Τα δικά μου

Γράφω

Γράφω

Γράφω κι όλο γράφω
και καμιά φορά
δεν ξέρω τι γράφω .
Αν γράφω δηλαδή
κείνα που με τρώνε
ή αν γράφω για κεινα
που θέλουν κάποιοι να ακούσουν .
Και θλίβομαι ώρες ώρες
που δεν ξέρω τι να κάνω .
Κάποιες μέρες σκέφτομαι
να τα παρατήσω όλα .
Να μην ξανά γράψω
ούτε καν σε εσένα που
φωλιάζεις κρυφά στα όνειρα μου.
Και άλλες μέρες με τρώει
και δεν σταματάω να γράφω
ούτε να σκέφτομαι .
Τα περισσότερα μου φαίνονται
μάταια σε αυτή τη σύντομη ζωή .
Αλλά εγώ συνεχίζω να γράφω .
Δεν ξέρω γιατί ,αλλά νομίζω
πώς κατά βάθος θέλω να αφήσω
το μικρό μου λιθαράκι πίσω .
Δεν είναι τίποτα σπουδαίο
τα γράμματα μου για όλους σας .
Αλλά για εμένα είναι μια μικρή διαφυγή ,μια ηλιαχτίδα .
Σε κάθε σπήλιο υπάρχει μια έξοδος .
Έτσι και το δικό μου μυαλό
βρίσκει τρόπο να δραπετεύει .
Και ίσως να γράφω για πάντα τελικά
και να γράφω σε εσένα πιο συχνά .
Ίσως και να μην γράφω εδώ
και να τα κρατάω μυστικά .
Να μην δει κανείς , να μην κρίνει κανείς, μην θυμώσει κάνεις .
Παρά μονάχα εγώ να βάζω τον εαυτό μου κριτή της γραφής .
Της δικής μου γραφης,
αυτής που χαράζει η καρδιά μου χωρίς όρια και μεταίχμια παρά μονάχα τερματισμόυς .

Γ3ωργΙα