ALKAŞ

Alevler Arasında

Herkese selamlar! Yeni bir bölümle karşınızdayım.Herkese destekleri için teşekkürler.
Multimedia:Kuroyami
Bölüm Şarkısı:The Doors-Light My Fire
Keyifli Okumalar!

#Kuroyami

Ambrosio'nun arkasında yürürken kafam hala karmakarışıktı.Gerçekten ne yapıyorum ben ? Kendine gel dostum, kim olduğu hakkında en ufak bir fikrinin olmadığı bir adamla buraya kadar geldin...

Hala düşünüyordum.Ambrosio'nun anlattığı şeyler kafamda en küçük bir anı kırıntısı bile oluşturmamıştı.Ama o kolye...Bir kadın kolyesi olduğu apaçıktı.Peki benim bu garip kolyeyle aramda nasıl bir bağ olabilirdi? Annemin kolyesi falan mıydı, daha da önemlisi annem kimdi, hala yaşıyor muydu?

-Hey, Akatsuki! Hey!

-...Ne?

Kafamı kaldırıp boş bakışlarla ona baktım.Bana ne zamandır sesleniyorsa artık iyice öfkelenmişti.Bu benim de ona öfkelenmeme sebep oldu.Kaşlarımı çatarak ona tekrar baktım.

-Ne diyecektin?

-Geldik.

İzbe görünümlü bir binanın önündeydik.Ambrosio anahtarlarını çıkarıp kapıyı açtı.Merdivenleri ağır ağır çıkarken umutsuzluğum iyice artmıştı.Burasıyla ilgili en ufak bir şey hatırlamıyordum ben.

-Bir şey soracağım?

-Ne oldu?

-Ben...daha önce buraya geldim mi hiç?

-Evet, hmm...iki kez.Bekle, hatırlıyor musun yoksa?

-Hayır...

Önden yürüyüp dairenin kapısını açtı.İçeri doğru yürüdüğümüzde şaşkınlık verici bir sahneyle karşılaştım.

Ev darmadağınıktı, salonun ortasında öfkeyle dolanan bir adam vardı.Yüzünü döndüğünde onun Ambrosio'ya şaşırtıcı biçimde benzediğini farkettim.Bu adam Ambrosio'nun tıpkısıydı!Sanırım ikiziydi.

Ben ardımdan Ambrosio da içeri girdi.Salonun girişinde benim gibi çakılıp kalmıştı.

-Hey Antonio, sen buralara hiç gelmezdin, ne oldu da teşrif ettin acaba?

-Dalga geçmeyi kes Ambrosio. Bana para lazım.

Ambrosio'nun yüz ifadesi birden değişmişti.Odanın içindeki öfke ve gerginlik öyle yoğundu ki elle tutabilirdiniz.

-Bana ne sana para lazımsa, her seferinde benden isteme o zaman.Hem.. yine meth almak için istiyorsun değil mi?

-Bu seni hiç ilgilendirmez.Hem istersen beni ikiletme kardeşim.Biliyorsu geçen sefer ne olduğunu.

Ambrosio istemsizce kolundaki yanık izine baktı.Ne yani, bu herif para için kardeşini mi yakmıştı?

Antonio sinsice kardeşine baktı.

-Son şan-sın...

Ambrosio başını iyice dikleştirdi.

-Hayır Antonio.Buna izin vermeyeceğim.

Antonio öfkeyle iki adım geçti ve yüzünde sinsi bir gülümsemeyle konuştu:

-Flava!

#Giovanni

Eve iki gündür gelmiyordum.Hem işler hem de Mirikiteki beni bayağı oyalamıştı.Mirikiteki... Ne kadar rahatlatıcı ve seksiydi.Bu evden ve evin kahrolası baskın havasından bin kat daha huzurlu bir liman.