LANETLI AŞK

Ben Katil Olamam.

Kim yapabilirdi bunu? Kim öldürebilirdi?

Evan'ı seven biri kızı öldürdüyse? Kimse o kadar psikopat olamazdı değil mi?

Eğer öyle bir ihtimal varsa benimde başım beladaydı ve ben ne pahasına olursa olsun onu başkasıyla görmeyecektim.

Düşünmekten yorgun düştüğümü fark ettiğimde uykumun geldiğini anladım.

"Sen katilsin! Duydun mu katilsin!"

"Ölmek için dua edeceksin."

"Boğazımı görüyor musun,beni boğarak öldürdün.Sen katilsin,katil!"

Korkuyla uyanmıştım.Ben kimi öldürebilirim ki,kimseyi öldüremem ben.

Bu kesinlikle beynimin,bana oynadığı oyundan baska birşey değildi.

En azından böyle düşünmek istedim.

Eva'yı arayıp soracaktım...O kesin bilirdi,evi kızın evinin hemen yanındaydı çünkü.

"Eva..ben..bu saatte..aslında-"

"Korkuyorum Lena,bende seni arayacaktım.Yanımda o kızın evi var biliyorsun...sana gelebilir miyim?"

"Tabikide bitanem bekliyorum."

O gelene kadar her dakika sanki saatmiş gibi geliyordu,dayanamıyordum sürekli kafamı kurcalıyordu o soru.

"Eva,aslında sana sormak istediğim birşeyler var,tekrar aklına gelebilir fakat yanimda guvendesin."

Dediklerime ben bile inanamamıştım.

"Tabiki,ne oldu?"

Derin nefes alıp soylemeyle çalışıyordum.

"O-o k-kız,nasıl öldü?

"Biri boğmuş,onu boğan her kimse hiçbir iz bulunmamış,tek parmak izi bile.Yani anlayacağın,konu çoktan kapandı."

Kalbim yerinden çıkarmışçasına atıyordu.Aklıma rüyam geldi.

"Boğazımı görüyor musun,beni boğarak öldürdün.Sen katilsin,katil!"

Nasıl olmuştu bu,imkansız birşeydi.

Korkum git gide artarken Eva ters ters bana bakıyordu.

"K-kötü olmuş tabi."

"Boşver sen,bu gece senin odanda kalabilir miyim,ayni odada uyuruz hem."

Gözümü açtığımda saatin üç olduğunu gördüm,Eva kapıdan içeri elinde su dolu bardakla girdi.

Ifadesizdi,donuktu.Sadece yere bakıyordu.

Uyku sersemi olduğunu düşündüm ve onun bu haline gülümsedim.

Birşey mi oldu? Bana mı kırgınsın Eva?

Hiçbirşey yapmadan yatağına yatıp uyudu.

Hiçbirşey düşünmemeye çalışıp gözlerimi kapadım...

"Günaydıın!"

"Günaydin,gece neden bana cevap vermedin?"

"Ne cevabı?"

"Elinde bir bardak su,sadece yere bakıyordun.Sana defalarca seslendim ama duymamak için direndin sanki.Sonrada uyudun zaten."

"Ne suyu Lena? Gece hiç su içmeye kalmadım,hatta hic kalmadım.Korkuyorum zaten,nasıl kalkıyım.Hem..Bardak nerde?"

Bardağı masaya bırakmıştı,ama şimdi bardak yoktu.

-

Bu aralar gerçekten iyi değilim,etrafımdaki insanları kendimden uzaklaştırıyorum ama herşey onları mutlu görebilmek için.Bu halde olabilirim ama yb yazdım.Ben çok mutlu yada sevilen biri değilim.Siz bu hikayeyi her okuduğunuzda bile mutlu oluyorum. ^^ Beğenirsiniz eğer,vote ve yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen.^^

Yorumlara cevap yazamıyorum, wattyden kaynaklanan bir sorun çünkü,bu yüzden yorum atan herkese ayrıca tesekkur ediyorum.^^