hoofdstuk 8 Sander

17 4 1
                                    

Ik probeer me zo goed mogelijk groot te houden maar het lukt nauwelijks, Jesse heeft er zo te zien ook moeite mee. Ik kijk hem aan, het lijkt of we zonder gesprek kunnen communiceren; wij gaan dit oplossen! We knikken naar elkaar en kijken dan weer naar de meiden. Ze snikken nog zacht na in elkaars armen. Ik loop naar het raam en bekijk de dikte van het glas. Ze hebben ook overal aan gedacht! Het is dik glas met metalen stangetjes erin, waarschijnlijk zit er een alarm ingebouwd. Moedeloos loop ik terug naar de anderen. Ze kijken me verwachtingsvol aan maar ik schud mijn hoofd. Maar dan heb ik een idee. "oké, jongens luister. Het is niet zeker of mijn plan kans heeft van slagen maar ik kan het natuurlijk altijd vertellen. Stel, we gooien straks als het donker is met iets hards tegen het raam, waarschijnlijk zit er een alarm ingebouwd en dan gaat dat af. Zij komen hier heen om te checken of alles nog goed gaat en op het moment dat zij de deur open doen glipt een van ons naar buiten om hulp te halen." "we kunnen het inderdaad proberen"zegt Jesse, "Sander, jij hebt het idee bedacht dus mag jij naar buiten glippen, wij overleven het hier wel. Haal dan zo snel mogelijk hulp,""Ik ga mijn best doen, maar ik denk dat we ver van de bewoonde wereld zitten."zeg ik. Mijn hart klopt nu al in mijn keel. Dit wordt spannend maar het moet lukken!

Help!Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu