GÜL KURUSU

12. Bölüm

Susmak onaylamaktı. Sustum ve alnına bir buse kondurdum. Göz yaslarından biri yanağımdan sessizce akıp Poyrazın yanağına düştü.

"Ağlıyor musun sen?"dedi ve fisek gibi fırladı yerinden.

Ağlıyordum ne diyebilirdim ki. o dizimden kalkınca yere baktım. Yanıma biraz daha yaklasıp oturdu. Eliyle basımı kaldırıp kendine cevirdi.

"Ağlama Armi , ağlama cünkü yanağına değen göz yaşına bile özeniyorum.Sakın ağlama . "dedi bir yandan da gülümsemeye çalışırken.

"Ağlamam."dedim.

"Hiç gitmeyeceksin değil mi?"

"Gitmeyeceğim. Ama sende gitme olur mu benim senden başka kimsem yok artık. "dedim.

"Biz insan değil miyiz? Bizi adamdan saymıyor musunuz siz."

Sesin geldiği tarafa doğru baktığımda Sılanın orada olduğunu gördüm.Gülümsedim ve "gel buraya "dedim. Beni bir yıl geç onuda erken yazdır mıslardı aramızda iki yaş kadar vardı. O an onu hic doğmamış küçük kız kardeşim gibi gördüm.Sıla gelip ortamıza oturdu. Ben Sılaya sarılırken.

"Sen hep gelip en romantik anlarımıza maydonoz mu olacaksın ? "dedi poyraz. Hep birlikte güldük. Artık tamamen bir aile gibi olmustuk.

***************

Aradan bir hafta geçmişti sabah okula beraberce güle eğlene gidiyorduk. Bir anda önümüzde bir araba durdu. Arabadan annem inmisti. Ah nihayet akıllarına gelelebilmiştim ve bir kızları olduğunu hatirlamışlardı. Ama artık umrumda bile değildi. Ben Poyraz ve ailesiyle mutluydum.

Annem bana dogru yaklastı "Armi konuşmaliyız "dedi.

"Konusacak bir sey kaldığını sanmıyorum babam ve sen her seyi konusuyor ve hiçbirseyi duşünmeden benim yerime karar veriyorsunuz zaten."

"Armi "dedi bıkkın bir tonla.

"Ne konusmak istiyorsun. Okula gec kalıyoruz ."deyip Poyraza ve sılaya baktım. Öylece bizi izliyorlardı. Olayı onlara anlatmıştım ve sonuna kadar bana hak vermişlerdi.

Annem fırsatı yakalamısken söze girdi.

"Baban ve ben boşandık."

"Ah ne büyük basarı aksama madalyalarınızı hazırlatırım."

"Armi lütfen yapma . Babanla uzun süredir anlaşamıyorduk zaten."

"Konuşan insanlar anlasır . Siz birbirinize bagırıyordunuz."

"Armi."

"Boşandığınızı söylemek için gelmedin herhalde."

"Hayır aslında şey. Ben... ımmm ... Yani..."

"Off neden lafı geveliyorsun."

"Armi ev cok büyük ve ben yalnız olmak istemiyorum. Artık eve döner misin?"