Tribute and King 👑 [ThurOrm]

ออร์ม

"ออร์ม"

อาเธอร์ทวนชื่ออีกฝ่ายด้วยความพึงใจ  เป็นชื่อที่เข้ากับบุคลิกของคนตรงหน้าเป็นอย่างมาก

มือใหญ่ยกขึ้นปัดผมที่ตกลงมาระวงหน้าให้ขึ้นไปทัดใบหูนิ่ม

ออร์มกลั้นเสียงสะอื้นในคออย่างยากลำบาก เมื่อได้ยินเสียงทุ้มที่เอ่ยเรียกชื่อของเขา

ความรู้สึกเต็มตื้นในอกนั้นท่วมท้นจนกลั่นออกมาเป็นหยดน้ำตา หยดแล้วหยดเล่า

"เจ้าร้องไห้ทำไม" อาเธอร์ถามคนตรงหน้า น้ำเสียงอ่อนลงอย่างไม่รู้ตัว ข้อนิ้วไล้ลงบนแก้มนิ่มเบาๆเพื่อปาดหยดน้ำตา

"กระหม่อม กระหม่อม ไม่รู้... " ออร์มตอบ ด้วยเพราะกลั้นสะอื้นเสียงที่เปล่งออกมาจึงค่อนข้างอู้อี้และแหบเครือ

ริมฝีปากร้อนจู่โจมลงมาอีกครั้ง มือหนาประคองท้ายทอยบรรณาการจากเมืองขึ้น ให้รับจุมพิตจู่โจมเร่าร้อน 

ออร์มขาสั่นจนแทบทรุดลงไปกองบนเตียงถ้าไม่มีอ้อมแขนกว้างคอยโอบรัดเอวไว้

อาเธอร์ทนกลิ่นหอมยวนใจนี้ไม่ไหว มือหนากระชากชุดสีขาวของออร์มอย่างแรงจนกระดุมขาดกระเด็น

ออร์มผวาเฮือกตามแรงกระชาก. ก่อนจะขนลุกไปทั่วสรรพรางกายเมื่อเห็นสายตาที่องค์ราชาทอดมองมายังตน  สายตาของผู้ล่าที่มองมายังเหยื่อของตน 

ผิวกายนวลสะอาดตา กล้ามที่ผ่านการฝึกฝนมาอย่างดี เม็ดทับทิมสีอ่อนที่ชูชันเหมือนยั่วยวนล่อตาราชาหนุ่ม ลาดไหล่สวยที่สั่นระริก สองขาที่อ้าออกเหมือนเชิญชวน

"กลัวข้าหรือ"

"ขะ ขอพระองค์โปรดทรงเมตตา ข้ากระหม่อมไม่เคยที่จะ... ที่จะทำเช่นนี้"

ออร์มวอนขอเมตตาจากร่างสูงใหญ่ที่คร่อมอยู่เหนือร่างกายด้วยเสียงสั่นเครือ กายสั่นระริกน่าสงสาร

"จะบอกว่าเจ้าไม่เคยนอนกับใครงั้นเหรอ โอเมก้าที่ติดฮีทอย่างเจ้าที่ส่งกลิ่นหอมออกมาขนาดนี้เนี่ยะนะ ถ้าข้าไม่ปิดประตูห้องเอาไว้ ปานนี้พวกทหราอัลฟ่าคงเข้ามารุมเจ้าอย่างฝูงหมาแทะเนื้อแล้ว"