❝you are something to me❞ ↬renjun&jaemin

eleven

NaNa: Renjun
Neredesin Tanrı aşkına?!
Kaç saattir seni arıyoruz!

-Görüldü√√-

NaNa: Biliyorum, o gün bugün.
Ama annen endişeden ölmek üzere.
Neredesin? Bari ben geleyim.

-Görüldü√√-

NaNa: İki senedir aynı şey.
Gidebileceğin her yere bakıyorum ama yoksun.
Neredeysen konum at.

-Görüldü√√-

NaNa: Görüldü atmayı keser misin lütfen?!

RenJune: Yalnız kalmaya ihtiyacım var.

-Görüldü√√-

NaNa: Buldum seni.

RenJune: Bulduysan bile gelme.
Yalnız kalmaya ihtiyacım olduğunu söyledim.
Bir şeyleri de siz olmadan başarmak istiyorum.
Kendi başıma da savaşabilirim ben.
Gelme.
İstemiyorum.
Git.

NaNa: Bu zamana kadar yalnız başınaydın zaten.
Biz hiçbir şey yapmadık ki.

RenJune: Hayır.
Yanıma gelme.
İstemiyorum.

NaNa: Renjun,
Uçurumun kenarındasın ve orada oturuyorsun.
Tanrı aşkına!
Zor bir dönemden geçiyorsun.
Her an kendine bir şey yapacaksın diye ödüm kopuyor.

RenJune: Bana güvenmiyor musun?
Artı
Sizi üzmemek için yaşamaktan bıktım zaten.

NaNa: Annen yakında polise haber verecek Renjun.

RenJune: Beni seviyor numarası yapmayı bırak.
Yapmıyorsan da sevme.
İstemiyorum sevgini.
Haneul daha güzel.
Onunla çık.
Beni yalnız bırak.
Bırak da öleyim.

NaNa: Saçmalıyorsun şu an.

RenJune: Pekala...
Sadece beni yalnız bırak.
Akşama eve geleceğim zaten.

NaNa: İstemiyorum.

RenJune: Sana isteyip istemediğini sormadım.
Git dedim.

NaNa: Neden bir gün boyunca o iki mezarın önünde eğilip özür diliyorsun ki?
Dizlerin yara oluyor.
Boynun ve sırtın ağrıyor.
Ağlamaktan gözlerin şişiyor.
Neden?

RenJune: Sen bunu anlayamazsın.
Katiller de pişman olur NaNa.
Katiller de kurbanlardan özür diler bazen.

NaNa: Sen katil değilsin Renjun.

RenJune: Öyleyim.

NaNa: Peki, sana bir soru.
O adam aslında oğlunu kurtarmış olsaydı, sen cinayete kurban mı gitmiş olacaktın?
Onlar da ölüm yıl dönümünde mezarını ziyarete gelecekler miydi?
Hatta ve en önemlisi,
Senin gibi pişmanlıktan kendi hayatlarını cehenneme çevirecekler miydi?

-Görüldü√√-

NaNa: Senin yerine cevap vereyim.
Hayır.
O adam da bencildi.
Ama haklı bir bencilliği vardı.
Kendi oğlunu kurtarmak için seni feda edecekti Renjun.
Oğlunu ve kendisini yaşatacaktı. Sen ölecektin.
Ve hafızalarında sadece kötü bir anı olarak kalacaktın.
Pişman olamayacaklardı. Çünkü o baba sadece oğlunu kurtarmak istemişti. Bunda bir şey yoktu.
Herkes kendini ve sevdiğini düşünür Renjun.
Umurlarında bile olmayacaktın.
Sonrasında ise mutlu bir yaşam sürüp gideceklerdi.
Travma sonrası stres bozukluğunu oluşturan bu olayların yanında pişmanlığın.
Pişman olan için hiçbir sebep yok!
Hadi o uçurum kenarından uzaklaş.
Konuşalım.
Sana yeni bir psikiyatrist bulalım.

RenJune: Hala beni kısıtlıyorsun.
Ben daha fazla size bağlınyaşamak istemiyorum.
Size ve ilaçlarıma muhtaç olmaktan bıktım.
Antideoresanlarım gibisiniz. Beni uyuşturuyorsunuz.
Kendim gibi davranmaya başlayacakken kişiliğimi törpülüyorsunuz.
Size ihtiyacım yok.

-Görüldü√√-

NaNa: Senin bana ihtiyacın olmayabilir.
Ama benim sana ihtiyacım var Renjun.
Sana muhtacım.
Sen olmadan yaşayabileceğimi falan mı sanıyorsun?

RenJune: Ne?

NaNa: Renjun.
Aptalsın sen.
Gerçekten.
Sana ihtiyacım var. Sana muhtacım.
En yakın arkadaşım olduğun için değil.
Benim için çok şey ifade ediyorsun Renjun.
Arkadaşsın,
Kardeşsin,
Bazen küçük kardeş,
Bazense öğretmensin,
Bazen duygularımın tercümanı,
Bazen de terapistimsin.
Neden anlamak istemiyorsun?
Neden kendini gözümde hiçbir şey olmadığına inandırmaya çalışıyorsun?
Benim için bir şeysin sen.
Hatta birden fazla.
Ama aptalsın.
Sana aşığım Renjun.
Seni seviyorum ve bunu hiçbir zaman değiştiremeyeceksin.
Sen ölürsen, ben de ölürüm.
Seni orada yalnız bırakmam.
Kendi canına kıyabilirsin, evet.
Peki ya benim canıma kıyabilir misin?
Sen katil değilsin Renjun. Olanlar senin iraden dışında gelişti. Bu senin suçun değildi.
Ama eğer intihar edersen,
Katilim olursun.
Çünkü yanında sana olan aşkından dolayı antidepresanların uyuşturduğundan daha çok beyni uyuşmuş bir aptal da gelir gittiğin yere.

NaNa: Renjun?
AMAN TANRIM RENJU-