Meyus | Alelekser

p r o l o g

Yayım Tarihi: 12/03/2019

Kapıdan içeri girdiğiniz tarihi bırakmayı unutmayınız*

♾

O katran gecesi zamanda, varak ile döşenmiş siyah beyaz evde dört kişi. Aslında kimse, böyle olacağını düşünmemişti.

"Birileri konuşuyor. Kafamın içi susmuyor Mehir. Birileri beni yönlendiriyor."

Kan, iki katlı o evin duvarlarına sıçradı. Ağırca parkeye süzüldü. Hisler birbiri ardında gölge gibi dolanıyordu. Ruhu pençeleriyle parçaladı. Huzuru küçük bir çınlamayla bitiren yağmur, gözyaşlarında boğuldu.

"Korkuyor musun Aksu?"

Hisler, birbirinin himayesi altına girdi. Kurşunun delip geçtiği hissiz beden, boşlukta savruldu.

"Bırak beni!"

Sessizliğin sesi, duvarları çığlığıyla çınlattı. O gece genç kadın, anılarıyla küçük bir kıza büründü. Keskin bir bıçak, zamanı yarıp geçti. Harelere damlayan kan, damardan ters yöne akmaya başladı.

"Onu öldürdüm..."

Geçmiş aslında asla, geçmemişti. Anılar, kanlı sayfaların üstüne yazıldı. Küçük bir kız o anılara sığındı. Müzik kutusu ağırca çalmaya devam ederken, gökyüzü bir el yardımıyla yırtıldı.

__________________________

meyus: hüzünlü, karamsar ve üzüntülü (yeis)

Serinin ilk hikayesi olan Meyus'a hoşgeldiniz. Aslında buna tabii ki Lahza ile devam etmek istesem de, Meyus'a ihanet edemedim. Hikayesi ve ismiyle beraberinde bir çok değerli şeyi kağıda dökmüş gibi hissediyorum. Meyus, bir kurgu olmaktan çok hayat hikayesine dönüşmesinden korktuğum ve yazdığım ilk hikayelerden biri. Aslında hepimiz, içimizde birer katil taşıyoruz. Önemli olan bu katilin bir gün etrafımızda dolanacak bir gölge haline dönüşüp dönüşmemesi. Tek istediğim ise bir parça dokunabilmek, ruhunuza. Bu hikayeyi, içindeki küçük kızı öldüren ithaf ediyorum. Bu hikayeyi O'na adıyorum.

Kaldığınız yerin kokusunu bir yerde saklayın. Emin olun bir gün, o kokuyu çok özleyeceksiniz.🖤