Sadece Bir Gün (P.J.M)-(Tamamlandı)

Nowadays (1)

Sadece bir gün (kısa kurgu)

Oy lütfen 🙏

NOWADAYS...

Kolundaki saate baktı Jimin. Saat ikiydi..

Beklediği umut yok denilen o hasta gelmiş olmalıydı şimdiye kadar. Odasının kapısını açıp, girmişti içeri.
Arkası dönük oturan genç kadına baktı Jimin, Eskiye nazaran koyulaşan saç rengine, zayıflayan bedenine bakmıştı.

Arkası dönük olan genç kadin kapının açılma sesiyle yüzünü Jimine dönmüştü.

Dolan gözlerini karşısında oturan kadına hissettirmemeye çalışıyordu Jimin.
Gözlerini kaçırarak;

Jimin:Kusura bakmayın başka bir hastayla ilgilendiğim için geç kaldım...

Elini uzatmıştı genç kadına. Sanki hiç tanımıyormuş gibi unvanını ve burda olma sebeplerini açıklamak adına.

Jimin: Merhaba! Arkadaşım, durumunuzdan bahsetti bana, durumun ne kadar ciddi olduğunu biliyorsunuzdur.

Min-hee'nin tek baktığı yer Jimin'in yaka kartıydı, ilgilendiği tek şey yaka kartında yazan adi ve soy adıydı. Min-hee hatırlıyordu herşeyi sağlık durumuna rağmen hiç unutmamıştı onu, onunla yaşadığı her anı dün gibi hatırlıyordu. Doktor olmak istiyordu sevdiği adam. Olmuştuda.

Jiminde Min-Heenin gözlerinin gezindigi alana çevirmişti gözlerini. Yaka kartına baktıgını anlayınca, o an anlamıştı Min-hee'nin şüphelendiğini. Sanki hiç tanimiyormus gibi devam etmişti konuşmasına Jimin.

Jimin: Bir sorun mu var?

Yaka kartından ayırmadan vermişti cevabını Min-hee

Min-hee: Yoo.. Hayır..

Tekrar gözlerine bakmıştı genç kadın, genç adamın. Verdiği cevabın daha da güçlenmesi için. Hayır derken daha inandırıcı olmak istemişti. Başarmış sanıyordu kendini.

Jiminle geçirdiği anılarında gözleri görmüyor olabilirdi ama hem hisleri hemde hafızası karşısındaki kişinin zamanında sevdiği adam olduğundan şüphe duymasını sağlıyordu. Hatta belki emindi bile. Ama hatırladığı o anıların yanında onu istemediği gerçeğini de hatırlayınca güçlü hafızasına lanet etmişti Min-hee. Simdi karşısına geçip, konusmak, hesap sormak "Biliyorum O'sun. Jiminsin.! Neden bıraktın beni" demek istiyordu.

Ama karşısındaki adam onu hiç tanımıyormuş gibi yapıyordu. Bu yüzden sustu yuttu laflarını tek tek.!
Jimin'in neden bu kadar ugras verdiğini anlamıyordu. İstemiyorum deseydi tekrar kalmazdı.. Bilseydi onu yaşayacağını bu hayatı ona sunacağını bilseydi bile, ölmeyi seçer giderdi ama kalmazdı.
Gözleri dolmuştu, 12 yıl boyunca yaşadığı şeyler geldikçe aklına. Hastalığının ortaya çıkmasında en büyük etkendi üzüntüyle geçirdiği yılları

Jimin: lyi misiniz? Eğer iyi değilseniz sonrada yapabiliriz konuşmayı.

Min-hee: Hayır hayır iyiyim. Hastalığımın farkındayım. Ama doktorum umut olmadığını söyledi!

Jimin: Evet doktorunuz arkadaşım. Birde ben ilgileneceğim bir süre sizinle. Yatış işlemleriniz için gerekli bilgileri verdim.

Jimin ayaklanıp, kapı ağzına yürüdüğünde o kısacık zamanda bakmıştı tekrar Min-hee ona, O güzel anıların mimarına. Çok yakışıklıydı Jimin bunu Min-heede fark etmişti. Ama görmeden sevmişti onu keşke hep aynı orada kalsalardı. Bundan 12 yıl öncesi bir yer olsaydi ve onu sevdiğine inandığı o beyle ömür boyu orada kalsaydı..

Buyrun geçelim Jimin'in özel olarak hazırlattığı odaya gelmişlerdi. Herşeyiyle tek tek ilgilenmişti Jimin. Hafif baş selamı verip çıkmıştı odadan.

Tedavi için tüm tahlilleri yapmaya başlamıştı bile Jimin, Arkadaşının haklı olduğu gibi Umut yok denilecek kadar azdı Min-hee için.

Eline aldığı sonuçların olduğu odada yalnızdı Jimin. Sonuçlar elinde duvara sırtını dayayıp yere çökmüştü.

Diğer bölümde bugün gelecek bence güzel ve okumaya değer kısa bir kurgu okuyun lütfen oyda verin olur mu?