''မူးေနလားHanက်ေနာ္ေဆးယူေပးရမလား''
''ရတယ္Hunသက္သာသြားမွာ''
ေဖ်ာ့ေတာ့ေတာ့မ်က္နွာေလးကိုႀကည့္ကာ
သူစိတ္မသက္မသာျဖစ္ရၿပန္သည္။
အန္တီTaoသာအသည္းအသန္ျဖစ္မေနဘူးဆိုရင္
Beijingကိုသူကားနဲ႕သြားရသြားရ
ဘယ္နွစ္ရက္ႀကာႀကာ
Hanကိုလိုက္ပို႕မွာ...
အခုေတာ့ေလယာဥ္စီးရင္အျမဲမူးတတ္ေသာHan
ကေလယာဥ္နွင့္သာသြားရေလသည္။
ဒါေတာင္သူ႕ကိုမလိုက္ခဲ႕ပါနဲ႔လုပ္ေသးတာ
ဒီအေကာင္ေပါက္ေလးကိုတစ္ေယာက္တည္း
သူဘယ္လိုစိတ္ခ်မွာတဲ႕လဲ
Beakhyunကိုလည္းဒီႀကားထဲသူ႕အလုပ္ကိစၥေတြ
လႊဲခဲ႕တာမို႕လိုက္မျဖစ္
ေခ်ြးေစးေလးေတြစို႕ေနသည့္Hanလက္ကေလးကို
သူဖြဖြေလးဆုပ္ကိုင္လိုက္ေတာ့
Han...
ြေယာင္ေယာင္ေလးျပံဳးသြားတာကိုသူျမင္လိုက္ပါသည္။
''အိပ္ရင္အိပ္လိုက္ပါလားHan
ေရာက္မွက်ေနာ္ႏႈိးမယ္ေလ''
''အင္း...ဒါဆိုHanခနအိပ္ဦးမယ္ေနာ္''
မ်က္လံုးလွလွေလးေတြကိုပိတ္လိုက္ေတာ့
မ်က္ေတာင္ရွည္ရွည္ေလးေတြက
ေနရာယူလာေလသည္။
ေရွ႕ဆံပင္ေလးေတြကအလိုက္မသိစြာ
က်ေနေတာ့သူသပ္တင္ေပးလိုက္သည္။
ေတာ္ႀကာHanမ်က္လံုးကိုစူးေနမွျဖင့္...
တျဖည္းျဖည္းယိုင္က်လာေသာHanကိုယ္ေလးကို
သူပုခံုးေပၚမွီေစလိုက္သည္။
ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းအိပ္ပါHan
''Attention please''
ေလယာဥ္မယ္ရဲ႕အသံကိုသူႀကားေတာ့မွ
အိပ္စက္ျခင္းကေနလြန္ေျမာက္လာခဲ႕ေတာ့သည္။
ရေနက်ကိုယ္သင္းရနံ႕ေလးေႀကာင့္
သူျပံဳးမိသြားေသးသည္။
''နိုးျပီလား...Han''
''အင္း...ဘာလို႕မွီခိုင္းထားတာလဲ
ဟိုဘက္တြန္းလိုက္တာမဟုတ္ဘူး
အခုHunပုခံုးေတြနာေနျပီမလား''
''မနာပါဘူူးHanရဲ႕...ဒါနဲ႕က်ေနာ္တို႕ေရာက္ေတာ့မွာ''
''အင္းသိတယ္...''
ျပတင္းေပါက္ကေနျမင္ေနရေသာ
Beijingရဲ႕ၿမိဳ႕ၿပပံုစံဟာ...
သူ႕ကိုရင္းရင္းနွီးနွီးႀကိဳဆိုေနေလရဲ႕
လြမ္းေနခဲ႕တယ္...Beijingကိုေလ
YOU ARE READING
A LOVE THAT WE NEVER NOTICED
Romanceစီးပြားေရးကိုသာနားလည္ျပီး အခ်စ္ကိုဘာမွန္းမသိတဲ႕Luhanဆိုတဲ႕ေကာင္ေလးရယ္ ဆရာဝန္ေလးSehunရယ္ နားလည္မႈနဲ႕တည္ေဆာက္ထားတဲဲ႕ အိမ္ေထာင္တစ္ခုကိုတည္ေထာင္မိေသာအခါ...
