ALKAŞ

Labirent

Yorum ve oylamalar için teşekkürler!

Keyifli okumalar.

Multimedia:Aiden

Bölüm Şarkısı:Foo Fighters-The Pretender

#Aiden

-Amy, Amy!

Bağırmalarım ve duvarı yumruklamalarım sonuçsuz kalmıştı.Bana seslendiğinden beri ona seslenmeye çalışıyordum ama işe yaramamıştı.Arkamı dönüp baktım.Önümde koskoca bir tünel uzanıyordu.Karanlıktan pek seçememiştim ama öyleydi sanırım.Neyse ki yaktığım meşale onun tarafında kalmıştı.O karanlıkta yapamazdı.Cebimi kontrol ettim.Kibritler de bende kalmıştı.Duvar zıt yönlere giden iki tüneli birbirinden ayırıyor olmalıydı.Bir an önce çıkışı bulmam lazımdı.Amy'nin sesi çok telaşlı gelmişti çünkü.

Bunları düşünürken meşalelerden birini yaktım.Ortalığın aydınlanmasıyla tünelin sandığım kadar uzun olmadığını farkettim.Önümde bir dönemeç vardı.

Bir labirentte olabilir miydik?

#Emily

Aiden'a seslenme girişimlerim sonuçsuz kalmıştı.Bizi ayıran taş duvar çok kalın olmalıydı ki hiç sesini duymamıştım onun.Hala yanmakta olan meşaleye baktım.Aiden'ı yeniden görmek istiyorsam burdan çıkmalıydım.

Bu düşüncelerle ilerlerken düşünüyordum.Aradığımız kodeksi bu denli değerli kılan şey neydi? Öyle sağlam önlemler alınmıştı ki.Neredeyse intihar ediyordum.Bunu hatırlamak sarsılmama neden olmuştu.Bu düşünceden sıyrılmaya çalıştım.Zaten Aiden'la beni ruh ikizi yapan başka neydi ki? O haliyle beni kurtarmak için koşmuştu.Üstelik bunu yapabilmek için kendini yaralamıştı.

Sürekli dönemeçlere girdiğimden bir labirentte olduğumu farz ediyordum.Kahretsin! Tam labirent derken çıkmaz bir dönemece girmek de benim başarım olsa gerek.Geri dönüp durdum.Burası bir labirentse ve Aiden'la ikimiz başlangıç noktasında ayrıldıysak mutlaka ortalarda bir yerde bir karşılaşma noktası daha olmalıydı.Büyük ihtimalle labirent yanlara doğru açılmıyor, belli mesafeye kadar açılıp içeri dönüyor ve ortada birleşiyordu.Yani sürekli düz gidersem bir yere ulaşamazdım.Bunu düşünerek ilerlerken gözüm duvara takıldı.Bir sembol vardı.Wiccanlıktaki kutsal dönüşüm sembollerine benziyordu.Kutsal dişilik sembolüne.Ancak geri dönüp baktığımda diğer duvarda bu sembolü görememiştim.Bunun anlamı sembolün olduğu yerden dön olmalıydı.Ama bekle, dönüşüm sembolü sondan tekrar başa dönme anlamı taşırdı.Eğer son dönemeçten dönersem bu başa dönmek demekti. Demek ki benim bir önceki dönemeçten dönmem gerekiyordu.İlerlemenin tek yolu buydu.

Ürkütücü bir ses düşüncelerimi kör bir bıçak gibi boğarak kesti.

Korkuyla arkama baktım.

Bu taştan bir heykeldi.Ve öfkeyle gözlerini kısmış bana bakıyordu.

#Aiden

Labirent tam bir baş belasıydı.Boş boş dolaşmaktan başka bir şey yapamamıştım.Şimdi Amy kesin çıkmıştır diye geçirdim içimden.Onun kafası daha iyi çalışırdı.Bana da kırk yılda bir ilham gelir ya da gelmez.Bu düşünceme kendi kendime güldüm.O sırada kafamı sert bir yere çarptım.

-Ahh! Bunun ne işi var burada!

Sonunda bunu da söyledin Aiden.Gerizekalısın bari belli etme.

Zaten yaram da tam iyileşmemişti.Olduğum yere bir süre oturdum.Kafamı kaldırıp salak gibi çarptığım yere baktım.

Bir şey mi.yazıyordu orada?Gözlerimi kısıp tekrar baktım.Yazı değildi.Şekildi.Kalkıp dikkatlice baktım.Bir satranç tahtası ve taşlar çizilmişti.Çok zeki sayılmazdım ama babam sayesinde küçüklükten beri satranç oynamaya alışmıştım.O benden kat kat iyi oynardı gerçi.