Τα δικά μου

Ψυχή τε σώματι μου

Ψυχή τε σώματι μου

Μια αγκαλιά να κλειδώσει η ψυχή μου που πάλλεται αδιάκοπα με το σώμα .
Κι άλλοτε κερδίζει η ψυχής και γεμίζει και άλλοτε χάνει και αδειάζει γεμίζοντας το σώμα .
Ίσως ποτέ να μην κατορθώσουν να συνυπάρξουν τα δύο αυτά . Γιατί αλλά ζητάει η ψυχή μου και για άλλα σαλπάρει το μυαλό μου .
Είναι τρελό να αποτελούν εμένα έναν άνθρωπο .
Να συμπίπτουν έτσι πάνω μου και να μάχονται μέρα και νύχτα κι όλο να σκοτώνονται σκέψεις και αισθήματα .
Ποτέ δεν κατάλαβα ποίος είναι ο νικητής και ίσως ποτέ να μην μάθω .
Κάποτε θα νικήσει το σώμα θα γεράσει και θα σκοτώσει την ψυχή.
Ίσως πάλι να νικήσει η ψυχή αφού το σώμα θα σαπίσει η ψυχή θα ελευθερωθεί .
Έτσι μια αιώνια διαμάχη μέσα μου , ποίο να εμπιστευτώ ; Ποίο να ακούσω ; Ποίο να αγαπήσω περισσότερο ;
Κι αφού η ψυχή μου χαθεί εγώ γιατί να την αγαπήσω ;
Αφού το σώμα θα σαπίσει εγώ γιατί να το φροντίσω ;
Και από τα δύο ποίο με αγαπάει πιο πολύ ; Αφού στο τέλος με προδίδουν ....

Γ3ωργΙα