ALKAŞ

Kayboluş

Yorum ve beğenileriniz için çok çok teşekkürler!

Keyifle okumanız dileğiyle.

Multimedia:Emily

Bölüm Şarkısı:Three Doors Down-Here Without You

#Aiden

Kafam bulanıktı, kendimden geçtiğimi, uyku ile uyanıklık arasında bir cambaz gibi dengede kalmaya çalıştığımı hissediyordum.Sanki düşsem, uyuyacak ve sonsuza dek uyanamayacaktım.Kafamın içinde ise tek bir kelime dönüyor, yankılanıyordu:

Amy...Neredeydi? Uzaklaşması doğru değildi. Ya yine illüzyona yakalanırsa?

Beynim bu düşünceyi daha fazla kaldıramıyordu, yavaş yavaş kafamdan düşünceler siliniyor, yerini koyu bir karanlığa bırakıyordu.

Düşüyordum...

Ve beni çekip çıkarabilecek kimse yoktu...

-Haaayııır!

Ama o anda duyduğum ses kulaklarıma ve beyne tokat gibi çarptı.Bu Amy'nin sesiydi! Neden böyle çığlık atmıştı? Yine illüzyonun etkisi miydi bu? Gözlerimi iyice açtım.Zehrin etkisi miydi bilmiyorum, gözlerim bulanık görmeye başlamıştı.

O sırada onu gördüm.

Sevdiğim kadın, benim varlığımın farkında bile olmayarak, öylece yanımdan geçip gitmişti.

Adımlarının gittiği yöne baktığımda kalp atışlarım heyacan ve korkuyla hızlandı.

Uçuruma doğru gidiyordu.

Kalkmaya çalıştım ve zor da olsa başardım bunu.Ama sanki yari felçliymişim gibi vücudum hareket etmemekte ısrar ediyordu. Amy ise kıyıya gittikçe yaklaşıyordu.

Kımılda...

Kımılda...

KIMILDA lanet olası!

Cebimde taşıdığım küçük çakıyı elimle sıkıca kavrayıp sol bacağıma sağlam bir darbe indirdim.Vücudum acıyla uyanırken ileri atıldım:

-Amy! Yapma!

Ona yetişmeye çalıştım.Koşmuyor, adeta sürünüyordum.Ona ulaşmak üzereyken içimdeki korkuya engel olamıyordum.

Yetişebilecek miydim?

Sevdiğim kadını kurtarabilecek miydim?

Kalbim acıyla sarsıldı.Eğer onu kurtaramazsam bu ikimizin de sonu olacaktı...

#Emily

Vücudumu hafifçe ileri doğru bıraktım, yerçekimine yenik düşüp uçurumdan aşağı düşmeme az kalmıştı. Ama az sonra parçalara ayrılacak olan kafatasımı, ya da kırılıp un ufak olacak kemiklerimi düşünmüydum. Gözlerimin önünde sadece, sadece Aiden'in kaskatı kesilmiş, beyaz bir mermere benzeyen bedeni ve yarı aralık gözleri vardı.Rüzgarı tüm bedenimle hissedip kendimi daha da ileri bıraktım.

Tam o sırada belimden sarılmış beni geri çeken bir çift kol hissettim.

Hızla geriye doğru sendelerken ormanda gerçekten bizden başka biri olup olmadığını sorguluyordum.

Arkamı döndüğümdeyse bu sorguya ihtiyacım olmadığını farkettim:

Aiden.