ALKAŞ

'O'ndan Sonra

Yorum ve beğeniler için teşekkürler!

Bu bölümü sevgili okuyucum 'Sawaada 'ya ithaf ediyorum.takip etmeyi unutmayın!

Multimedia:Minerva

Bölüm Şakısı:Apocalyptica-Not Strong Enough

#Minerva

Tam babamla konuşmak için içeri giriyordum ki biriyle konuştuğunu duydum:

-Artık yaşadığını öğrendiğimize göre tekrar plan yapmalıyız...

Demek biliyorlardı.Ne kadar erken ,diye düşündüm.Daha bir hafta anca olmuştu.Yarası iyileşmemiştir daha.Kendi kendime şaşırmıştım.Ne zamandır onu bu kadar çok düşünüyordum?Bu düşüncelerden sıyrılıp kapıdan sessizce kapıdan uzaklaştım.Onunla yalnız konuşup görevi tekrar istemeliydim.Bir süre dışarda amaçsızca dolaşıp zaman kolladıktan sonra uygun anı bulup odasına girdim.

-Bir haftadır uğramıyordun Minerva.Ne oldu da burdasın?

-Ben Akatsuki'yle ilgili haber var mı diye sormaya gelmiştim.

-Bir şey mi duydun?

Dürüst olma zamanıydı.Babam yalanı hemen anlar ve öfkelenirdi.

-Aslında evet.

-Peki söylemek istediğin şey nedir?

-Söylediklerini düşündüm de...

-Evet?

Şimdi rolümü iyi oynamam lazımdı.

-O gece ordayken az daha benim de başım belaya giriyordu.Bu adamı bu kadar çok istiyorsan kesinlikle bir nedeni vardır.Söylediğin her şeyi yapmaya hazırım.

Babamın tek zayıf noktası vardır:övülmek.Ve şimdi onun gururunu okşayarak oyunu ben kazanmıştım.

-Sonunda doğru yolu bulacağını biliyordum hayatım.Bugünden itibaren onu.takip etmeye başla.Uygun bir zaman bulunca da tüm anılarını çalacaksın.

-Bunu yapacağım.Öyleyse çıksam iyi olur baba.

-Hoşçakal hayatım.

- Kapıdan çıkarken tek bir şey düşünüyordum:Acaba o iyi miydi?Şu anda ne yapıyordu?Bana kızgın mıydı ? Sorular kafamda dolanırken kendimi sorgulamaya devam ettim. O bana ne yapmıştı böyle!?

Bu düşünceler içinde gidip babamın muhbirinden adresi aldım ve yola çıktım.Yaklaştığımda saklanmak zorunda kaldım.Dışarda iki adam konuşuyordu.Sarışın ve renkli gözlü genç bir adam ve bir de Kuroyami gibi asyalı ve biraz orta yaşlı bi adam.İkisi de tanıdık geliyordu.Sanırım Kuroyami'nin anılarına üstünkörü baktığımda farketmiştim onları.

Daha yeni iyileşiyor olduğuna göre o iyileşip dışarı çıkacak hale gelene kadar hamlemi yapmayacaktım.Ama bu buraya gelmeyeceğim anlamına gelmiyordu elbette.

#Kuroyami

Sanırım bir şeyler söylemem gerekiyordu ama ben tutulup kalmıştım.Aradan yıllar geçmişti ve o şimdi buradaydı.İçimde hala ona karşı bir mahcubiyet vardı.Ama bir şekilde ağzımı açmam gerekiyordu artık.

 -Hoşgeldiniz.. Rekichi...Sensei...

Aiden şaşkınlıktan ağzını kapamayı unutmuştu.

-Nasıl yani?Şimdi Şef senin...

Rekichi-sensei ona döndü:

-Ben de yanıştığımıza memnun oldum genç adam.

-Affedersiniz Şef.Ben Aiden.