LANETLI AŞK

LANETLENDIN

Kesinlikle bu bir oyun olmalıydı,biri benimle oyun oynuyor ve delirerek ölmemi istiyordu.Başka açıklama bulamadım.

Kendime gelmeye çalıştım,gülümsemeye.

"Hahaha,şaka yaptım.Bu kadar korkacağını düşünemedim sanırım,bembeyaz olmuşsun."

Sesimin güçlü ve inandırıcı olduğuna minnettar kalarak Eva'nın öldürücü bakışlarına karşılık verdim.

"Bana kızma,birdaha yapmam söz."

"Lena,bak.O kız öldüğündendir başıma kötü şeyler geliyor anlıyor musun.Kimseye söyleyemeceğim seyler-"

Konuşmaya çalışacakken beni durdurdu

"Sana bile."

Merakım artıyordu fakat ben sadece başımı sallamakla yetinmiştim.Haklıydı,bende başından beri ona hiçbirşey dememiştim.Duyduğum sesleri,başıma gelen son olayları.Korkuyordum,deli olduğumu ben bile düşünürken onlarında düşüneceğinden korkuyordum.

Eva birkaç haftalığına buralardan uzaklaşıp teyzesinin evine gidiyordu.Durumun cidden kötü olduğunu düşündüm.O güçlü bir kızdı,asiydi.Herşeyi atlatirdi.Demek ki atlatamayacak şeyler yaşadı.

Kafamda binlerce soru taşıyordum,ölmeyi istedim.Kurtulmayı istedim.Ama ben çabuk pes edecek bir kız değildim.

Herşeyi çözmem gerekiyordu,tek başıma.

Uykum geliyordu,son günlerde düşünmekten yoruluyordum.

Günlüğümü aradım,herşeyi ona yazardım ama son günlerde onuda unutmuştum.

Gizli bölmesinden çıkardım,bu sefer anahtar yoktu.Uzun uğraşlar sonucu onuda buldum.

Anahtarı yavaşça döndürmeye başladım.

Son sayfalara bakıyordum ki.

O lanet kelimeyle karşılaşmamla yere yığılmam bir oldu.

Ağlamak istedim,ama durum o kadar kötü olunca ağlayamadım bile.

O kelimeye bakıyordum.Kanla yazıldığını renginden ve kokusundan anladığım yazıya.

" L A N E T L E N D I N"

Lanetlenmek? Oyun mu bu,oyun mu oynuyoruz?

Titredigimi fark ettim,tüm ışıkları açtım.Bu ilk değildi fakat beni sarsmaya yetmişti.

Kimdi bu? Beni lanetleyen kimdi?

Kesinlikle peşimde biri vardı ve benden nefret ettiği kesindi.

Kim olabilir? Benim kimseye zararım yokken,kim benden nefret ederdi.

Kapımı kilitledim,ışık açıktı ve ben uyuyakalmıştım.

Sabah okulun olduğu gerçeği aklıma geldi,bunu kesinlikle Eva'ya anlatmalıydım.Günlüğü yanıma aldım ve evden çıktım.

Okula geldiğimde içimi kötü bir his kapladı,korkuyordum.

Üstelik Evan'ı hiç görememiştim.

Ben tam bir salaktım! Eva teyzesinin evindeydi,okulda değildi ki! Uzaktaydı.

Sinirle elimi çantama atmamla acı gerçekle yüzleşmem bir oldu.

Günlük yoktu.

Telaştan öleceğimi hissettim, derin derin acı dolu nefesler alıyordum ve o an nefesimin kesilmesini istedim.

Nash korku dolu bakışlarla ve telaşla yanımda belirdi.

"L-lena,E-eva"

"Evet? Nash garip davranmayı keser misin? Ne oluyor?"

Sesim sinirli çıkmıştı

"U-uzaklasalim, anlatmam gereken birşey var."

Beraber yürüdüğümüzde söyleyeceği şeyin kesinlikle felaket olduğunu anladım,kalbim çıkacak gibi atıyordu.

"Artık söyleyecek misin?"

"E-eva..K-kaçırılmış"

"Ne? Ne zaman! Nasıl? Tanrım!"

Ağlamaya başladım,elimden birşeyler gelmeliydi.

"Ağlamayı kes Eva, o kurtulacak anlıyor musun."

Hızlıca ekledi

"Iki saat önce kaybolmuş,teyzesi kaçırıldığına o kadar emin ki..Ağlayarak konuşuyordu.Eve geldiklerinde teyzesi içeri girmiş,Eva bahçede oturacağını söylemiş tabi.Ses gelmeyincede etrafa bakmış,heryere.Yokmuş Lena.Yokmuş."

"Sen evi biliyordun dimi?"

"E-evet,neden ki?"

"Acele et,gidiyoruz."

-

Öncelikle okuyan herkese tesekkur ederim,beni o kadar mutlu ettiniz ki.Ama sorun var, yorum sayım çok az ve bunu söylemeyi sevmem ama lütfen beğendiyseniz yorum yapın.Doğru yada yanlış gittiğimi böylelikle anlayabilirim.Şimdiden teşekkürler!^^