Chapter:18

3.8K 244 8
                                    

''ခြဲစိတ္ခြင့္မေပးနိုင္ဘူးလို႕ေျပာေနတာ
မင္းတို႕နားကန္းေနလား''

ခပ္ရင့္ရင့္စကားအဆံုးမွာ
သူFileေတြကိုဝုန္းခနဲၿမည္ေအာင္ေဆာင့္ခ်ပစ္လိုက္သည္။

ျငိမ္ျပီးရပ္နားေထာင္ေနတာကို
သူ႕ေႀကာက္လို႕မ်ားထင္ေနတာလားမသိ

ကားတိုက္ေရာက္ေသာလူနာက
အခုမွခြဲခန္းမပို႕ရင္စိုးရိမ္ရမည့္အေျခအေနရွိသည္။

ဒါကိုလူနာရွင္ကခြဲစိတ္ခြင့္မျပဳဘူးဟုဆိုလာသည္။

အေႀကာင္းျပခ်က္က
သူတို႔မ်ိဳးရိုးအစဥ္အလာေႀကာင့္တဲ႕…

ဘယ္နွစ္ခုနွစ္ကအစဥ္အလာေတြလဲေတာ့သူလဲမသိ

သတိဝင္တစ္ခ်က္မဝင္တစ္ခ်က္ျဖစ္ေနေသာ
လူနာကိုသူခြဲစိတ္ရန္ဆႏၵရွိပါသလားဟု
ေမးေတာ့ေခါင္းေလးကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္းညိတ္ျပသည္။

Ok …ဒါဆိုရၿပီ
အခုေလာေလာဆယ္သူ႕လူနာကခြဲစိတ္ရန္
ဆႏၵရွိတယ္ဆိုျပီးျပီ

''လူနာရွင္ကခြဲခြင့္မေပးဘဲ
ခြဲလို႕တစ္ခုခုအမွားအယြင္းျဖစ္ရင္ဘာျဖစ္မလဲဆိုတာ
ခင္ဗ်ားတို႕အသိဆံုးေနမွာပါ''

ေအးစက္စက္သြားႀကားထဲမွထြက္ေသာ
ေလသံကိုသူကေတာ့ဘယ္လိုမွမေနေပမဲ႕…

သူ႕ေဘးကသူနာျပဳမေလးရဲ႕လက္ထဲမွ
ကိုင္ထားေသာစာရြက္Fileေလးဟာအတုန္အယင္ယင္

က်ြတ္…ဘယ္လိုလူေတြနဲ႕လာေတြ႕ေနမွန္းကိုမသိဘူး

''ဒီမွာ…ခြဲခန္းထဲက
က်ေနာ့္အရည္အခ်င္းကိုခင္ဗ်ားစိတ္ပူစရာမလိုဘူး
Doctor Oh Sehunကိုဒီေဆးရံုမွာႀကိဳက္တဲ႔
လူကိုေမးႀကည့္

အခုကခင္ဗ်ားဇနီးကခြဲခန္းထဲမေရာက္ရင္

အျပင္မွာေသသြားဖို႕80%ရွိတယ္သိရဲ႕လား''

''အဲ႕ဒါဆိုပစ္ထားလိုက္ေလ
အနည္းဆံုးခြဲခန္းထဲမွာမဟုတ္ေတာ့မင္းတို႕
အျပစ္လြတ္တာေပါ့''

''ဘာ…''

နည္းနည္းေလးမွစိုးရိမ္စိတ္မရွိသည့္အျပင္
ဒီလိုစကားကိုပါေျပာထြက္တယ္ဆိုေတာ့
အေျခအေနေတြကအဲ႕ေလာက္ရိုးရွင္းပံုမေပၚ

A LOVE THAT WE NEVER NOTICEDWhere stories live. Discover now