Hayatın Tonları

Multimedyadaki Eslem :)

"Tamam anne bavulumu hazırladım, eksik birşeyim yok merak etme!" diye anneme seslendim.    

Annemin bu merakı bir gün beni öldürecek! Her şeyi defalarca hatırlatması onun olmazsa olmazlarından! Bu huyundan ne zaman vazgeçiceğini merakla bekliyorum. Zaten ona göre dağınık ,hiç birşeyimi onsuz yapamayan hala onun küçük ve biricik ''Eslem''iyim. 

Muğla'da doğup büyümeme ve buranın ortamına alışmama rağmen ,o çok istediğim, hayallerini kurduğum Boğaziçi Üniversitesi Güzel Sanatlar Bölümü için İstanbul'a gelmek zorundaydım. Fakat İstanbul'da da beni kendisine çeken birşeyler yok değildi. Koca İstanbul'da 3 sene daha tek başıma kalıcaktım. Annem aslında yaptığı evhamlarında birazcık haklıydı, ama babamın bana her konuda güvenmesi ve arkamda durup bana destek vermesi beni oldukça mutlu ediyordu. Babamla beraber kararlaştırdığımız, okula en yakın ve güzel semtlerden olan Rumelihisarı'nda evimi tuttuk. Oldukça ferah ve manzarasıyla iç açan, öğrenci evleriyle yakından uzaktan alakası bulunmayan evim oldukça hoşuma gitmişti. Babama bu konuda minnettarım. Annemin, evimin bu kadar büyük oluşundan ileride buraya taşınma girişiminde bulunmasından korkuyorum.:) 

Uçağımın kalkmasına 1 saatten bile az kaldı. Yine klasik bir vedalaşma.. Ah o vedalaşmaları hiç sevmem. Her vedalarda içime bir öküz oturuyor. Anneme kocaman sarıldıktan sonra babam beni havaalanına götürdü.

"Benim biricik Eslem'im. Tek başına orada kalmana gönlüm razı olmasa da senin herşeyi başaracağını biliyorum. Bu yüzden gözüm arkada değil. Kendine dikkat et ,iyi yolculuklar kızım.." tabi bunu uzunca sarılarak söyledi.

Babamın bu hüzünlü veda konuşmasının ardından uçağa bindim ve İstanbul yolculuğum başladı.

Tek başıma kalmaktan pek hoşnut olmasamda durumlar şuanda bunu gerektiriyor. 

****

Sonunda yolcuğum bitti. Uçak inerken ve kalkarken karnımda oluşan karıncalanma beni öldürecek.!! Uçaktan inişimle birlikte hemen bir taksiye atladım ve evimin adresini verdim. Bu yol yorgunluğunun üstüne bir de bu trafik olmasaydı daha iyi hissedebilirdim. Taksiye ücretini verdikden sonra arabadan indim . Karnım o kadar acıkmıştı ki ilk gördüğüm cafede buldum kendimi . Lezzetine hayran kaldığım ayvalık tostunun siparişini verdim. Tostumun olmasını beklerken Rüya'yı diğer masada erkek arkadaşıyla el ele karamelli macchiato yudumlarken gördüm. Aslında iyi kız, sevecen fazla eğlenceli tam beni yansıtan bir kişiliği var, fakat fazla konuşmuşluğumuz olmadığından pek tanımıyoruz birbirimizi. Erkek arkadaşıyla çok fazla takıldığından dolayı arkadaşlığımızı pek ilerletemedik. Ben bu düşüncelere dalmış onlara aval aval bakarken birden beni farketti ve samimi ve sıcak gülümsemesiyle selam verip ,erkek arkadaşıyla masama oturdu.Erkek arkadaşı bana itici gelmişti ilk gördüğümde. Kanım ısınmadı yani. O da bana karşı samimiyetsiz bir gülüşle selam verdi.

"Aaa.. Eslemcimm nasılsın?"

"İyiyim Rüya sen nasılsın?"

"Ne zamandır göremedim seni?! Yoksun ortalıklarda."

"Ah. Evet canım annemlerin yanında Muğladaydım. Hasret giderdim biraz. Sen gitmedin mi bir yerlere tatilde?"

"Yok canım ya. Yurt sarmadı Koray'da gel benle kal diyince bende kabul ettim, onla kalıyorum. Gitmedim o yüzden tatile."

Tostumun gelmesiyle ve Koray'ın kaş göz işaretleriyle birlikte Rüya bişeyler geveledi, kalktılar. Ben de rahat rahat tostuma gömüldüm. Tostum bitince kalktım . Kafeyle evin arası yürüyerek 5-6 dakika sürdü.

İnsanın evi gibisi yok , bu her yerde geçerli . Yorgunluğu üstümden atmak için hemen bi ılık duşa girdim . Saçlarımın ıslaklığını havluyla kurulayıp nemli bir şekilde  iç çamaşırlarımla yatağıma uzandım . Bu rahatlık  kimsede yok .. Yorucu bi günün ardından gözlerimi kapatır kapatmaz uykuya daldım . 17:30-18:00 gibi telefonun çalmasıyla gözlerimi araladım. Tek gözümle baktığım telefonum da Rüya'nın ismi yazıyordu .. Telefonu açarak kulağımın üstüne bıraktım, açık olan gözümüde kapatarak ;

"Hııııı"

"Eslem rahatsız ettim . Cafede söylemeyi unuttum . Yarın kayıt yenilemenin son günü unutma diye söylüyorum."   

Rüyanın söylediklerini idrak edince  gözlerim faltaşı gibi açıldı . Nasıl aklımdan çıkabilirdi böyle birşey !! İçimden sessizce bir küfür ederek Rüya'ya döndüm.

"Aklımdan tamamen çıkmıştı hatırlattığın için çok saol . Yarın ilk işim o olucak . Tekrar teşekkür ederim.Görüşürüz.."

"Görüşürüz Eslemcim." diyerek telofonları kapattık.

Saatimi 09:30 'a kurdukdan sonra kendimi uykunun kollarına bıraktım.