In veilige haven

~8~

Wolf~

Wanneer ik mijn ogen open staren vijf paar ogen me aan. Ik wil rechtop gaan zitten, maar Drake duwt me terug.

"Blijven liggen! je hebt een hoop bloed verloren!"

Ik knik en kijk dan om me heen. Nog steeds zijn we in de mistige oude haven.

"Wat is er gebeurd?"

"Je hebt teveel bloed verloren, dat zeg ik net."

Drake's stem klinkt geirriteerd, maar voor ik er iets over kan zeggen doorbreekt Sunny's bezorgde stem me.

"Je bleef maar praten in je slaap. Je zei steeds: "Mijn schuld. Het is mijn schuld." Het was echt creepy."

"Zei ik dat?..."

Heb ik iets gedroomd? Ik sluit mijn ogen en denk diep na.

Een beschuldigende vinger wijst in mijn richting.
"Jij had het moeten zijn... Het is jouw schuld!..."

Geschrokken door het visioen open ik mijn ogen.

"Wolf? wat is er?..."

"Het is niks Sunny."

Met moeite sta ik op, wanneer ik bijna omver val wil Sunny me helpen, maar ik duw haar helpende hand weg.

"Ik zei het is niks, maar veel belangrijker, wij moeten hier weg zien te komen."

"Voor we net zo eindigen als Jules..."

Voegt Drake er duister aan toe. Iedereen valt weer stil wanneer ze zich het levenloze verminkte lichaam van Jules voorstellen. Zonder verder nog een woord te zeggen lopen we verder, niet wetend waarheen, of waar we zullen eindigen.

Maar we kunnen moeilijk voor eeuwig stil blijven staan...

Sunny~

Bezorgzaam kijk ik naar Wolf. Sinds hij weer bij bewustzijn is, is hij niet zichzelf. De normaal zo enthousiaste Wolf was nu stil en keek alleen nog maar naar de grond. Ik zeg niet dat de rest er heel energiek uitziet, maar Wolf in het bijzonder ziet er vreselijk uit. Ik heb hem verschillende keren proberen aan te spreken, maar zijn antwoorden zijn kortaf, en hij kijkt steeds afwezig in de verte.

"...-Unny!"

Ik wordt uit mijn gedachten gerukt door Anna's stem. Ik kijk haar verbaasd aan.

"Wat is er Anna?"

Anna zucht diep.

"Ik vroeg of het wel goed met je ging. "

"Ja, waarom vraag je-"

Ik wordt ruw onderbroken door Natalie's gegil. Ongerust ren ik naar haar toe. Ze wijst met trillende vinger naar een zwarte hoop in de mist. Ik knijp mijn ogen samen om beter te kunnen zien wat het is, maar draai meteen weg wanneer ik het zie.

"Jules? We zijn terug bij Jules..."

Drake komt naast me staan.

"Dat betekent dus dat we in rondjes lopen..."