MAVİ LİMON ÇEKİRDEĞİ

*4*

BEN BÖLÜMLERİ GENELDE GECE ATIYORUM ÇÜNKÜ MALESEF GÜNDÜZLERİ PEK MÜSAİT OLAMIYORUMM.

***

Sabah alarmımın sesiyle uyanmıştım.

banyo rutinimden sonra okul formamı giyip aşağı indim, babamı görmeyi pekliyordum ve tabi bir de kahvaltı masası ama ikisi de yoktu. 

telefonumu kontrol ettim, babam mesaj da atmamıştı, babamı aradığımdaysa duyduğum ses sanırım kırk yıl duysam aklıma gelmezdi.

"böyle bir numara kullanılmamaktadır."

telaşla ne yapacağımı düşünürken yemek masasının üstündeki notu far ettim, hızla alıp okuduğumdaysa aklıma ilk gelen şey o mesajın gerçekliğiydi.

sandalyeye oturdum, ağlamıyordum, öyle boş boş etrafa bakıyordum.

şaka gibiydi, tüm hayatım sadece bir yalandan ibaret olamazdı deil mi, ya da olmuştu bile.

***8 AY SONRA***

Hızla kıyafetlerimi değiştirip patronun yanına gittim, işe yaklaşık yarım saat gecikmiştim ve şuan gidip açıklama yapmam gerekiyordu.

kapıyı tıklatıp içeri girdiğimde bay jin biriyle konuşuyordu.

tam geri çıkmayı düşünüyordum ki bay jin beni durdurdu

"Esma geldin mi, ah merak ettim seni normalde haber vermeden gecikmezdin, telefonun da kapalı bir sorun yok deil mi?"

"özür dilerim efendim, okuldan sonra arkadaşıma notları vermem gerekiyordu ve b yüzden geciktim, ayrıca telefonumun şarjı bitmişti."

eğilip tekrardan özür diledim.

"tamam tamam sorun deil ama bir dahakine bir şekilde haber ver ki yerine siparişleri teslim edecek başka birini bulalım tamam mı"

"peki efendim, iyi günler"

kapıyı kapatıp hemen aşağı indim,tezgahta duran poşetlerden birini aldım ve kağıtta yazan adrese doğru yürümeye başladım.

bu zamana kadar babam olarak bildiğim kişi aslında sadece bana bakan bir adammış, gerçek babamsa, hiçbir fikrim yok, annem ve ikizim onlarla ilgili de hiçbir şey bilmiyorum, şu mesajdaki fotoğraf, ikizimin diye düşünmüştüm ama hayır ikizim deildi, biri benle alay etmişti, Suzy benim ikizim olamazdı zaten. evin faturalarını vs karşılayamadığım için daha küçük bir eve taşındım, eski ev benim üzerime geçirilmiş görünüyordu. O evi kiraya verdim, kiradan gelen paranın bir kısmını yeni oturduğum evin kirasına verirken kalanıyla faturalarımı ödeyebiliyor hatta yiyecek ihtiyacımı bile karşılayabiliyordum. Diğer ihtiyaçlarımıysa yarı zamanlı işlerim yeterince karşılıyordu.

geldiğim motosiklet dükkanından içeri girdim, siparişi bıraktım ve adamlara vermeleri gereken miktarı söyledim.

"16,100 won nakit verebilirsiniz bozuğum var." 

ordaki bir adam bana farklı şeyler söylemeye başlamıştı, işten ne zaman çıkıyorsun, seni alıyım mı gibi şeyler. İçimden sinirlenirken bunu dışa yansıtmadım ve az önce powerbange taktığım telefonumu açıp polisi aradım.

"merhaba ben lise son sınıf öğrencisi Esma, şuan yarı zamanl-

"hey sen kiminle konuşuyorsun"

"polisle" elimden telefonu alıp kapatmış ve hemen özür dilemeye başlamıştı, özrü umrumda deildi, parayı alıp arkamı döndüm, tam gidecekken orda oturan kişiyle göz göze geldiğimizde adımlarım önce yavaşlamıştı sonra hiçbir şey olmamış gibi adımlarımı hızlandırıp ordan çıktım.

hızla ilerlerken arkamdan geldiğini fark etmiştim ve tahmin ettiğim şey de oldu.

kolumdan tutup durmamı sağladı.

Tabiki hiçbir şeyden haberi yoktu. Suzynin de onlar sadece taşındığımızı ve okulum uzak olduğu için okul değiştirdiğimi düşünüyorlardı. tamamen yalan deildi aslında okulum uzak olduğu için daha yakın bir okula nakil aldırmıştım.

"sen...sen neden çalışıyorsun??"

meraklı gözlerle bana bakarken önce ne diyeceğimi düşündüm ama sonra bunun onu ilgilendirmeyeceği aklıma geldi, oturup başımdan geçenleri ona ya da bir başkasına anlatacak deildim.

elinden kurtuldum ve tekrar yürümeye başladım, birkaç adım attıktan sonra tekrar peşimden geldiğini anladığımda konuşmuştum o da durmuştu, arkamdan gelmiyordu.

"seni ilgilendirmez"

***BÖLÜM SONU***

THE HEİRSTEN ESİNLENDİM AZCIK İSTEMEYEN OKUMAYABİLİR İLERDE FARKLI DİZİLERDEN BÖLÜMLER DE OLABİLİR.

AYRICA OY VERİN PLSSS <3