HMCYPCMH (ON HOLD)

Chapter Six: Washroom Conversation

Jeddah’s Point of View

“Talaga?! Sinabi niya iyon?!” Jez asked me wide eyed. “Mabuti naman at pumayag ka. That will be my opportunity para makasama ang aking Alec my love so sweet. And also the challenge you pulled up on me.” she said while grinning like crazy, she is referring to the invitation of Vash to hangout with them today. 

“Yeah right. If I know, gustong-gusto mo rin naman.” I said while looking at Brittany habang maarte nitong inaayos ang bangs nito at papalapit sa tambayan ng HP. Narito kasi kami sa stand by place namin ni Jez which is the fountain area kaya kitang-kita ko ang ipis na iyon na ngayon ay umaakyat na sa stairs ng gazebo. “Jez, did you remember the incident happened ten years ago?” I asked her out of the blue.

“Yeah, iyon bang kinulayan mo ng purple at pink iyong buhok ng kuya Jeru mo? Adik ka kasi sa Winx noon right? O, anong mayroon doon?” she asked while staring at Alec.

I rolled my eyes on her, sa lahat ba naman ng maaalala ay iyon pa. “ Of course not. Hindi iyon.” I said.

“Alin ba kasi Jed? Iyon bang nag-feeling kang hair stylist at ginupitan mo ang shitzu ng kalapit-bahay niyo at nilagyan mo pa ng one-sided bangs?” she asked uncertainly.

“Ano ba Jez! Umayos ka nga. Of course hindi iyon.” I said. “Iyong field trip natin noong nasa grade one pa lamang tayo...” I said.

I saw a glint of remembrance sa mga mata ni Jez. “Yeah, iyong tungkol sa little superman mo?” she asked.

“Yeah... What do you think? Should I still hold on? Or... Not?” I asked her uncertainly.

“I don’t know Jed. I can’t tell you to just hold on dahil hindi natin alam kung nasaang lupalop ba siya ng mundo at hindi ka pa rin niya nahahanap. Malay ba natin kung nasa Antartica pala siya at hinahanap ka doon, naku, imposibleng naroon ka kasi hindi ka naman penguin. At hindi ko rin naman pwedeng sabihin na kalimutan mo na lang siya kasi utang natin sa kanya ang buhay mo ngayon at nangako ka na sa kanya mo ibibigay ang puso mo.” she answered me.

I sighed. Ano na ba talaga? Buo na ang desisyon ko na hintayin siya pero bakit naguguluhan pa rin ako?

O better not think about it anymore. Yeah, dapat ay hindi ko na muna iyon isipin.

“Jez, I want to go to the washroom. Want to come?” I asked Jez as soon as I woke up from my deep thinking. Kailangan kong maghilamos para ma-freshen up naman ang utak ko.

“Nope. Hintayin na lamang kita dito, mahirap na... Baka biglang umalis iyong view.” she said.

I just nod my head and took a glimpse at the gazebo. Napakunot-noo na lamang ako ng hindi ko na makita doon si Vash. Pati na rin ang mahaderang ipis na si Brittany ay out of sight na rin. Mabuti naman kung ganoon, kahit papaano ay nabawasan ang eye sore sa paligid.

I went to the washroom myself and started to wash my face with the cold water. Maaga pa kaya naman wala pa gaanong estudyante na pumapasok dito. After I checked myself at the mirror ay pumasok ako sa cubicle because I need to pee. Inaayos ko na ang skirt ko ng may marinig akong pagbukas at pagsara ng pinto. Psh. Ang aarte talaga ng mga estudyante rito, kailangan pang i-lock ang washroom eh may cubicles naman for privacy.