tabi ki cevabi mi hemen yapistiracagim oyle mal gibi durmayacagim değil mi?

"Sahte" dedim hehehe yaşasın canım ben. Jimin yalandan öksürdü ve konuşmak için kafasını babasına doğru döndürdü. " bildiğin gibi baba iyi yani." Dedi ve güldü salak.

"Jennie kızım gelir misin kızım sana birşeyler vereceğim."

"Tabi"

Jimin annesine bakarak yalandan öksürdü ve tekrar konuşmak için ağzını açtı. "Hayır anne hayır."

"Jimin oğlum sen ne karisiyorsun bence jennie beğenir."

"Anne.."

"Hadi jennie gel kızım."

"Sizin arkanızdan geliyorum efendim."

Jimine bir bakış atıp bayan park'in arkasından ilerlemeye başladım.
.
.
.
.
.
Şu anda jimin ile birlikte arabada eve doğru gidiyorduk. Elimde ki üstü kapalı kutuya sürekli bir bakış atıp göz deviriyordum. 

"Jennie"

"Ne."

"Üzgünüm"

"Neden?"

"Kutunun içindekiler için."

"Sorun değil zaten hiçbir zaman giymeyeceğim"

"Bu arada dün-"

"SUS! O konu hakkında hiç konuşmak istemiyorum."

"O zaman bugün neden geldin?"

"Senin orada olduğunu bilmiyordum daha doğrusu annen söylememişti."

"Tamam"

Cevap vermedim. Gerek yok yani.

Bu arada jiminin annesi bana dantelli gecelikler , iç çamaşırları ve hatta çift iç çamaşırları -boxer ve gecelik aynı renk ve desen çift kıyafeti gibi kendim uydurdum- falan almıştı.