MAVİ LİMON ÇEKİRDEĞİ

*7*

HER GECE UYUMADAN BÖLÜM ATMAYA ÇALIŞIYORUM, HEM DE BÖLÜMLERİ OKUYAN BİRKAÇ KİŞİ İÇİN AMA OY VERMEYENLER VAR HEM DE BEN BU KADAR ÇABALARKEN,  OYLARI OKUYAN KİŞİ SAYISI KADAR GÖRÜNCE DAHA HEVESLE BÖLÜM YAZIYORUM AMA SANIRIM BUNU FAZLA YAŞAYAMADIM...

***

Jungkookla beraber öğle yemeği hazırlıyorduk, bir yandan da evden taşındıktan sonra neler olduğunu anlatıyordum, daha doğrusu o soruyor ben cevap veriyorum.

"en çok neyde zorlanıyorsun?"

"hmm... bir bakalım, sanırım en çok akşam yemeği yapmakta zorlanıyorum." sorusunu ciddiyetle cevapladığımda gülmüştü, şaka yaptığımı sanıyordu ama gerçek buydu.

"hey ben şaka yapmıyorum, o kadar yorgunken yemek yapmak ne kadar zor haberin var mı senin."

"üzgünüm, haklısın sanırım. peki seni işteyken rahatsız eden ço oluyor mu, yani geçen seferki gibi."

"hayır, çok nadir oluyor, onlarda da her zaman aynı taktik işe yarıyor."

yemekler hazır olduğunda masaya oturup yemeğe başlamıştık.

"mm.. çok güzel olmuş."

ağzında yemek yerken konuşuyordu, iğrenç.

"ağzında yemek varken konuşmaman gerektiğini annen sana öğretmedi mi kkkkkk"

***

yarı zamanlı işime gitmek için hazırlanıyordum, bir yandan da bugün kaçırdığım derslerin notlarını kızlardan almak için mesaj atıyordum, hepsine tek tek sormuştum ama insafsızlar hiç biri vermemişti.

salonda beni bekleyen jungkookun yanına gittim, "notları kimseden bulamıyorum"

"dert ettiğin şeye bak V den alırız."

"V?" 

"taehyung işte arkadaşlar arası öyle deriz ona."

"wuah çok havalı cidden"

"kkkk evet öyle, bir şey sormak istiyorum."

"tabi sor."

"v'yi ilk gördüğündeki tepkin neydi öyle, ilk görüşte aşk falan mı"

off cidden bu kadar belli etmiş olamazdım dimi

"hayır tabiki, sadece ilk kez o kadar yakışıklı birini gördüm sanırım."

utançtan yanaklarım alev alırken, onun da sinirlendiğini hissetmiştim, alınmış mıydı.

"hey bir kere ben ondan daha yakışıklıyım, beni görünce neden öyle tepki vermedin?"

nasıl toparlayacağımı düşünürken aklıma iş saatimin geldiği, hatta geçiyor olduğu geldi.

"ya işe gitmem gerek beni lafa tutma."

tam giderken onun da gelmesini bekliyordum ama yerinden kalkmayınca duraksamıştım.

"burda mı kalmayı planlıyorsun, yoksa benimle gelecek misin?"

"ha doğru ben de çıkmalıyım, akşam kaçta çıkıyorsun işten?"

tam cevap verecektim ki vazgeçtim, her şeyi bilmesine gerek yoktu, hatta evime gelmesine, yemek yemesine de gerek yoktu, bu yaptığımız saçmalıktı, her şeyi anlatabilirdi bana mesela dışarda bir kafede.

"pişt sana diyorum, daldın gittin öyle"

"bu seni ilgilendirmez, hadi artık çıkalım."

şaşırmıştı ama bozuntuya vermedi sanırım o da benim gibi düşünüyordu.

siparişlerin hepsini teslim ettikten sonra, kasaya geçip paraları koydum, yorgunluktan ölmek üzereydim ama bu durumum umrunda bile olmayan patronum masalara gidip sipariş almamı istemişti.

biri el kaldırıp garsonu çağırdığında tek boşta olan ben olduğum için gitmek zorunda kalmıştım. elime sipariş defteriyle kalemi alıp masaya gittiğimde masadakilerin kim olduğunu yeni kavrayabilmiştim.

jungkookun arkadaşlarıydı, ama aralarında jungkook yoktu. beni görmüşlerdi, ve hepsinin yüzünden şaşkınlıkları okunurken çekinerek te olsa ne istediklerini sormuştum.

sipariş vermek yerine v bana soru sormuştu, hiçbir şey olmamış gibi sipariş vermelerini beklemiyordum zaten.

"Esma sen... sen burda ne yapıyorsun?"

"çalışıyorum sanırım, ya siz"

şaşkınca cevap verdiğinde gülümsemiştim, hem bu kadar yakışıklı hem de bu kadar tatlı olmayı nasıl başarıyordu cidden.

"sanırım... biz de yemek yiyecektik"

"Esma babanın işleri iyi gitmiyor sanırım?"

yoonginin sorduğu soruyla bir anda yüzüm düşmüştü, ne desem diye düşünürken, neden doğruyu söylemiyorsun diyen iç sesime hak verip cevap verdim.

"babam öldü"

çok ani bir cevaptı, hepsi ikinci defa afalladığında bu sefer yüzlerinde şaşkınlıktan çok üzgünlük, acıma arası bir ifade vardı.

"ah üzgünüm, bilmiyordum"

gülümsemeye çalışarak cevap verdim.

"bilsen sormazdın zaten eminim, e hadi ama sipariş vermelisiniz yoksa daha fazla burada oturamazsınız."

hepsinin yüzündeki ifadeyi okumuştum, bana acıyorlardı, sorun deil dedi iç sesim, haklısın dedim ben de ona karşı ve siparişlerini alıp tekrar eski yerime geçtim.