''ခ်န္းဟြန္းေလး...ခ်န္းဟြန္းေလးေရ
ဦးဆီလာပါဦး''
ေျမျပင္ေပၚေလးဖက္ေလးေထာက္လ်က္
ဟိုဒီေျပးေဆာ့ေနေသာကေလးငယ္ဟာ
Hunအသံႀကားတာနဲ႕Hunဆီ
သူ႕ကိုယ္တုတ္ခဲခဲေလးကို
တေရြ႕ေရြ႕နွင့္ေရာက္ေအာင္သြားသည္။
ကေလးေလးကိုေပြ႕ခ်ီ၍ေဆာ့ေနေသာ
Hunရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြမွာအႀကင္နာေတြအျပည့္
နို႕ဘူးကိုတိုက္မယ္လုပ္ေတာ့...
Hunကသူ႔လက္ထဲမွဆြဲယူရင္း
သိပ္ပူမပူစမ္းကာ...
ကေလးေသာက္လို႕ရမဲ႕အပူခ်ိန္ေရာက္မွ
ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေခ်ာ့တိုက္သည္။
ဒီHunသဲသဲလႈပ္ခ်စ္ရသည့္
ခ်စ္စရာ့ကေလးငယ္ဟာ
Hunရဲ႕အမတစ္ဝမ္းကြဲဆိုးလီရဲ႕တစ္ဦးတည္းေသာ
သားေလးခ်န္းဟြန္းပင္...
နိုင္ငံၿခားကိုအေရးတႀကီးအလုပ္ကိစၥနွင့္
့္လင္မယားနွစ္ေယာက္လံုးခရီးထြက္သြားရသျဖင့္
ခ်န္းဟြန္းေလးကိုႀကည့္ေပးဖို႕သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို
အကူအညီေတာင္းထားခဲ႕သည္။
အခုဆိုခ်န္းဟြန္းေလးေရာက္လာတာသံုးရက္ရွိုၿပီ
သူကေတာ့ရံုးမွာအေရးႀကီးအစည္းအေဝးလုပ္တိုင္း
ေျပးေနရေပမဲ႕Hunကေတာ့
တစ္ပတ္တိတိခြင့္ယူကာကေလးထိန္းတာဝန္ကိုယူသည္။
ခ်န္းဟြန္းေလးကိုက်ြမ္းက်င္စြာေပြ႕ထားလ်က္
အျပံဳးေတြေဝဆာေနေသာHunပံုရိပ္ဟာ
ဖခင္ေကာင္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ပံုရိပ္ကို
အျပည့္အဝေဆာင္ေနေလသည္။
Hunေဘးမွာ
တကယ္လို႕သူ႕လိုနို႕မႈန္႕မေဖ်ာ္တတ္
ကေလးမခ်ီတတ္မေခ်ာ့တတ္မထိန္းတတ္တဲ႕
ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္အစား...
အိမ္ေထာင္မႈနိုင္နင္းတဲ႕ခပ္လွလွ
အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္သာဆိုရင္
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ျပီးျပည့္စံုသည့္
မိသားစုေလးျဖစ္ေနမလဲဆိုသည့္အေတြးက
သူ႕နွလံုးသားကိုတဆစ္ဆစ္နာက်င္ေစသည္။
''Hanေရဘာလို႔မ်က္နွာကမသာမယာျဖစ္ေနရတာလဲ
လာပါဦးခ်န္းဟြန္းေလးကိုခနခ်ီေပးထား...
က်ေနာ္ခ်န္းဟြန္းေလးစားဖို႔ထမင္းေပ်ာ့ေပ်ာ့
ေလးကိုႏြားနို႕ေလးနဲ႔လုပ္ေပးဦးမယ္...
YOU ARE READING
A LOVE THAT WE NEVER NOTICED
Romanceစီးပြားေရးကိုသာနားလည္ျပီး အခ်စ္ကိုဘာမွန္းမသိတဲ႕Luhanဆိုတဲ႕ေကာင္ေလးရယ္ ဆရာဝန္ေလးSehunရယ္ နားလည္မႈနဲ႕တည္ေဆာက္ထားတဲဲ႕ အိမ္ေထာင္တစ္ခုကိုတည္ေထာင္မိေသာအခါ...
