Don't Let Me Go

Chapter 10

ISINARA na ni Lora ang pinto sa backseat ng SUV niya matapos niyang ikarga ang luggage niya. After her appointment with Marcus yesterday, she had finally made a rightful decision.

            Kani-kanina lang ay naipasa na niya ang kanyang resignation letter. She had embroidered some alibis to make it more convincing. At hindi naman siya nabigo.

            Nagpaalam na rin siya sa mga magulang niya at naiintindihan naman siya ng mga ito. She did everything she can just to stick on the fact that she was no good for Marcus. And she admitted to herself that she was hoping that Marcus still loved her. Subalit malabo nang mangyari iyon. Pag-aari na ang puso nito sa iba. Labag man at masakit man sa kanyang kalooban, dapat niyang tanggapin iyon.

            Kaya simula ngayon, nakahanda na siyang putulin ang anumang ugnayan mayroon siya kay Marcus. Naluluhang tumawa siya ng mapakla. It felt like a déjà vu. Naalala niyang ginawa rin niya ito noon alang-alang sa kapakanan nito. Pero makalipas ang pitong taon, muling nagtagpo ang kanilang landas. Pero hindi iyon upang maisakatuparan ang naudlot nilang pagmamahalan. Nagyari lamang iyon para mamulat siya sa katotohanang hindi na niya kailanman mapapasakanya ito. Sadyang hindi talaga sila nakalaan para sa isa’t isa.

            Pumasok na siya sa sariling kotse at iminaneho iyon. Magpapakalayo siya kung saan hindi siya madaling maabot ng kahit sinuman. Gusto niyang mapag-isa kaya ni isa sa mga kakilala niya ay hindi niya binigyang kaalaman kung saan siya tutungo. Kapag naghilom na ang sugat sa puso niya, babalik siya at magsisimulang muli.

            She continued her driving. But suddenly, she found herself heading the way to a place wherein she can never forget. Hindi niya maintindihan kung bakit may nag-uudyok sa kanyang pumanhik sa hill na iyon. Ilang sandali pa ay lumabas siya ng kotse at nagdesisyong akyatin iyon. Wala naman sigurong masama total ito na rin ang huling pagkakataon na tutungtong siya dito. Pagkatapos niyon, sisimulan na niyang turuan ang sariling makalimot.

MARCUS really got scared stiff after learning that Lora has just resigned in their company early in this morning. He felt like losing large amount of energy upon knowing that news. Ni hindi man lang siya nagkaroon ng pagkakataon na makausap ito.

            Naitukod niya ang dalawang kamay sa dingding ng kanyang opisina. He thought about how he was being so ruthless and unnerving towards her these last few days. It surely was the reason why she quitted in her work and he wanted to punish himself for acting like an asshole.

            Lalo lamang siyang kinabahan nang sumagi sa isip niya ang isang ideyang kinatatakutan niyang mangyari. She resigned and it wouldn’t be far if she’s planning to sneak away in a place that no one could follow her.

            Kailangan na niyang kumilos. If it means not to waste even a minute, he would strongly lay bets on it. Now that he knew the reason why she ignored him, he would do everything just to take her back by any means possible. He needed her and he loved her so much. Hindi niya maaatim na muli itong mawawala sa piling niya.

            “Cancel all my appointments for this day,” utos niya sa kanyang sekretarya paglabas niya.

            “But—”

            “Just do it as what I’ve said!”

            Nanginginig na tumalima na lamang ito sa utos niya.

            Pagdating niya sa kotse niya ay agad niyang pinaharurot iyon palabas ng building ng kumpanya. He doesn’t care if he drove like an animal and be chased by traffic patrol cars. Pupuntahan niya si Lora at pipigilan niya ito sa mga susunod nitong hakbang. Kung kakailanganin niyang ikulong ito sa kwarto niya o pakasalan ito ngayon din ay gagawin niya.