Atlas Giray,
“Arkadaşlar hepiniz beni bir kaç dakikalığına dinleyebilir mi?” dedi,Araf.
Okulun ortasındayık. Zaten herkes normalde de bizi izliyor ve küfürler ediyordu, Araf’ın sözü üzerine iyice kulak kabarttılar.
“Ben Araf Özdemir. Son sınıfım. Zaten çoğunuz sergilerden ötürü beni tanıyor geri kalanları da dedikodu malzemesi olarak kullanıyor şu sıralar.” alayla güldü.
“İnsanların hayatlarına burnunuzun sokmamayı öğrenin. Benim kime aşık olduğumun ne önemi var? Atlas’a aşığım. Sizden farklı bir şey yapmıyoruz. Sizin yüzünüzden kaç kişi gerçek kişiliğini saklıyor haberiniz var mı?”
Sadece onu izledim. Kimseden ‘çıt’ çıkmıyordu.
“hiç mi sevmediniz? Kalbiniz taş tutmuş. Ben sevdim. Ben bir erkeği sevdim. Ben onun ruhunu sevdim. Cinsel organını değil.”
Elimi tuttu,“ ben Atlas’ı sevdim. Herşeyden,herkesten çok sevdim. Şu an onun elini tutabilmek için ne kadar uğraştım biliyor musunuz? Kaç gece imkânsızlığımız için ağladım biliyor musunuz? Birbirimizi gizlice sevmek ne kadar zor biliyor musunuz? Ya siz ne biliyorsunuz ki?”
Boynundaki damarlar belirginleşmişti sinirden,“ eğer Atlas kız olsaydı omuzumu sıvazlayıp ‘helal olsun kardeşim’ derdiniz.”
Elimi daha çok sıktı,“Ben Atlas’ı seviyorum. Ne siz ne de başkası engel olabilir onu sevmeme. Hiç bir şey değiştiremez bu gerçeği. Sizden tek istediğim birbirimizi sevdiğimize inanın. Destek olmanıza bile gerek yok,saygı duyun yeter.”
Araf’ın sözü bittikten sonra bahçeye göz gezdirdim içlerinde öğretmenler de vardı. Ardından ikimizin de asla tahmin edemeyeceği bir şey oldu,herkes bizi alkışladı.
Evet, herkes bizi alkışladı. Buna öğretmenlerimiz bile dahildi.
Gözlerimin dolmasına engel olamadım. Araf kısık sesle “sanırım başardık.” dedi. Gülümsedim,“başardık.”
||Başım ağrıyor ambulansı arayın alföwödl esen kalın. ||
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Snapchat ||texting (BOY×BOY)
Conto"İspanyolca'da "duende" diye bir kelime varmış. Anlamı; Bir sanat eserinin kişide yarattığı açıklanamaz etki demekmiş. Senin bana hissettirdiklerini açıklayacak daha güzel bir kelime daha olamazdı." Merkür.
