أحببتك حتى الضياع

الفصل الثالث والعشرون

الفصل الثالث والعشرون

...............................

فرح بجمود:طلقنى

خالد بهدوء:ليه

فرح بتعجب:هو ايه اللى ليه

خالد موضحا :ليه عاوزه تطلقى

فرح:عشان بكرهك ومش طايقاك

خالد بابتسامه:وانا بحبك ومااقدرشى استغنى عنك انتى حبيبتى الوحيده ومراتى الوحيده وام ولادى

فرح بتنهيده طويله:اللهم طولك ياروح حبيبتك ايه ياجدع انت ومراتك الوحيده ازاى جالك زهايمر

خالد:انا طلقت مى

نظرت له فرح ولم تجيب كأنه لاتستوعب مايقول فتح خالد الفيديو الذى سجله لمى وعليه واستمعت لكل ماحدث

فرح بذهول:يعنى ايه

خالد:يعنى بنت الكلب دى السبب فى فراقنا وعذابنا

فرح:انت عاوز تقولى ان مى دى السبب فى الذل اللى انا شفته وانها نجحت تتجوز كفى الوقت اللى انا كنت بتعذب فيه

خالد:عمرى ماحبيتها عمرى مانمت جمبها عمرى ماقلت لها انى بحبها ومن شرها ربنا حرمها من الخلفه عشان عارف انها لاتصلح تكون ام

فرح :انا كنت لعبه فى ايد كل الناس حتى انت الانسان الوحيد اللى حبيته ظلمنى وهانى زيهم انت زيك زيهم بس عارف انا اتغيرت انا حاسه انى اتولدت من جديد فرح الضعيفه الجبانه ماتت انا موتها اللى قدامك دى واحده تانيه

خالد :انا بحبك فى اى حاله هاتكونى فيها لعلمك لو دخل عليكى دور انى كنت بنتقم منك وصدقتيه يبقى انتى غبيه عنيا كانت فضحانى تصرفاتى كانت فضحانى انا لما شفتك اول مره فى الشركه كنت هاموت عليكى كان نفسى احضنك لو تفتكرى يومها بوستك لانى كنت عاوز كده فعلا فرح انا بحبك ومش هاسيبك تضيعى منى تانى

فرح:من فضلك اخرج بقى عشان عاوزه انام

ابتسم لها خالد بحب وقبلها قبله سريعه من وجنتها اليمنى رغما عنها استدار لها خالد قبل ان يخرج من الباب وقال

خالد:بحبك يانبض قلبى

نظرت له فرح بشرود ولم تعلق

..............................

مرت ثلاثة ايام على فرح فى المشفى تعافت الى حد ما ولكن جروحها لم تطيب بعد كان الجميع لايفارقها بما فيهم فتحى وخالد كان لايتركها سوى فى الليل فقط كان يحاول دائما ان يفتح معها اى حوار ولكنها كانت تتجنبه حتى انها كانت تنام او تتصنع النوم فى الاوقات التى يوجد فيها معها مما كان يضطره الى الخروج من الغرفه ختى تنهض من الفراش ولو قليل ولكنه بالطبع يتابعها

فى يوم الخروج من المشفى

عزه:انا جهزت كل حاجتنا يابنتى انتى جاهزه