GÜL KURUSU

22. Bölüm

Poyrazın ağzından

Bembeyaz bir oda. Bembeyaz gelinlikler arasında Armi. Hayatımın kadını. Kapıyı açtığımda karsımda bir melek gibi duruyordu. Mavi gözleri parlıyordu.Gülümsememe karsılık kocaman bir gulüs yayıldı suratında yaklastım. Gözlerimi kapadım ve Dudağına bir buse konurdum. sonra burnuna, sonra boynuna.

"Seni çok seviyorum Armi sakın benden gitme her günumüz ilk gecemiz kadar guzel olsun." Derken armi benden hafifce uzaklaştı.

"Sevgilim."

Gözlerimi açmıştım. Armi yanımda yatiyordu. Uyanmıştı ve bana sesleniyordu.

"Sevgilim."

"Ah hepsi ruyaymış."dedim surat asarak.

"Ne oldu ne gordün ruyanda?"

"Hic."

"Hadi ama Poyraz benden mi saklıyorsun."dedi sırıtıyordu.

"Yok . Canım birşey gormedim senden neden saklayım."

"Emin misin birsey görmediğine çok guzel şeyler söyledin oysaki."

"Ne dedim?"dedim yüzümü buruşturarak.

"Hiçbirsey koca adam. Sadece söz olarak anilan binlerce hava gazı. Ve aynı zamanda binlerce güzel duyguyu barındiran iki kelimelik koca hayat."dedi ve boynuma sarıldı.

"Bende seni seviorum Poyraz. Bende seni seviuorum askım."

"Armi."

"Efendim."

"Sana daha önce kokunu cok sevdiğimi söylemiş miydim?"

"Hatırlamiyorum."

"O zaman simdi söylüyorum."

"Peki ne gibi kokuyorum."

"Ne gibi mi?"dedim ve düşünür gibi yaptım.

"Fırına koyulup pişmeye birakılan keki onu fırının önünde bekleyen çocuğun aldığı koku gibi. İzmirde yaşayan biri ankaraya tasındığında ve yıllar sonra izmire dönüp denizi kokladığında aldığı koku gibi. Huzur gibi, Mutluluk gibi. ANNEM gibi."dedim.Ve bir kez daha sıkıca sarilıp kenetledim ellerimi belinde. Artık mutluydu.Bende öyle.Bir anda tüm öküzlüğümü yapıp konuyu ortasından böldüm.

"Hadi kalk bugün çok işimiz var küçük hanım."