In veilige haven

Proloog

Flash forward

Jules' P.O.V.

Zo snel en zo hard als mijn benen me kunnen dragen ren ik weg. Ik voel hoe mijn hart steeds sneller gaat kloppen terwijl mijn gehijg steeds zwaarder wordt.

Wat heb ik gedaan... Ik had niet mee moeten gaan...

Dan struikel ik over mijn eigen voeten. Ik val met mijn hoofd op de grond en ik voel bloed uit mijn voorhoofd stromen. Angstig kijk ik om me heen, maar het is te mistig om iets te zien. Ik kan het niet zien, maar ik weet dat het dichterbij komt. Ik voel het. Ik sluit mijn ogen en begin zacht te snikken.

Het is te laat.

Dit is het dan.

Te bang om mijn ogen te openen knijp ik ze stevig dicht. Ik hoor helemaal niks terwijl de duistere gestalte op me af loopt. Ik voel het alleen. Die akelige stilte, die stilte die je vertelt dat er iets goed mis is. Die stiltes zijn erger dan welk gegrom of geschreeuw dan ook. voorzichtig open ik mijn ogen en zie de duistere gestalte voor me.

Vaarwel wereld...