ชาเขียวพรหมลิขิต(Yaoi,BL)

(EP.6)ต้นอ่อนชาเขียว1

.
.
.
ผมตื่นขึ้นมาอีกครั้งในช่วงบ่ายคล้อย...
แสงแดดสีทองลอดส่องผ่านม่านหน้าต่างสีครีมลายลูกไม้สวยงาม
เข้ากับโทนสีของห้องที่ออกสีครีมๆ
สบายตา

ตอนนี้ ผมเพิ่งจะรู้ตัวว่าชุดของผมมันไม่ใช่ชุด
นักศึกษา(ของผม)แล้ว

แต่เป็นเสื้อยืดสีเทาตัวใหญ่ย้วย
ไปจนเห็นไหล่ของผมทั้งสองข้างกับ
กางเกงวอร์มสีดำพาดลายขาว

แต่เป็นชุดของใครนี้ก็...รามงั้นเหรอ?

ผมกวาดสายตามองไปรอบๆ ห้อง แต่ก็ไม่พบกับราม

เลยควานหาโทรศัพท์แทน ปรากฏว่า
รามวางมันไว้บนโต๊ะโคมไฟใกล้ๆเตียง
พร้อมกับโน๊ตเขียนเอาไว้ได้ความว่า..

'ไปมหาลัยก่อนนะครับ กับข้าวอยู่บนโต๊ะ
เสื้อผ้าอยู่บนราว ถ้ามีเรื่องอะไรก็โทร
09X-XXX-XXXX พลราม'

คิกๆ ลายมือเรียบร้อยกว่าที่คิดนะเนี่ย..
//พลราม: ฮัดเช้ย!!

พอนึกถึงเรื่องเมื่อเช้าก็ทำผมหน้าแดง
ซ่านด้วยความเขินอาย

โธ่เอ้ย...

พอโดนรุมเร้าเข้าหน่อยก็เคลิ้มตามเขาไป
ซะงั้น...น่าอายจริงๆ..

เฮ้อ~~อยู่ๆ ก็รู้สึกคอแห้งจัง...

ผมจึงเอื่อมมือไปหยิบแก้วน้ำที่วางอยู่
บนโต๊ะที่วางไว้เหมือนจงใจให้ผมดื่มโดย
เฉพาะ

รู้สึกเจ็บเอวชะมัด...

ผมบ่นในใจพลางลูบสะโพกตัวเองเบาๆ

เมื่อเช้า...
คงไม่ใช่ฝันสินะ...

อยากรู้ซะแล้วสิ ว่ารามที่แสนอ่อนโยน
คนนั้น..ตอนนี้ยังอยู่ไหมนะ..

ผมเดินไปเปิดบานประตูกระจกรับลม
ข้างนอกมีวิวของจังหวัดระยองที่ตอนนี้
ตะวันเริ่มคล้อยตกลงมา

ท้องฟ้าถูกย้อมไปด้วยสีม่วงส้มสลับ
ปะปนกันดูสวยงามเมื่อมองจากคอนโด
สูงประมาณ 5 ชั้น เมื่อมองจากตรงนี้ก็
จะเห็นทะเลนิดหน่อยแต่พองาม
และ ยังเห็นมหาลัยอยู่ใกล้ๆ แถวๆ นี้
ด้วย...